Nasze projekty

Jutro Niedziela – XX zwykła A

Kobieta „spoza” lepiej znała Boga niż ci, którzy byli najbliżej Jezusa.

Reklama

PUNKT WYJŚCIA


• DWUDZIESTA NIEDZIELA ZWYKŁA • rok A • KOLOR SZAT: zielony • KOLEKTA: Będziemy prosili, abyśmy otrzymali obiecane dziedzictwo • CZYTANIA: Księga Izajasza 56, 1. 6–7 • Psalm 67, 2–3. 5. 8 • List do Rzymian 11, 13–15. 29–32 • Ewangelia wg św. Mateusza 15, 21–28

CHMURA SŁOWA

Reklama

STO SŁÓW


To grozi każdemu z nas: przekonanie, że skoro jesteśmy w Kościele, to znaczy, że jesteśmy wierzący, że sama przynależność wystarczy. W pułapkę takiego przekonania wpadli Izraelici. Wiara to nie tylko bycie ochrzczonym, bycie we wspólnocie – to coś żywego, o co trzeba dbać i co można stracić, choć tej straty nie odnotuje żadna statystyka.

Reklama

Żywą wiarę pokazują fakty. Piotr, choć najbliżej Jezusa, okazał się „małej wiary”, gdy zobaczył Jezusa kroczącego po falach. Kobieta kananejska, choć poganka, okazała się „wiary tak wielkiej”, że większej Jezus nie widział w Izraelu.

Jezus udający obojętność wobec Kananejki i losu jej córki, w rzeczywistości ukazał jej żywą, upartą, prawdziwą wiarę. Ona znała Boga lepiej niż ci, którzy byli Go najbliżej.



Czytanie z Księgi Izajasza (Iz 56, 1. 6–7)

Reklama

Tak mówi Pan: «Zachowujcie prawo i przestrzegajcie sprawiedliwości, bo moje zbawienie już wnet nadejdzie i moja sprawiedliwość ma się objawić. Cudzoziemców zaś, którzy się przyłączyli do Pana, ażeby Mu służyć i aby miłować imię Pana i zostać Jego sługami – wszystkich zachowujących szabat bez pogwałcenia go i trzymających się mocno mojego przymierza, przyprowadzę na moją świętą górę i rozweselę w moim domu modlitwy. Całopalenia ich oraz ofiary będą przyjęte na moim ołtarzu, bo dom mój będzie nazwany domem modlitwy dla wszystkich narodów».

Oto Słowo Boże.

PIERWSZE CZYTANIE

Obietnica dla cudzoziemców Iz 56, 1. 6–7

Kto należy do wspólnoty Jahwe? Czy decydują o tym więzy krwi i przynależność do narodu izraelskiego? Izajasz odpowiada: Bóg jest Bogiem wszystkich narodów.

KSIĘGA: Księga Izajasza • AUTOR: Trito-Izajasz • CZAS POWSTANIA: po wygnaniu babilońskim, II poł. VI w. – I poł. V w. przed Chr. • KATEGORIA: mowa prorocka • NADAWCA: prorok (w imieniu Boga) • ADRESACI: Izraelici, wszystkie narody


NAJDŁUŻSZA KSIĘGA • Znów wracamy do Księgi Izajasza, ale tym razem będzie to fragment z rzadko przywoływanej trzeciej księgi • Przypomnijmy, że wśród ksiąg Starego Testamentu to pierwsza i najważniejsza z ksiąg prorockich. Składa się ona z sześćdziesięciu sześciu rozdziałów. Chociaż całą księgę cechuje jedność teologiczna, zwykle dzieli się ją na trzy części, którym przypisuje się różne autorstwo i czas powstania. Różny czas powstania jest o tyle ważny, że adresatami każdej z części są Izraelici w innej sytuacji swojego narodu • Pierwsza część dotyczy Izraela przed wygnaniem, bliskiego upadku z powodu niewierności • Druga jest skierowana do Izraelitów na wygnaniu • Trzecia powstała już po powrocie z wygnania.

TRZECI IZAJASZ • Pierwsze czytanie pochodzi z ostatniej, trzeciej części (rozdziały 56–66). Autor to anonimowy prorok (umownie: Trito-Izajasz), mający związek z myślą Izajasza. Działał w Palestynie w czasie powrotu z wygnania. W swoim dziele podkreśla świętość Boga i Jerozolimy oraz rysuje wizję czasów ostatecznych, w których zbawienie ma objąć wszystkie narody. Trito-Izajasz mówi do Izraelitów powracających z niewoli babilońskiej. Żyją w swoim kraju trochę jak obcy, otoczeni przez cudzoziemców i tych, którzy osiedlili się tu podczas ich nieobecności. To rodzi pytania i wątpliwości. Co oznacza obecność pogan w Ziemi Obiecanej? Czyżby Bóg wybrał i pobłogosławił narody pogańskie w miejsce niewiernego Izraela? Jaki jest więc dalszy sens bycia Izraelitą i zachowywania Prawa?

