Nasze projekty

Jutro Niedziela – XIII zwykła C

Bóg oferuje szczęście, choć my chcemy chodzić własnymi drogami.

Reklama

PUNKT WYJŚCIA

TRZYNASTA NIEDZIELA ZWYKŁA • Rok C • KOLOR SZAT: zielony • KOLEKTA: Modlimy się, aby Bóg sprawił, byśmy żyli w blasku Jego prawdy • CZYTANIA: Pierwsza Księga Królewska 19,16b.19–21 • Ps 16,1–2 i 5.7–11 • List św. Pawła do Galatów 5,1.13–18 • Ewangelia wg św. Łukasza 9,51–62

STO SŁÓW

Nie chodzi o przeznaczenie rozumiane deterministycznie, rodem z Fatal destination, w myśl którego niezależnie od naszej woli, starań, uników, nieuchronnie spotka nas coś, co jest od lat z góry zaplanowane. Chodzi o przeznaczenie, które jest konsekwencją wyboru, dobrowolnej decyzji podjęcia wezwania Jezusa. Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem.

Dzisiejsze Słowo pokazuje ludzi u progu tej decyzji: Elizeusza zaproszonego przez Eliasza (PIERWSZE CZYTANIE), młodzieńców zaproszonych przez Jezusa (EWANGELIA) oraz psalmistę, który już niejako z drogi, po podjęciu decyzji, wyśpiewuje szczęście swego przeznaczenia.

Ale widzimy również próbę oszukania tego przeznaczenia. Przyjęcia jego części, odczytania zaproszenia tylko ludzkimi oczami, zabezpieczenia przed widocznymi i niechcianymi konsekwencjami. Ci, którzy chcą oszukać przeznaczenie, którym jest Pan, nie widzą, że pójście za Nim to wyswobodzenie ku wolności (DRUGIE CZYTANIE).

Reklama

W popkulturze „oszukać przeznaczenie” oznacza uniknąć nieuniknionego i przetrwać. W wierze oznacza nie chcieć zawierzyć Bogu, chodzić własnymi drogami.


Czytanie z I Księgi Królewskiej

(1 Krl 19, 16b. 19-21)

Reklama

Czytanie z Pierwszej Księgi Królewskiej

Pan rzekł do Eliasza: «Elizeusza, syna Szafata z Abel-Mechola, namaścisz na proroka po tobie». Eliasz zszedł z góry i odnalazł Elizeusza, syna Szafata, orzącego: dwanaście par wołów przed nim, a on przy dwunastej. Wtedy Eliasz, podszedłszy do niego, zarzucił na niego swój płaszcz. Wówczas Elizeusz zostawił woły i pobiegłszy za Eliaszem, powiedział: «Pozwól mi ucałować mego ojca i moją matkę, abym potem poszedł za tobą». On mu odpowiedział: «Idź i wracaj, bo po co ci to uczyniłem?» Wtedy powrócił do niego i zaraz wziął parę wołów, złożył je na ofiarę, a na jarzmie wołów ugotował ich mięso oraz dał ludziom, aby zjedli. Następnie zabrał się i poszedłszy za Eliaszem, stał się jego sługą.

Oto słowo Boże.

Reklama

PIERWSZE CZYTANIE

Powołanie Elizeusza • Krl 19, 16b. 19-21

Płaszcz, dwanaście wołów, czas… W spotkaniu Eliasza z Elizeuszem odnajdujemy najważniejsze cechy Bożego powołania.

KSIĘGA: Pierwsza Księga Królewska • AUTOR: deuteronomista • CZAS POWSTANIA: VII–VI w. przed Chr. • KATEGORIA: wydarzenie • MIEJSCE AKCJI: Abel-Mechola, północny Izrael • CZAS AKCJI: IX w. przed Chr. • BOHATEROWIE: Eliasz, Elizeusz

KSIĘGI KRÓLÓW • Pierwsza i Druga Księga Królewska to dalsza część historii opowiedzianych w dwóch Księgach Samuela – które opisują wybór króla i scalanie królestwa Izraela pod rządami Dawida. Pierwsza Księga Królewska (rozpoczynająca się od opowiadania o starości Dawida) mówi o wyborze oraz rządach Salomona • Opowiada historię dwóch królestw – Północnego i Południowego. To historia Boga wiernego przymierzu z Dawidem, ale także kolejnych władców, łamiących przymierze z Nim • Oprócz historii Salomona i jego następców Pierwsza Księga Królewska opowiada dzieje Eliasza.

