Nasze projekty

Jutro Niedziela – XVI zwykła B

Jezus mówi: “wypocznijcie nieco”, choć sam nie ma ani chwili wytchnienia.

Reklama

PUNKT WYJŚCIA

SZESNASTA NIEDZIELA ZWYKŁA • Rok B • KOLOR SZAT: zielony • KOLEKTA: Będziemy prosić Boga, aby uzdalniał do zachowywania Jego przykazań • CZYTANIA: Księga Jeremiasza 23,1–6 • Psalm 23,1–6 • List do Efezjan 2,13–18 • Ewangelia wg św. Marka 6,30–34

CHMURA SŁOWA

STO SŁÓW

Jest taka praca na świecie, której nie chce się podjąć po zapoznaniu się z wymaganiami. Jest taka praca, która wymaga dyspozycji dwadzieścia cztery godziny na dobę, siedem dni w tygodniu. Bez urlopu i bez wytchnienia. Jest to praca, którą wykonują miliony ludzi na świecie. To matki i ojcowie.

Reklama

Jest ktoś jeszcze, kto czuwa, gdy my śpimy. Kto nie odpoczywa, gdy my wypoczywamy. Kto nas prowadzi, mimo że czasem wolimy iść łatwiejszą na pozór ścieżką. To Bóg. Dzisiejsze czytania pokazują nam obraz Boga i Jezusa jako Pasterza, Przewodnika, który nie zaprzestaje odpowiedzialności: modlitwy i bycia pasterzem.

Jezus mówi do swoich uczniów: wypocznijcie nieco, ale sam nie przestaje być Pasterzem. Nie ma odpoczynku od bycia odpowiedzialnym. Jezus pracuje zawsze. Bez wytchnienia. Jak nasi rodzice, a nawet bardziej.


Czytanie z Księgi Jeremiasza

Reklama

(Jr 23,1-6)

Pan mówi: Biada pasterzom, którzy prowadzą do zguby i rozpraszają owce mojego pastwiska. Dlatego to mówi Pan, Bóg Izraela, o pasterzach, którzy mają paść mój naród: Wy rozproszyliście moją trzodę, rozpędziliście i nie zatroszczyliście się o nią; oto Ja się zatroszczę o nieprawość waszych uczynków – wyrocznia Pana. Ja sam zbiorę resztę swego stada ze wszystkich krajów, do których je wypędziłem. Sprowadzę je na ich pastwisko, by miały coraz liczniejsze potomstwo. Ustanowię zaś nad nimi pasterzy, by je paśli; i nie będą się już więcej lękać ani trwożyć, ani trzeba będzie szukać którejkolwiek – wyrocznia Pana. Oto nadejdą dni – wyrocznia Pana – kiedy wzbudzę Dawidowi Odrośl sprawiedliwą. Będzie panował jako król, postępując roztropnie, i będzie wykonywał prawo i sprawiedliwość na ziemi. W jego dniach Juda dostąpi zbawienia, a Izrael będzie mieszkał bezpiecznie. To zaś będzie imię, którym go będą nazywać: Pan naszą sprawiedliwością.

Oto Słowo Boże.

Reklama

PIERWSZE CZYTANIE

Przyjście Króla Jr 23,1-6

Ostrzeżenie przeciwko pasterzom, którzy nie realizują swej misji. Jednocześnie Jeremiasz zapowiada przyjście Sprawiedliwego, który ustanowi pasterzy. Zatroszczy się o Królestwo.

KSIĘGA: Jeremiasza • AUTOR: Jeremiasz • CZAS POWSTANIA: ok. 626–587 r. przed Chr. (dalsza redakcja po śmierci proroka) • KATEGORIA: wyrocznia prorocka • MIEJSCE: Izrael, Jerozolima

„BLUŹNIERCA” ZA ŻYCIA • Księga Jeremiasza to jedna z najobszerniejszych i najbardziej osobistych ksiąg Starego Testamentu • Jeremiasz to wielki i kontrowersyjny prorok, zapowiadający zniszczenie świątyni oraz oglądający upadek Judy i Jerozolimy pod ciosami Nabuchodonozora (586 r. przed Chr.). Jego imię (hebr. Jirmejahu) oznacza: niech Jahwe wytraci nieprzyjaciół lub Jahwe wywyższa. Za życia
uznawany za bluźniercę, defetystę i zdrajcę narodu (? Jr 26,7–9), po śmierci „wywyższony” przez Boga, przeszedł do historii jako orędownik Izraela (? 2 Mch 15,14–16) • Jego księga wzywa do nawrócenia i zapowiada karę przychodzącą na Judę z powodu łamania Przymierza z Jahwe (rozdz. 1–6) • W swoich lamentacjach (? 11,18–12,6; 15,10–21; 17,5–18; 18,19–23; 20,7–18) prorok, jak żaden inny, odsłania przed nami swoją duszę, kryzysy i zmagania ze Słowem klęski, które każe mu głosić Pan.

