Nasze projekty

Jutro Niedziela – XVIII zwykła A

Tylko prawdziwa miłość tak potrafi: za darmo. Nie oczekuje rewanżu.

Reklama

PUNKT WYJŚCIA


OSIEMNASTA NIEDZIELA ZWYKŁA • rok A • KOLOR SZAT: zielony • KOLEKTA: Będziemy prosili, aby Bóg odnowił nasze życie • CZYTANIA: Księga Izajasza 55, 1–3 • Psalm 145, 8–9. 15–16. 17–18 • List do Rzymian 8, 35. 37–39 • Ewangelia wg św. Mateusza 14, 13–21

Reklama

CHMURA SŁOWA

STO SŁÓW


Czy potrafimy przyjąć dar? PIERWSZE CZYTANIE, a zwłaszcza wezwanie Boga: „Kupujcie bez pieniędzy”, przedstawia obraz innego świata. Świata darów, których nie trzeba kupować, na które nie trzeba zasługiwać, które są dawane za darmo i nikt nie oczekuje za nie żadnego rewanżu. Prawdziwy dar to dar dany „bez płacenia”. Czy potrafimy przyjąć taki dar? I czy potrafimy takim darem obdarowywać innych?

Reklama

Dzisiejsza Liturgia Słowa nie tylko mówi o Bogu, który zaprasza na ucztę, o Jezusie, który rozmnaża chleb, byśmy mieli go do sytości. Przede wszystkim mówi o darze „bez pieniędzy”.

Jego najpełniejszym wymiarem jest Eucharystia. Jezus daje nam całego Siebie na pokarm, niczego w zamian nie oczekując. Co najwyżej „dziękuję”. A Eucharystia to po grecku właśnie „dziękowanie”.


Czytanie z Księgi Izajasza (Iz 55, 1–3)
Tak mówi Pan: «Wszyscy spragnieni, przyjdźcie do wody, przyjdźcie, choć nie macie pieniędzy! Kupujcie i spożywajcie, dalejże, kupujcie bez pieniędzy i bez płacenia za wino i mleko! Czemu wydajecie pieniądze na to, co nie jest chlebem? I waszą pracę – na to, co nie nasyci? Słuchajcie Mnie, a jeść będziecie przysmaki i dusza wasza zakosztuje tłustych potraw. Nakłońcie uszu i przyjdźcie do Mnie, posłuchajcie Mnie, a dusza wasza żyć będzie. Zawrę z wami wieczyste przymierze; niezawodne są łaski dla Dawida».

Reklama

Oto Słowo Boże.

PIERWSZE CZYTANIE

Bez pieniędzy Iz 55, 1–3

Mówi się, że „nie ma nic za darmo”. Jest jeden wyjątek. Dary, którymi obdarza nas Bóg, są naprawdę za darmo.

KSIĘGA: Księga Izajasza • AUTOR: Deutero-Izajasz • CZAS POWSTANIA: okres Wygnania (586–538 r. przed Chr.) • KATEGORIA: mowa prorocka • KTO MÓWI: prorok (w imieniu Boga) • ADRESACI: Izraelici, wszystkie narody


POTRÓJNA KSIĘGA • Znów wysłuchamy fragmentu najczęściej przywoływanej księgi Starego Testamentu – Księgi Izajasza. Ta sześćdziesięciosześciorozdziałowa księga to w rzeczywistości zbiór trzech oddzielnych ksiąg. Każda z nich powstała w innym czasie (i w innej sytuacji Izraela) i została napisana przez innego autora • Tylko pierwsza, najdłuższa część (rozdziały 1–39) jest autorstwa Izajasza. Dotyczy Izraela przed wygnaniem, bliskiego upadku z powodu niewierności • Druga powstała już wówczas, gdy Izrael był na wygnaniu. Jej autor jest zwany Deutero-Izajaszem (rozdziały 40–55) • Trzecia powstała po powrocie z wygnania, jej autor został umownie nazwany Trito-Izajaszem (rozdziały 56–66).