ELIASZ • Prorok Eliasz z Tiszbe w Gileadzie rzekł do Achaba – oto pierwsze wspomnienie o Eliaszu w Piśmie Świętym, w Księdze Królewskiej, w rozdziale 17. Zostaje przedstawiony w momencie, gdy obwieszcza królowi klęskę suszy. Sam oddala się nad potok Kerit, dokąd pożywienie przynosiły mu kruki (👁 1 Krl 17,1–7) • Potem mieszka w gościnie u pewnej wdowy w Sarepcie Sydońskiej. (👁 1 Krl 17,8–24) • Po raz trzeci spotykamy Eliasza, gdy na górze Karmel rzucił wyzwanie pogańskiemu Baalowi i jego prorokom (👁 1 Krl 18,20–40) • W odpowiedzi pogańska królowa Izebel zapowiedziała śmierć Eliasza. Prorok ukrył się wtedy na pustyni w okolicach Beer-Szeby. Na górze Horeb doświadczył obecności Boga w szmerze łagodnego powiewu (👁 1 Krl 19,1–14).

POWOŁANIE ELIZEUSZA • Treść pierwszego czytania to bezpośrednia kontynuacja historii na górze Horeb. Bóg jeszcze na górze Horeb nakazuje Eliaszowi powołanie Elizeusza (w rzeczywistości, co pominie czytanie, również króla Aramu oraz króla Izraela) • Potem usłyszymy o samym powołaniu Elizeusza (zwróćmy uwagę na gest zarzucenia płaszcza). W spotkaniu Eliasza z Elizeuszem odnajdziemy cechy Bożego powołania (👁 BIBLIJNY INSIDER).


Ps 16, 1b-2a i 5. 7-8. 9-10. 11

REFREN: Pan mym dziedzictwem, moim przeznaczeniem.

Zachowaj mnie, Boże, bo chronię się do Ciebie, mówię do Pana: «Ty jesteś Panem moim». Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem, to On mój los zabezpiecza.

Błogosławię Pana, który dał mi rozsądek, bo serce napomina mnie nawet nocą. Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy, On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje.

Dlatego cieszy się moje serce i dusza raduje, a ciało moje będzie spoczywać bezpiecznie, bo w kraju zmarłych duszy mej nie zostawisz i nie dopuścisz, bym pozostał w grobie.

Ty ścieżkę życia mi ukażesz, pełnię radości przy Tobie i wieczne szczęście po Twojej prawicy.

PSALM

Przeznaczeniem jest Pan • Ps 16 (15), 1b-2a i 5. 7-8. 9-10. 11

„Ty ścieżkę życia mi ukażesz” – mówi psalmista. Psalm 16 ukazuje, co to znaczy, że Bóg jest „dziedzictwem” i „przeznaczeniem”.

PSALM 16 • AUTOR: anonimowy lewita, według tradycji Dawid • CZAS POWSTANIA: epoka monarchiczna lub powygnaniowa

MODLITWA UFNOŚCI • Psalm 16 Zachowaj mnie, Boże to modlitwa ufności. Autorstwo i czas powstania utworu są trudne do określenia: • niektórzy, idąc za tytułem, przypisują psalm Dawidowi, który miał go stworzyć po rzezi kapłanów z Nob, dokonanej przez Saula (👁 1 Sm 22) lub po tym, jak oszczędził Saula w jaskini na pustyni Engaddi (👁 1 Sm 24) • Inni, sytuując psalm w epoce królów, widzieli w nim wyznanie wiary, które monarcha mógł składać w świątyni podczas liturgii odnowienia przymierza • Jeszcze inni sytuowali utwór w epoce powygnaniowej, widząc w nim nawiązania do języka Jeremiasza i duchowości kapłańskiej, czy nawet w czasach machabejskich – ze względu na pojawiający się tu obraz chasidim. Język psalmu nosi cechy archaiczne. Utwór przepełniają głęboka wiara i ufność pokładana w Panu, który ratuje ludzkie życie od śmierci.

