O wspaniały Apostole, Święty Jakubie, który przez przyczynę twojego gorącego i hojnego serca byłeś wybrany przez Pana Jezusa, aby być świadkiem Jego Chwały na Górze Tabor i Jego agonii w Ogrodzie Oliwnym; Ty, którego imię jest symbolem wojny i zwycięstwa: uproś dla nas siłę i ukojenie w niekończących się wojnach tego życia, abyśmy stale i wytrwale krocząc za Panem Jezusem, mogli być zwycięzcami w walkach i zasłużyli, aby otrzymać koronę zwycięscy w Raju.
Amen.
Jakub Apostoł, brat św. Jana Ewangelisty, jest nazywany Starszym (lub Większym) dla odróżnienia go od innego Jakuba, również Apostoła, który był „bratem Pana” i ma w hagiografii przydomek Młodszy (Mniejszy). Był synem rybaka Zebedeusza i pochodził z Betsaidy w Galilei. Pismo Święte wspomina Jakuba po raz pierwszy opisując, jak razem z bratem odpowiedzieli na wezwanie Mistrza z Nazaretu. Św. Mateusz Ewangelista opisał, jak obydwaj zostawiają swoje sieci i idą za Jezusem.
Po raz drugi Ewangelie wspominają Jakuba opisując jak żona Zebedeusza prosi Pana o honorowe miejsca dla swoich synów (Jakuba i Jana) w przyszłym Królestwie. Wiadomo też, że miał popędliwy charakter i dlatego otrzymał od Jezusa przydomek „Syn Gromu”. Żądał bowiem, żeby na pewne miasto w Samarii, które nie przyjęło Jezusa, spadł piorun i spalił je. Został ścięty na rozkaz Heroda Antypasa w Jerozolimie około Wielkanocy 44 r.
Według „nie zasługującej na wiarę” – jak napisał autor „Żywotów świętych pańskich” – legendy, św. Jakub zawędrował w podróży misyjnej aż do Hiszpanii. Jest czczony jako patron tego państwa. Od jego imienia pochodzi nazwa miasta Santiago (Sant Jago) de Compostela w Galicji, gdzie znajdują się relikwie Apostoła. W średniowieczu Santiago było trzecim, po Ziemi Świętej i Rzymie, sanktuarium chrześcijaństwa. Pielgrzymowanie do Santiago, praktykowane od wczesnego Średniowiecza, scalało od wieków chrześcijańską Europę. Do dziś kwitnie ruch pielgrzymkowy, setki tysięcy pątników udają się co roku do sanktuarium Apostoła.
(KAI)