KSIĘGA POCIESZYCIELA • Pierwsze czytanie pochodzi z drugiej części księgi autorstwa Deutero-Izajasza. Autorem jest anonimowy prorok, być może jeden z uczniów Izajasza, stąd nazywa się go Deutero-Izajaszem. Księgę Pocieszyciela charakteryzują m.in. cztery Pieśni
Sługi Jahwe ukazujące osobę, w której chrześcijanie dostrzegli zapowiedź Chrystusa.

OBIETNICA • Usłyszymy trzy wersety z ostatniego rozdziału Księgi Pocieszyciela. To wielka obietnica Boga, że zaspokoi wszystkie nasze pragnienia, da, co jest nam potrzebne – za darmo.

Szersza analiza czytania dostępna jest w książkowej wersji cyklu “Jutro Niedziela”, TUTAJ oraz w wersji EBOOK.


(Ps 145, 8–9. 15–16. 17–18)

Refren: Otwierasz rękę, karmisz nas do syta.

Pan jest łagodny i miłosierny, * nieskory do gniewu i bardzo łaskawy. Pan jest dobry dla wszystkich, *  a Jego miłosierdzie nad wszystkim, co stworzył. Oczy wszystkich zwracają się ku Tobie, * a Ty ich karmisz we właściwym czasie. Ty otwierasz swą rękę * i karmisz do syta wszystko, co żyje. Pan jest sprawiedliwy na wszystkich swych drogach *  i łaskawy we wszystkich swoich dziełach. Pan jest blisko wszystkich, którzy Go wzywają, * wszystkich wzywających Go szczerze.

PSALM

Bóg karmi do syta Ps 145, 8–9. 15–16. 17–18

Piękny opis czułości Boga: zaspokaja wszelki głód człowieka. Psalm 145 doskonale wychwala Jezusa karmiącego tłum na pustyni.

PSALM 145AUTOR: lewita • CZAS POWSTANIA: powygnaniowy, epoka perska


A… B… C… • Psalm 145 to psalm pochwalny bogaty w określenia dotyczące wielkości i bliskości Boga, a także radości Jego wyznawcy. To psalm alfabetyczny – następujące po sobie hebrajskie wersety rozpoczynają się od kolejnej litery hebrajskiego alfabetu, aczkolwiek tego bogactwa formy nie dostrzeżemy w polskim tłumaczeniu • Psalm ten należy do gatunku hymnu, bezinteresownej modlitwy uwielbienia (hebr. tehillah). Wierzący wzywa wspólnotę zgromadzoną na modlitwie w świątyni, która reprezentuje całe stworzenie, do wychwalania Bożego panowania nad światem.

PAN–WSZYSCY • Usłyszymy mniej więcej połowę Psalmu 145. Wybrane wersety charakteryzują już to, co dostrzegliśmy w chmurze Słowa: słowo „Pan” przeplata się ze słowem „wszyscy”. Najistotniejsza z punktu widzenia dzisiejszej liturgii jest druga zwrotka: Oczy wszystkich zwracają się ku Tobie, a Ty karmisz ich we właściwym czasie. Ty otwierasz swą rękę i karmisz do syta wszystko, co żyje.


Czytanie z Listu św. Pawła Apostoła do Rzymian

( Rz 8, 35. 37–39)

Bracia: Któż nas może odłączyć od miłości Chrystusowej? Utrapienie, ucisk czy prześladowanie, głód czy nagość, niebezpieczeństwo czy miecz? Ale we wszystkim tym odnosimy pełne zwycięstwo dzięki Temu, który nas umiłował. I jestem pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani Zwierzchności, ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe, ani Moce, ani co jest wysoko, ani co głęboko, ani jakiekolwiek inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.

Oto Słowo Boże.