ROZDZIAŁ 23 • Rozdział 23 Księgi Jeremiasza to część pochodząca z większego zbioru (rozdz. 1–25) opisującego działalność proroka w latach 626–605 przed Chr. Jeremiasz, widząc notoryczne łamanie Przymierza i brak woli nawrócenia ze strony Izraela, zapowiada nieodwołalną klęskę i najazd Babilończyków • Krytykuje królów, kapłanów i fałszywych proroków, złych pasterzy swojego narodu, zapowiada także, że Bóg sam zatroszczy się o swoje owce.

GORZKIE SŁOWA • Sześć wersów z 23 rozdziału, które usłyszymy, to przede wszystkim gorzkie słowa, które Bóg wypowiada pod adresem pasterzy Izraela: gubią oni i rozpraszają owce, nie troszczą się o nie i wypędzają je. Pan zapowiada karę, która dotknie ich za brak wierności w swojej misji • Część druga to zapowiedź troski, jaką sam Bóg otoczy swój lud: zgromadzi resztę spośród rozproszonych, przyprowadzi ich na ich pastwisko, ustanowi pasterzy, którzy będą je paśli. Owce nie będą się lękać i nie zagubią się już • Ostatnie wersy pierwszego czytania to mesjańska zapowiedź wzbudzenia pasterza i króla z domu Dawida, pod którego panowaniem Juda dostąpi zbawienia, a Izrael będzie mieszkał bezpiecznie.


(Ps 23,1-6)

REFREN: Pan mym pasterzem, nie brak mi niczego

Pan jest moim pasterzem,

niczego mi nie braknie.

Pozwala mi leżeć

na zielonych pastwiskach.

Prowadzi mnie nad wody gdzie mogę odpocząć,

orzeźwia moją duszę.

Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach

przez wzgląd na swoją chwałę.

Chociażbym przechodził przez ciemną dolinę,

zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną.

Kij Twój i laska pasterska

są moją pociechą.

Stół dla mnie zastawiasz

na oczach mych wrogów.

Namaszczasz mi głowę olejkiem,

a kielich mój pełny po brzegi.

Dobroć i łaska pójdą w ślad za mną

przez wszystkie dni mego życia

zamieszkam w domu Pana

o najdłuższe czasy.

PSALM

Droga na Syjon Ps 23,1-6

Cel podróży: zielone pastwiska. Dotrze do celu każdy, kto pójdzie za Pasterzem.

PSALM 23 • AUTOR: anonimowy lewita • CZAS POWSTANIA: okres powygnaniowy, po 538 r. przed Chr.

PAN MYM PASTERZEM • Psalm 23 to jeden z najbardziej znanych utworów Psałterza, inspiracja dla niezliczonych komentarzy, utworów poetyckich i muzycznych. Psalm można czytać jako modlitwę indywidualną Izraelity dziękującego za opiekę Boga-Pasterza lub zbiorowe wołanie Izraela, rozproszonego i tęskniącego za Jerozolimą i za swoją ziemią • Ze względu na obrazy pasterza bliskie Deutero-Izajaszowi i Ezechielowi (? Ez 34), przypisuje się go lewicie żyjącemu w czasach po wygnaniu. Tradycja wiąże psalm z Dawidem, którego życie mogło stanowić inspirację dla autora utworu.