OBYWATELSTWO • Fragment, który usłyszymy, dobrze oddaje wymowę całej trzeciej części Księgi Izajasza. Kto należy do wspólnoty Jahwe? Czy decydują o tym więzy krwi i przynależność do narodu izraelskiego? Okazuje się, że nie. Bóg jest Bogiem nie tylko Izraela, ale wszystkich narodów. Usłyszymy o cudzoziemcach, którzy przyłączyli się do Pana.

Szersza analiza czytania dostępna jest w książkowej wersji cyklu “Jutro Niedziela”, TUTAJ oraz w wersji EBOOK.


(Ps 67, 2–3. 5 i 8)

Refren: Niech wszystkie ludy sławią Ciebie, Boże.

Niech Bóg się zmiłuje nad nami i nam błogosławi; *  niech nam ukaże pogodne oblicze. Aby na ziemi znano Jego drogę, *  Jego zbawienie wśród wszystkich narodów. Niech się narody cieszą i weselą, †  bo rządzisz ludami sprawiedliwie *  i kierujesz narodami na ziemi. Niech nam Bóg błogosławi *  i niech cześć Mu oddają wszystkie krańce ziemi.

PSALM

Bóg wszystkich narodów Ps 67, 2–3. 5 i 8

Psalm 67 często rozpoczyna codzienną Liturgię godzin. W nim Bóg włącza pogan w historię zbawienia.

PSALM 67 • AUTOR: lewita • CZAS POWSTANIA: VI–V w. przed Chr.


PSALM WEZWANIA • Psalm 67, który pojawia się tej niedzieli, to także jeden z czterech psalmów wezwania, którymi rozpoczyna się codzienna Liturgia godzin. To prośba o Boże błogosławieństwo i zachęta do uwielbienia Pana na progu nowego dnia. Pod względem gatunku jest to hymn (tehillah), bezinteresowna modlitwa uwielbienia. Psalm 67 był bowiem recytowany przez wspólnotę zgromadzoną w świątyni (być może w okresie żniw).

BÓG PANEM WSZYSTKICH • Psalm kontynuuje temat pierwszego czytania: Bóg jest Panem wszystkich narodów, Izrael nie stanowi jedynego narodu wybranego do zbawienia. To kolejny tekst należący do tradycji żydowskiej, który włącza pogan w historię zbawienia, zaprasza ich do oddania czci Bogu na Syjonie. Zauważmy: nie tylko prorocy w swoich wielkich wizjach, lecz także lewici zanurzeni w kulcie i modlitwie świątyni oczekiwali dnia, w którym panowanie Jahwe dosięgnie krańców ziemi.

ZANIM USŁYSZYSZ • To przekonanie jest ukryte w samej budowie psalmu. Już ona sama wystarczy, by to dostrzec: Izrael (światło dla ludów) pierwszy intonuje hymn na cześć Boga (Niech Bóg się zmiłuje nad nami). Potem powoli przyłączają się głosy całej ludzkości (Niech się narody cieszą i weselą).


Czytanie z Listu św. Pawła Apostoła do Rzymian

(Rz 11, 13–15. 29–32)

Bracia: Do was, pogan, mówię: «Będąc apostołem pogan, przez cały czas chlubię się posługiwaniem swoim w nadziei, że może pobudzę do współzawodnictwa swoich rodaków i przynajmniej niektórych z nich doprowadzę do zbawienia. Bo jeżeli ich odrzucenie przyniosło światu pojednanie, to czymże będzie ich przyjęcie, jeżeli nie powstaniem ze śmierci do życia? Bo dary łaski i wezwanie Boże są nieodwołalne. Podobnie bowiem jak wy niegdyś byliście nieposłuszni Bogu, teraz zaś z powodu ich nieposłuszeństwa dostąpiliście miłosierdzia, tak i oni stali się teraz nieposłuszni z powodu okazanego wam miłosierdzia, aby i sami w czasie obecnym mogli dostąpić miłosierdzia. Albowiem Bóg poddał wszystkich nieposłuszeństwu, aby wszystkim okazać swe miłosierdzie».

Oto Słowo Boże.

DRUGIE CZYTANIE

O tych, co odrzucili Rz 11, 13–15. 29–32

Choć Paweł pisze do pogan, widać jego wielkie zmartwienie i pragnienie, żeby i jego rodacy osiągnęli zbawienie.

KSIĘGA: List do Rzymian • NADAWCA: św. Paweł • ADRESACI: wspólnota chrześcijańska w Rzymie • CZAS POWSTANIA: 57–58 r. • MIEJSCE POWSTANIA: Korynt


LIST DO RZYMIAN • Kontynuujemy lekturę Listu do Rzymian. Przypomnijmy: Paweł pisze do wspólnoty w stolicy imperium, w Rzymie, sercu antycznego świata – i głosi jej Ewangelię. Rzym ma być kołem zamachowym dla głoszonej przez Pawła nowiny o usprawiedliwieniu z wiary w Chrystusa.