DRUGIE CZYTANIE

Ani śmierć, ani życie  Rz 8, 35. 37–39

Hymn wdzięczności Pawła: nie potrafi wyobrazić sobie, co mogłoby go odłączyć od największej miłości, jakiej w życiu doświadczył.

KSIĘGA: List do Rzymian • NADAWCA: św. Paweł • ADRESACI: wspólnota chrześcijańska w Rzymie • CZAS POWSTANIA: 57–58 r. • MIEJSCE POWSTANIA: Korynt


DYSKUSJE PAWŁA • Ton Listu św. Pawła do Rzymian momentami staje się polemiczny. Z jednej strony to próbka retoryki Pawła, który aby zdynamizować przekaz, „dyskutuje” z fikcyjnym rozmówcą (zabieg zwany diatrybą). Z drugiej strony polemiczny ton to efekt pytań, wątpliwości, a nawet oskarżeń wobec Pawła • Przypomnijmy, że pisze do adresatów w Rzymie, gdzie trwa spór między żydami a chrześcijanami pochodzenia żydowskiego o naturę Chrystusa. Święty Paweł próbuje przekonać, że źródłem usprawiedliwienia człowieka jest wiara w Chrystusa.

O DUCHU ŚWIĘTYM • Dzisiejsze czytanie to niejako konkluzja rozważań o Duchu Bożym zawartych w 8 rozdziale listu, które Liturgia Słowa przytaczała aż do zeszłej niedzieli. Paweł pisał, że • przyjęcie Jezusa jako Pana i Zbawiciela to pierwszy konieczny krok ku temu, aby stać się wolnym (Rz 7, 25) • Nowe życie jest jednak na początku podobne do małego ziarna, które musi rosnąć i się rozwijać. Tym, który daje wzrost, jest właśnie Duch. Jeśli otwieramy się na jego obecność, On czyni nas własnością Boga (Rz 8, 9–11) • Duch prowadzi nas i przekonuje, że jesteśmy synami Bożymi (Rz 8, 14–17), modli się w nas (Rz 8, 26), współdziała we wszystkim dla naszego dobra (Rz 8, 28) i ostatecznie prowadzi do zbawienia (Rz 8, 29–30).

HYMN WDZIĘCZNOŚCI • W tym momencie czas na radość i wdzięczność wynikające z tej świadomości. Fragment, który usłyszymy, to hymn wdzięczności, rozradowanie się z faktu, że mając Boga, który tak bardzo nas umiłował • nic złego nas nie może spotkać • odniesiemy pełne zwycięstwo i • nic nas nie może odłączyć od miłości Chrystusa.

Szersza analiza czytania dostępna jest w książkowej wersji cyklu “Jutro Niedziela”, TUTAJ oraz w wersji EBOOK.


Słowa Ewangelii wg św. Mateusza (Mt 14, 13–21)
Gdy Jezus usłyszał o śmierci Jana Chrzciciela, oddalił się stamtąd łodzią na pustkowie, osobno. Lecz tłumy zwiedziały się o tym i z miast poszły za Nim pieszo. Gdy wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi i uzdrowił ich chorych. A gdy nastał wieczór, przystąpili do Niego uczniowie i rzekli: «Miejsce to jest pustkowiem i pora już późna. Każ więc rozejść się tłumom: niech idą do wsi i zakupią sobie żywności». Lecz Jezus im odpowiedział: «Nie potrzebują odchodzić; wy dajcie im jeść!» Odpowiedzieli Mu: «Nie mamy tu nic prócz pięciu chlebów i dwóch ryb». On rzekł: «Przynieście Mi je tutaj». Kazał tłumom usiąść na trawie, następnie wziąwszy pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo, odmówił błogosławieństwo i połamawszy chleby, dał je uczniom, uczniowie zaś tłumom. Jedli wszyscy do syta, a z tego, co pozostało, zebrano dwanaście pełnych koszy ułomków. Tych zaś, którzy jedli, było około pięciu tysięcy mężczyzn, nie licząc kobiet i dzieci.

Oto Słowo Boże.