TY JESTEŚ ZE MNĄ • W absolutnym centrum psalmu znajdują się słowa Ty jesteś ze mną, przed którymi i po których mamy taką samą liczbę stychów. Z tego powodu bibliści zaliczają Psalm 23 do psalmów ufności (Vertrauenspslamen), w których wierzący Izraelita powierza Bogu całe swoje życie • Obrazy psalmu nawiązują także do tzw. pieśni stopni czy pieśni wstępowań, które wykonywane były podczas pielgrzymek Żydów do Jerozolimy. Bohater psalmu znajduje w Bogu pomoc i orzeźwienie w czasie wędrówki oraz ochronę przed niebezpieczeństwami, czyhającymi w mrocznych dolinach. Wstąpiwszy na Syjon, spotyka tam Pana, który zastawia dla niego stół i namaszcza go błogosławieństwem

DROGA ŻYCIA • W liturgii niedzielnej usłyszymy cały Psalm 23, który dzieli się na dwie części • Pierwsze cztery wersy to tzw. pieśń pasterza, który prowadzi wierzących na zielone pastwiska, chroni podczas przepraw przez ciemną dolinę symbolizującą wrogów i niebezpieczeństwo śmierci • W drugiej części psalmu włącza się tzw. pieśń gościa, który korzysta z hojności Pana zastawiającego przed nim swój stół, namaszczającego głowę olejkiem i napełniającego kielich • Utwór przeistacza się w uniwersalny opis drogi ludzkiego życia, której towarzyszy troska Boga-Pasterza prowadzącego wierzącego ku wiecznej radości i życiu w jego Królestwie.


Czytanie z Listu św. Pawła Apostoła do Efezjan

(Ef 2,13-18)

Teraz w Chrystusie Jezusie wy, którzy niegdyś byliście daleko, staliście się bliscy przez krew Chrystusa. On bowiem jest naszym pokojem. On, który obie części (ludzkości) uczynił jednością, bo zburzył rozdzielający je mur – wrogość. W swym ciele pozbawił On mocy Prawo przykazań, wyrażone w zarządzeniach, aby z dwóch (rodzajów ludzi) stworzyć w sobie jednego nowego człowieka, wprowadzając pokój, i (w ten sposób) jednych, jak i drugich znów pojednać z Bogiem w jednym Ciele przez krzyż, w sobie zadawszy śmierć wrogości. A przyszedłszy zwiastował pokój wam, którzyście daleko, i pokój tym, którzy blisko, bo przez Niego jedni i drudzy w jednym Duchu mamy przystęp do Ojca.

Oto Słowo Boże.

DRUGIE CZYTANIE

Zburzony mur Ef 2,13-18

Dzięki Chrystusowi staliśmy się jednością. Jesteśmy dziećmi jednego Ojca, owcami jego pastwiska.

KSIĘGA: List do Efezjan • NADAWCA: św. Paweł lub jego uczeń • ADRESACI: wspólnota w Efezie, chrześcijanie w Azji Mniejszej • DATA: 62–64 r. lub ok. 70–95 r. • SKĄD: Rzym lub inne nieznane miejsce


DO EFEZJAN • Od zeszłego tygodnia w każdą niedzielę słuchamy fragmentu Listu św. Pawła do Efezjan. Istnieją dwie hipotezy co do autorstwa oraz czasu i miejsca napisania listu • Według pierwszej, tradycyjnej, List do Efezjan uznawany jest za jeden z czterech listów więziennych św. Pawła i powstał w ostatnim okresie jego życia, w Rzymie • Według drugiej pochodzi z jego szkoły i może być dziełem ucznia zainspirowanego myślą apostoła • List do Efezjan adresowany był prawdopodobnie nie tylko do mieszkańców Efezu, o czym świadczy brak adresatów w niektórych rękopisach. Sercem i myślą przewodnią pisma jest Pawłowa nauka o Kościele, która tutaj osiąga szczyt rozwoju. Apostoł, opierając się na listach do Koryntian, ukazuje Kościół uniwersalny i kosmiczny, w którym znajduje swoje miejsce Izrael i wszystkie narody.

MISTERIUM CHRYSTUSA • Pierwsza część listu opisuje Misterium Chrystusa w Kościele (Ef 1,3–3,21) • Po hymnie wychwalającym Boży plan zbawienia w Chrystusie (1,3–14) Paweł składa dzięki za duchowe dary, jakimi zostali obdarzeni wierzący (1,15–20), i kończy wizją uwielbionego Chrystusa, Głowy Kościoła (1,20–23). Jego częścią stali się pociągnięci przez łaskę wierzący (2.1–10), wśród których nie ma już podziału na Żydów i pogan. Jesteśmy jednym w Chrystusie (2,11–22).