CZY BÓG ODRZUCIŁ IZRAELA? • Przed nami kolejna część listu. Rozdziały 9–11 listu są poświęcone nadziei na ostateczne zbawienie Izraela. Czy Bóg odrzucił Izraela? – pyta dramatycznie Paweł dwa wersety przed początkiem dzisiejszego fragmentu. Przecież większość nie poszła za głosem Mesjasza. Zbawienie Izraela to jednocześnie zagadnienie zbawienia pogan – czyli temat, który łączy wszystkie dzisiejsze czytania. Paweł zwraca się przecież wprost do nich, do Rzymian, którzy przyjęli wiarę.

PAWEŁ DO POGAN • Usłyszymy dwa krótkie fragmenty pochodzące z 11 rozdziału. Zwróćmy uwagę na dwie rzeczy • Po pierwsze: o ile w pierwszym czytaniu swoimi i adresatami byli Izraelici, zaś obcymi (trzecia osoba) i przedmiotem troski poganie, o tyle tym razem jest odwrotnie • Po drugie: jak wielkie jest pragnienie Pawła, żeby jego rodacy osiągnęli zbawienie.

Szersza analiza czytania dostępna jest w książkowej wersji cyklu “Jutro Niedziela”, TUTAJ oraz w wersji EBOOK.


Słowa Ewangelii wg św. Mateusza

(Mt 15, 21–28)

Jezus podążył w okolice Tyru i Sydonu. A oto kobieta kananejska, wyszedłszy z tamtych stron, wołała: «Ulituj się nade mną, Panie, Synu Dawida! Moja córka jest ciężko nękana przez złego ducha». Lecz On nie odezwał się do niej ani słowem. Na to podeszli Jego uczniowie i prosili Go: «Odpraw ją, bo krzyczy za nami». Lecz On odpowiedział: «Jestem posłany tylko do owiec, które poginęły z domu Izraela». A ona przyszła, padła Mu do nóg i prosiła: «Panie, dopomóż mi». On jednak odparł: «Niedobrze jest zabierać chleb dzieciom, a rzucać szczeniętom». A ona odrzekła: «Tak, Panie, lecz i szczenięta jedzą okruchy, które spadają ze stołu ich panów». Wtedy Jezus jej odpowiedział: «O niewiasto, wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak pragniesz!» Od tej chwili jej córka była zdrowa.

Oto Słowo Pańskie.

EWANGELIA

Kobieta kananejska • Mt 15, 21–28

Spotkanie Jezusa z poganką. Wydaje się nie słyszeć głosu kobiety proszącej o pomoc, by po chwili pokazać Izraelitom przykład jej wiary.

EWANGELISTA: św. Mateusz • CZAS POWSTANIA: 70–80 r. • KATEGORIA: wydarzenie • MIEJSCE: okolice Tyru i Sydonu • CZAS: 30–33 r. • BOHATEROWIE: Jezus, kobieta kananejska, uczniowie • WERSJE: brak


ZACZĄTEK KRÓLESTWA • Pozostajemy w czwartej części Ewangelii św. Mateusza. Obserwujemy w niej znaki, które są potwierdzeniem słów Jezusa wypowiedzianych w trzeciej księdze oraz zapowiedzią przyszłej chwały. Dwa tygodnie temu słyszeliśmy o cudzie rozmnożenia chleba, przed tygodniem Jezus kroczył po jeziorze.

WIARA MAŁA I WIELKA • Choć nie jest to bezpośrednia kontynuacja Ewangelii z zeszłego tygodnia o Jezusie kroczącym po jeziorze (fragmenty dzielą dwadzieścia dwa wersy), warto pamiętać o małej wierze, którą wypomniał Piotrowi Jezus po tym, jak ten w Niego zwątpił. Do kobiety kananejskiej Jezus dziś powie: Wielka jest twoja wiara!

PANIE, DOPOMÓŻ • Usłyszymy o spotkaniu Jezusa z poganką, kobietą kananejską. Zauważmy, że cud uzdrowienia – wygnania złego ducha z jej córki – to wydarzenie szczególne z dwóch powodów: • po raz pierwszy Jezus uzdrawia osobę nienależącą do Izraela • matka dręczonej spiera się z Jezusem. Pan wydaje się początkowo nie chcieć uzdrowić dziewczynki.

Szersza analiza Ewangelii dostępna jest w książkowej wersji cyklu “Jutro Niedziela”, TUTAJ oraz w wersji EBOOK.

  • Jean-Germain Drouais, kobieta kananejska u stóp Chrystusa, 1784, Luwr, Francja
  • Chrystus i kobieta kananejska, Jean Colombe, XV w., Musée Condé, Francja
  • Chrystus i kobieta kananejska w krajobrazie z widokiem na Pont Neuf, Jan Brueghel Młodszy, XVIII w.
  • Chrystus i kobieta kananejska, Annibale Carracci, 1595. Ratusz w Parmie, Włochy
  • Il Cavaliere Calabrese, Chrystus i kobieta kananejska, XVII w.

Reklama

Dołącz do naszych darczyńców. Wesprzyj nas!

Najciekawsze artykuły

co tydzień w Twojej skrzynce mailowej

Raz w tygodniu otrzymasz przegląd najważniejszych artykułów ze Stacji7

SKLEP DOBROCI

Reklama

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
WIARA I MODLITWA
Wspieraj nas - złóż darowiznę