EWANGELIA

Dwanaście koszy ułomków  Mt 14, 13–21

Cud rozmnożenia chleba. Zapowiedź Eucharystii, znak czułości Pana i wskazówka, byśmy i my dzielili się tym, co mamy i czego nie mamy.

EWANGELISTA: św. Mateusz • CZAS POWSTANIA: 70–80 r. • KATEGORIA: wydarzenie • MIEJSCE: pustynia w Galilei • CZAS: 30–33 r. • BOHATEROWIE: Jezus, uczniowie, tłumy • WERSJE: Mk 6, 32–44 • Łk 9, 10b–17 • J 6, 1–15


NOWY PIĘCIOKSIĄG • Przypomnijmy, że Ewangelia Mateusza (poza wstępem i epilogiem) dzieli się na pięć ksiąg, co odpowiada Pięcioksięgowi Mojżesza. Między innymi w ten sposób autor podkreśla, że Jezus jest Nowym Mojżeszem, który wprowadza nowe prawo: • księga pierwsza: program królestwa (Mt 3–7) • księga druga: przepowiadanie królestwa (Mt 8–10) • księga trzecia: tajemnice królestwa (Mt 11, 1–13, 52) • księga czwarta: Kościół jako zaczątek królestwa (Mt 13, 53–18, 35) • księga piąta: wypełnianie się królestwa (Mt 19–25).

CZWARTA KSIĘGA • Przypowieści-przykłady, które miały przybliżyć rzeczywistość królestwa niebieskiego, należały jeszcze do trzeciej księgi Ewangelii Mateusza. Tym razem nie usłyszymy już mowy Jezusa, lecz opis wydarzenia. Od 14 rozdziału bowiem (a właściwie od 13, 53) rozpoczyna się czwarta księga. Jezus już nie odkrywa tajemnic królestwa niebieskiego, ale je urzeczywistnia. Przed nami znaki obfitości czasów mesjańskich, która przychodzi w Nim, a w pełni objawi się w niebie.

PUSTYNIA • Miejsce akcji to pustynia. Jezus oddala się tam na wieść o tragedii, która dotknęła Jana Chrzciciela: został brutalnie zamordowany przez Heroda (patrz: Mt 14, 1–12). Nawet najbardziej wzniosła nauka o Bogu może stać się przedmiotem kpin i cynizmu. Głosiciele Ewangelii kończą posłannictwo śmiercią. Ten dramat królestwa niebieskiego przeżywa sam Jezus • I wtedy właśnie wydarza się cud: w miejsce, gdzie Jezus się oddala, przychodzi tłum. Ludzie chorzy, też będący igraszką w rękach władców, spragnieni słowa i chleba. „Nie potrzebują odchodzić”. Pustynia, dramat ludzi opuszczonych, to miejsce spotkania człowieka z Bogiem.

Szersza analiza Ewangelii dostępna jest w książkowej wersji cyklu “Jutro Niedziela”, TUTAJ oraz w wersji EBOOK.

  • Cud rozmnożenia chleba i ryb, Francesco da Ponte, Ermitaż, Rosja
  • Cudowne rozmnożenie chleba, Gebhard Fugel, 1926, Kościół Świętego Stefana w Moggast
  • Bardzo bogate godzinki księcia de Berry: rozmnożenie chleba, Musée Condé, Francja
  • Nakarmienie pięciu tysięcy, prawdopodobnie Peter Hemmel, XV w., zamek Erbach, Niemcy
  • Lambert Lombard, Cud rozmnożenia chleba i ryb, Rockox House, Belgia

Reklama

Dołącz do naszych darczyńców. Wesprzyj nas!

Najciekawsze artykuły

co tydzień w Twojej skrzynce mailowej

Raz w tygodniu otrzymasz przegląd najważniejszych artykułów ze Stacji7

SKLEP DOBROCI

Reklama

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
WIARA I MODLITWA
Wspieraj nas - złóż darowiznę