JEDNOŚĆ • Usłyszymy fragment listu, w którym św. Paweł przypomina o radykalnej zmianie, jaka nastąpiła w życiu Efezjan, dotychczasowych pogan. Zwróćmy uwagę na liczne kontrasty, którymi operuje Paweł • Apostoł przypomni, że dzięki Chrystusowi staliśmy się jednością.


Słowa Ewangelii wg św. Marka

(Mk 6,30-34)

Apostołowie zebrali się u Jezusa i opowiedzieli Mu wszystko, co zdziałali i czego nauczali. A On rzekł do nich: Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco. Tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu. Odpłynęli więc łodzią na miejsce pustynne, osobno. Lecz widziano ich odpływających. Wielu zauważyło to i zbiegli się tam pieszo ze wszystkich miast, a nawet ich uprzedzili. Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi, byli bowiem jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać.

Oto Słowo Pańskie.

EWANGELIA

Bez odpoczynku? Mk 6,30-34

Jezus zaleca apostołom odpoczynek, choć sam nie odpoczywa. Jest Pasterzem dwadzieścia cztery godziny na dobę. Bez wytchnienia.

EWANGELISTA: św. Marek • CZAS POWSTANIA: ok. 60–70 r. • KATEGORIA: wydarzenie • CZAS AKCJI: ok. 30–33 • MIEJSCE AKCJI: Galilea / miejsce pustynne • BOHATEROWIE: Jezus, dwunastu apostołów, tłumy

O KSIĘDZE • Ewangelia według św. Marka to najstarsza z Ewangelii, z której korzystać mieli także Mateusz i Łukasz • Według Hieronima Marek napisał swoją Ewangelię na prośbę braci w Rzymie • Punktem centralnym Ewangelii jest wyznanie Piotra pod Cezareą Filipową (8,27–30). Podsumowuje ono pierwszą część i wskazuje na główny temat Marka: kim jest Jezus • W pierwszej części Ewangelii Marka (1,1–8,30) Jezus przez cuda objawia się jako Mesjasz i zaprasza swoich uczniów do zrozumienia tajemnicy Królestwa Bożego (4,12; 6,52; 7,14; 8,17.21) • W części drugiej wyjaśnia im swoją misję przez odwołanie do cierpiącego i uwielbionego Syna Człowieczego i wyraźnie wzywa do wejścia do Królestwa Bożego (9,47; 10,15.23–25).

SZÓSTY ROZDZIAŁ • W szóstym rozdziale Ewangelii Marka Jezus głosi Królestwo Boże: dokonuje spektakularnych cudów rozmnożenia chleba (6,30–44), chodzi po jeziorze (6,45–52) i uzdrawia nad Genezaret (6,53–56). Jego misja natrafia jednak także na opór, co opisuje Marek na początku rozdziału. Zostaje wyśmiany i odrzucony przez swoich w Nazarecie (6,1–6). Śmiercią męczeńską ginie jego poprzednik, Jan Chrzciciel (Mk 6,14–29). Coraz wyraźniej na horyzoncie rysuje się niebezpieczeństwo czyhające na Jezusa, który jak każdy autentyczny prorok musi liczyć się z prześladowaniem i śmiercią.

BÓG NIE ODPOCZYWA • Opisywany w Ewangelii powrót uczniów z misji to okazja do radosnego podzielenia się z Mistrzem jej owocami. Jak usłyszymy, Jezus prócz radości dostrzeże także zmęczenie swoich uczniów, którym każe udać się na miejsce osobne, dla odpoczynku. Ich oddalenie się nie uchodzi jednak uwadze ludzi, którzy podążają za nimi pieszo z okolicznych miast, a w końcu ich uprzedzają. Na widok wielkiego tłumu, który oczekuje na Jezusa i jego uczniów na brzegu, Pan zapomina o odpoczynku i znów zaczyna nauczać.


Szersza analiza czytań, psalmu oraz Ewangelii dostępna jest w książkowej wersji cyklu “Jutro Niedziela”, TUTAJ oraz w wersji EBOOK.


Reklama

Dołącz do naszych darczyńców. Wesprzyj nas!

Najciekawsze artykuły

co tydzień w Twojej skrzynce mailowej

Raz w tygodniu otrzymasz przegląd najważniejszych artykułów ze Stacji7

SKLEP DOBROCI

Reklama

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
WIARA I MODLITWA
Wspieraj nas - złóż darowiznę