Nasze projekty

Jutro Niedziela – XXXII zwykła A

„Scenariusz końca” to scenariusz początku. Do wyboru dwie role: mądrych albo głupich.

Reklama

PUNKT WYJŚCIA


TRZYDZIESTA DRUGA NIEDZIELA ZWYKŁA • Rok A • KOLEKTA: Będziemy prosili Wszechmogącego Boga, abyśmy wolni od niebezpieczeństw duszy i ciała, mogli swobodnie pełnić Jego służbę • CZYTANIA: Księga Mądrości 6, 12–16 • Psalm 63 (62), 2. 3–4. 5–6. 7–8 • Pierwszy List do Tesaloniczan 4, 13–18 • Ewangelia wg św. Mateusza 22, 34–40

CHMURA SŁOWA

Reklama

STO SŁÓW


Co najmniej kilka nici łączy dzisiejsze czytania. Pierwszą z nich jest mądrość, którą znajdzie każdy, kto jej szuka (PIERWSZE CZYTANIE). W przypowieści Jezusa reprezentują ją kobiety roztropne, zapobiegliwie przygotowujące potrzebną w odpowiedniej chwili oliwę. Biblijna Mądrość to nie tyle wiedza czy intelekt, ile odpowiedzialna postawa zapobiegliwości.

Drugą nicią jest eschatologia, coraz bardziej obecna w liturgii słowa. Mądrość rozumiana jest jako wartość, której znalezienie decyduje o tym, czy życie okaże się zwycięstwem czy nie. Święty Paweł rozpisuje Tesaloniczanom scenariusz końca: co będzie, gdy przyjdzie Pan, i jak się zrealizuje zmartwychwstanie. Znaczenie eschatologiczne bez trudu znajdziemy w przypowieści o pannach.

Reklama

W końcu trzecia nić pozwala „rzeczy” i „wartości” zamienić na osobę. Mądrość to sam Bóg, który daje się znaleźć (PSALM), to Pan Młody, którego powtórne przyjście będzie czasem wesela, nie apokaliptycznej traumy. Scenariusz końca to scenariusz początku. Do wyboru dwie role: mądrych albo głupich.



Czytanie z Księgi Mądrości

(Mdr 6, 12–16)

Reklama

Mądrość jest wspaniała i nie więdnie, ci łatwo ją dostrzegą, którzy ją miłują, ci ją znajdą, którzy jej szukają, uprzedza bowiem tych, co jej pragną, wpierw dając się im poznać.

Kto dla niej wstanie o świcie, ten się nie natrudzi, znajdzie ją bowiem siedzącą u drzwi swoich. O niej rozmyślać – to szczyt roztropności, a kto z jej powodu nie śpi, wnet się trosk pozbędzie, sama bowiem obchodzi i szuka tych, co są jej godni, objawia się im łaskawie na ścieżkach i wychodzi naprzeciw wszystkim ich zamysłom.

Oto Słowo Boże.

PIERWSZE CZYTANIE

O Mądrości Mdr 6, 12–16

Kto jej szuka, na pewno znajdzie. Poszukiwanie Mądrości jest opisywane jak zdobywanie kobiety, przyszłej żony. Ale pod Mądrością kryje się… sam Bóg.

KSIĘGA: Księga Mądrości • AUTOR: anonimowy mędrzec • CZAS POWSTANIA: czasy hellenistyczne, I w. przed Chr.


JEDNAK NIE SALOMON • Dawniej księga była nazywana Mądrością Salomona – uważano bowiem, że to właśnie król Salomon, postać stojąca u początków literatury mądrościowej Starego Testamentu, był jej autorem. Szczegółowe badania językowe nad księgą dowiodły jednak, że autorem księgi jest prawdopodobnie zhellenizowany Żyd żyjący w Aleksandrii. Są też teorie mówiące o tym, że pierwsza część dzieła powstała w Palestynie.

