Maryja Niepodległa [31]: Matka Chrystusa żyjącego w nas

Najgłębszym wyrazem świętowania Jubileuszu odzyskania niepodległości Ojczyzny jest świętowanie obecności pośród nas Boga żywego. W Komunii świętej przyjmujemy żyjącego Chrystusa. Prymas Tysiąclecia mówił o potrzebie tej jedności w Nim: „Eucharystyczna obecność Chrystusa – to obecność całego Jezusa Chrystusa – z Duszą i Ciałem, Bóstwem i Człowieczeństwem (…). Nie ma zatem większego zbliżenia i większej jedności nad zjednoczenie Chrystusa z ludźmi. Słowo Przedwieczne, przystosowując się do naszych możliwości i właściwości, oddaje się człowiekowi, aby on po ludzku odniósł się do swego Boga – jako do Pokarmu”.

Każda Msza święta jest uobecnieniem ofiary Chrystusa na Kalwarii. W Konstytucji o liturgii świętej wydanej przez Sobór Watykański II czytamy: „Zbawiciel nasz podczas Ostatniej Wieczerzy, tej nocy, kiedy został wydany, ustanowił eucharystyczną Ofiarę Ciała i Krwi swojej, aby w niej na całe wieki, aż do swego przyjścia – utrwalić Ofiarę Krzyża, i tak umiłowanej Oblubienicy, Kościołowi – powierzyć pamiątkę swej Męki i Zmartwychwstania: sakrament miłosierdzia, znak jedności, węzeł miłości, ucztę paschalną, «w której pożywamy Chrystusa, w której dusza napełnia się łaską i otrzymuje zadatek chwały»”.

Syn Boży przez Wcielenie staje się człowiekiem, a w Eucharystii – pokarmem dla nas, pielgrzymów tej ziemi. „Bóg chce nas przekonać – mówił Prymas Tysiąclecia – że zasługujemy na jego uwagę, że nie jesteśmy Mu obojętni i że, mimo wszystko, warci jesteśmy tego, aby nas żywił. On chce nas żywić! Czyni wszystko, abyśmy nie uschli z głodu. Poświęca nam całą uwagę, karmiąc nas samym Sobą. Pragnie nam pod osłoną człowieczeństwa udzielać swego Bóstwa. To wszystko świadczy o wysokiej i wielkiej godności człowieka”. Prawdziwie „nie było bogów, ani nie będzie, którzy by tak zbliżali się do człowieka”.

Modlitwa: Święta Boża Rodzicielko, daj nam Twojego Syna, Jezusa – Chleba wolności. Amen.