MĄDROŚĆ IZRAELA • W tradycyjnym podziale Starego Testamentu jest umieszczona w grupie siedmiu ksiąg dydaktycznych. Księga dzieli się na trzy części: • pierwsza (rozdziały 1–5) mówi o Mądrości kierującej życiem człowieka • druga (rozdziały 6–9) to hymn pochwalny na cześć upersonifikowanej Mądrości • trzecia zaś (10–19) skupia się na roli, jaką Mądrość Boża odgrywa w historii Izraela.

PERSONIFIKACJA • Usłyszymy fragment z drugiej części Księgi Mądrości. Zwróćmy zatem uwagę na sposób opisywania Mądrości, tak jakby chodziło o osobę. Co więcej, zauważmy, że jej poszukiwanie oddaje się słowami przypominającymi zdobywanie kobiety • W sekcji BIBLIJNY INSIDER wyjaśniamy, kto kryje się za figurą Mądrości.

NAJWAŻNIEJSZE CYTATY


Ci ją znajdą, którzy jej szukają

Kto dla niej wstanie o świcie, ten się nie natrudzi, znajdzie ją bowiem siedzącą u drzwi swoich


(Ps 63 (62), 2. 3–4. 5–6. 7–8)

REFREN: Ciebie, mój Boże, pragnie moja dusza.

Ciało moje tęskni za Tobą,
jak zeschła ziemia łaknąca wody.
Oto wpatruję się w Ciebie w świątyni,
by ujrzeć Twą potęgę i chwałę.
Twoja łaska jest cenniejsza od życia,
więc sławić Cię będą moje wargi.
Będę Cię wielbił przez całe me życie
i wzniosę ręce w imię Twoje.
Moja dusza syci się obficie,
a usta Cię wielbią radosnymi wargami.
Gdy myślę o Tobie na moim posłaniu
i o Tobie rozważam w czasie moich czuwań.
Bo stałeś się dla mnie pomocą
i w cieniu Twych skrzydeł wołam radośnie.

PSALM

Tęsknota Ps 63 (62), 2. 3–4. 5–6. 7–8

Bóg pozwala się znaleźć tym, którzy Go szukają – zaświadcza o tym Psalm 63, jeden z najpiękniejszych psalmów błagalnych.

PSALM 63 • AUTOR: lewita • CZAS POWSTANIA: okres monarchii, przed 587 przed Chrystusem


SZUKAM CIEBIE • Psalm 63 należy do gatunku modlitwy błagalnej (tefillah). Jest przypisywany Dawidowi, który miał skomponować tę modlitwę, ukrywając się przed Saulem na Pustyni Judzkiej (1 Sm 23,14; 24,2). Sugeruje to wzmianka: jak ziemia zeschła i łaknąca wody. Zdaniem innych obraz ten przywodzi na myśl krainę śmierci, na granicy której staje modlący się. Psalm według badaczy mógł funkcjonować jako modlitwa króla lub wierzącego szukającego schronienia w świątyni bądź spędzającego noc w sanktuarium, aby nad ranem otrzymać słowo od Pana.

W PRZYBYTKU • Wspomnienie świątyni i modlitwy nocnej (Oto wpatruję się w Ciebie w świątyni, myślę o Tobie w czasie moich czuwań) może sugerować starożytną praktykę spędzania nocy w przybytku, podczas której wierzący oczekiwał na wizję lub słowo od Pana. Izraelita w chwili życiowej próby znajduje schronienie w cieniu Bożych skrzydeł, w pobliżu Arki Przymierza, którą wieńczyły skrzydlate cherubiny. Tam, zapominając o niebezpieczeństwie, sławi łaskę Pana, która jest cenniejsza niż życie; chce Go uwielbiać, karmi swoją duszę Jego bliskością. Wierzy także, że Bóg, który wybawił Dawida z ręki Saula, także i jego wybawi z rąk nieprzyjaciół.

BÓG W CENTRUM • Usłyszymy prawie cały Psalm 63, z wyjątkiem kilku wersetów. Mowa tu i o tęsknocie za Bogiem (pragnie Ciebie moja dusza), i o trudnościach doświadczanych z powodu wiary (szukają zguby mojej duszy – skarży się psalmista w dalszej części), i o ufności, że Bóg okaże miłosierdzie.

NAJWAŻNIEJSZE CYTATY


Ciało moje tęskni za Tobą jak zeschła ziemia łaknąca wody
Moja dusza syci się obficie


Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Tesaloniczan

Nie chcemy, bracia, byście trwali w niewiedzy co do tych, którzy umierają, abyście się nie smucili jak wszyscy ci, którzy nie mają nadziei. Jeśli bowiem wierzymy, że Jezus istotnie umarł i zmartwychwstał, to również tych, którzy umarli w Jezusie, Bóg wyprowadzi wraz z Nim.

To bowiem głosimy wam jako słowo Pańskie, że my, żywi, pozostawieni na przyjście Pana, nie wyprzedzimy tych, którzy pomarli. Sam bowiem Pan zstąpi z nieba na hasło i na głos archanioła, i na dźwięk trąby Bożej, a zmarli w Chrystusie powstaną pierwsi. Potem my, żywi, tak pozostawieni, wraz z nimi będziemy porwani w powietrze, na obłoki naprzeciw Pana, i w ten sposób na zawsze będziemy z Panem. Przeto wzajemnie się pocieszajcie tymi słowami.

Oto Słowo Boże.

DRUGIE CZYTANIE

Scenariusz końca 1 Tes 4, 13–18

Święty Paweł odpowiada na pytania zaniepokojonych Tesaloniczan. Rysuje scenariusz, w którym wyjaśnia, jak będzie wyglądała paruzja i ostateczne spotkanie z Panem.

PIERWSZY LIST DO TESALONICZAN • NADAWCA: św. Paweł, Sylwan i Tymoteusz • ADRESACI: wspólnota chrześcijańska w Tesalonikach • CZAS POWSTANIA: 50/51 r. • MIEJSCE POWSTANIA: Korynt


UTWIERDZENIE WSPÓLNOTY • List do Tesaloniczan to pierwszy z listów Pawła, pisany do świeżo nawróconych chrześcijan w Tesalonice. Kościół ten cierpiał prześladowania ze strony zamieszkujących miasto pogan (1 Tes 1,9). Celem listu jest utwierdzenie wspólnoty w otrzymanej u początków nauce. Paweł chwali mieszkańców Tesaloniki za to, że stali się wzorem dla wszystkich wierzących, oraz podtrzymuje ich nadzieję na przyjście Wybawcy, która jest im tak bardzo potrzebna w obliczu prześladowań.

CO ZE ZMARŁYMI? • W Tesalonice pod wpływem niezrozumienia nauczania Pawła powstał problem dotyczący zmarłych, którzy odchodzą przed powtórnym przyjściem Chrystusa. Być może spodziewali się, że nastąpi ono szybko, i wierzyli, że go doczekają • To niejedyne wątpliwości. Apokaliptyka żydowska podkreślała gorszą pozycję umarłych, którzy dołączą do Królestwa Bożego dopiero w drugiej kolejności, gdyż najpierw mieliby się tam znaleźć żywi. Za uprzywilejowanych uważało się tych, którzy doczekają Dnia Pańskiego (patrz: Dn 12,12).

O SPOTKANIU Z PANEM • Usłyszymy wyjaśnienie św. Pawła dotyczące przebiegu spraw ostatecznych: powtórnego przyjścia Chrystusa i końca świata. Zwróćmy uwagę na barwny opis zaczerpnięty z apokaliptyki. Zauważmy, że Paweł wyraźnie neguje przekonanie, iż to żywi szybciej dostąpią spotkania z Panem na końcu czasów – choć jednocześnie w wyjaśnieniu pobrzmiewa pewność Pawła, iż przyjścia Jezusa doczeka za życia.

NAJWAŻNIEJSZE CYTATY


Jeśli bowiem wierzymy, że Jezus istotnie umarł i zmartwychwstał, to również tych, którzy umarli w Jezusie, Bóg wyprowadzi wraz z Nim
My, żywi, pozostawieni na przyjście Pana, nie wyprzedzimy tych, którzy pomarli
Abyście się nie smucili jak ci, którzy nie mają nadziei


Słowa Ewangelii wg św. Mateusza

Jezus opowiedział swoim uczniom tę przypowieść:

<<Podobne będzie królestwo niebieskie do dziesięciu panien, które wzięły swoje lampy i wyszły na spotkanie pana młodego. Pięć z nich było nierozsądnych, a pięć roztropnych. Nierozsądne wzięły lampy, ale nie wzięły z sobą oliwy. Roztropne zaś razem z lampami zabrały również oliwę w swoich naczyniach. Gdy się pan młody opóźniał, senność ogarnęła wszystkie i posnęły.

Lecz o północy rozległo się wołanie: “Oto pan młody idzie, wyjdźcie mu na spotkanie!” Wtedy powstały wszystkie owe panny i opatrzyły swe lampy. A nierozsądne rzekły do roztropnych: “Użyczcie nam swej oliwy, bo nasze lampy gasną”. Odpowiedziały roztropne: “Mogłoby i nam i wam nie wystarczyć. Idźcie raczej do sprzedających i kupcie sobie”.

Gdy one szły kupić, nadszedł pan młody. Te, które były gotowe, weszły z nim na ucztę weselną, i drzwi zamknięto. Nadchodzą w końcu i pozostałe panny, prosząc: “Panie, panie, otwórz nam!” Lecz on odpowiedział: “Zaprawdę, powiadam wam, nie znam was”.

Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny>>.

Oto słowo Pańskie.

EWANGELIA

Przypowieść o pannach • Mt 22, 34–40

Powtórne przyjście Pana w obrazie weselnym. Przypowieść o tym, że biblijnej mądrości i głupoty nie określa wiedza czy intelekt, ale gotowość w momencie przyjścia Pana.

EWANGELISTA: św. Mateusz • CZAS POWSTANIA: 70–80 r. • KATEGORIA: przypowieść • CZAS AKCJI: ok. 33 r. • MIEJSCE AKCJI: Góra Oliwna


OSTATNIE DNI • Przypomnijmy: od 21 rozdziału rozpoczynają się najbardziej dramatyczne wydarzenia misji Jezusa Chrystusa. Choć witany jest entuzjastycznie przez mieszkańców Jerozolimy słowami: Hosanna, hosanna, pozostaje bacznie obserwowany przez faryzeuszów. Swe pierwsze kroki Jezus skierował do świątyni, skąd najpierw wyrzucił wszystkich sprzedających i kupujących, potem uzdrowił chorych i niewidomych, a następnego dnia, po nocy spędzonej w Betanii nauczał w przypowieściach.

PRZYPOWIEŚCI OSTATECZNE • Jezus przemawia do uczniów zebranych wokół Niego na Górze Oliwnej, wielokrotnie używając przypowieści. Wymienia • znaki, które pojawią się na końcu czasów (Mt 24, 3–25), opisuje samo • przybycie Syna Człowieczego na ziemię (Mt 24, 26– 35) oraz • Sąd Ostateczny (Mt 25, 31–46). W tym kontekście zachęca uczniów do czujności i gorliwości w przestrzeganiu Bożych przykazań.

NAJWAŻNIEJSZE CYTATY


Te, które były gotowe, weszły z nim na ucztę weselną, i drzwi zamknięto
Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny

  • Wypędzenie kupców ze świątyni, Julius Schnorr von Carolsfeld, Biblia w obrazach, 1853 r.
  • Wypędzenie przekupniów ze świątyni, Jacopo Bassano, XVI w.
  • Wypędzenie przekupniów ze świątyni, Luca Giordano, XVII/XVIII w., Ermitaż, St. Petersburg, Rosja
  • Wizja Ezechiela – dolina wysuszonych, Fendt Vision, 1565 r.

Reklama

Dołącz do naszych darczyńców. Wesprzyj nas!

Najciekawsze artykuły

co tydzień w Twojej skrzynce mailowej

Raz w tygodniu otrzymasz przegląd najważniejszych artykułów ze Stacji7

SKLEP DOBROCI

Reklama

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
WIARA I MODLITWA
Wspieraj nas - złóż darowiznę