PSALM O ZMARTWYCHWSTANIU • Jeśli nawet Psalm 16 nie powstał w czasach machabejskich, kiedy powstaje Księga Daniela, na pewno był w tych czasach używany jako ważny tekst, zapowiadający zmartwychwstanie. Widać to szczególnie w strofie 2 i 3, gdzie wierny wyraża pewność, że Bóg nie pozostawi go w grobie, nie pozwoli, by ciało doświadczyło zepsucia. Bóg posadzi go w wiecznej radości po swojej prawicy. Obrazy te daleko wykraczają poza błogosławieństwo doczesne. Piotr cytuje Psalm 16 w swojej katechezie jako tekst zapowiadający zmartwychwstanie Mesjasza (👁 Dz 2,25–28).

SZCZĘŚCIE POWOŁANIA • Usłyszymy większą część Psalmu 16. Wybrane fragmenty w kontekście czytań dotyczących powołania i konieczności zaufania planowi Boga pokazują szczęście człowieka, który odpowiedział na Boże wezwanie.


Czytanie z Listu do Galatów

Ga 5, 1. 13-18

Bracia: Ku wolności wyswobodził nas Chrystus. A zatem trwajcie w niej i nie poddawajcie się na nowo pod jarzmo niewoli! Wy zatem, bracia, powołani zostaliście do wolności. Tylko nie bierzcie tej wolności jako zachęty do hołdowania ciału, wręcz przeciwnie, miłością ożywieni służcie sobie wzajemnie. Bo całe Prawo wypełnia się w tym jednym nakazie: «Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego». A jeśli u was jeden drugiego kąsa i pożera, baczcie, byście się wzajemnie nie zjedli. Oto, czego uczę: postępujcie według ducha, a nie spełnicie pożądania ciała. Ciało bowiem do czego innego dąży niż duch, a duch do czego innego niż ciało, i stąd nie ma między nimi zgody, tak że nie czynicie tego, co chcecie. Jeśli jednak pozwolicie się prowadzić duchowi, nie będziecie podlegać Prawu.

Oto słowo Boże.

DRUGIE CZYTANIE
Wolność według Pawła • Ga 5, 1. 13-18

„Wolność” to nie znaczy „swoboda”: ta prowadzi znów do niewoli. Wolność to zdolność wyboru dobra.

KSIĘGA: List do Galatów • NADAWCA: św. Paweł • ADRESACI: mieszkańcy Galacji • MIEJSCE POWSTANIA: Efez • DATA POWSTANIA: ok. 52/53 r.

PAWEŁ OBROŃCA • Kontynuujemy lekturę Listu do Galatów. Przypomnijmy: list powstał z konieczności obrony założonych przez Pawła w Galacji wspólnot chrześcijańskich przed napływem i misją judeochrześcijan. Co było tego powodem? • Galaci to prawdopodobnie potomkowie Celtów, którzy osiedlili się w Azji Mniejszej w III w. przed Chrystusem. Paweł głosił wśród nich ewangelię usprawiedliwienia przez wiarę w Chrystusa, bez uczynków Prawa. Po jego odejściu pojawili się jednak wśród nich misjonarze głoszący konieczność przyjęcia obrzezania i zachowywania Tory.

WIARA KONTRA PRAWO • Z rozdziału 3 przechodzimy do 5. W pominiętym fragmencie, podobnie jak w czytaniu, które słyszeliśmy w zeszłym tygodniu, Paweł wciąż wykazuje wyższość wiary nad Prawem. Zachęca, aby nie poddawać się na nowo pod Prawo, które Paweł utożsamia z jarzmem, niewolą. Wzywa do przyjęcia wiary w Chrystusa, która daje wolność, zachęca, by żyć według Ducha.

WIARA I WOLNOŚĆ • To przeciwstawienie wiary – Prawu i wolności – niewoli usłyszymy w drugim czytaniu. Składa się ono z pierwszego wersetu 5 rozdziału oraz sześciu późniejszych wersetów. Zwróćmy uwagę na rozumienie wolności, której Paweł nie utożsamia ze swobodą, lecz odpowiedzialnością i miłością.


Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

Łk 9, 51-62

Gdy dopełniały się dni wzięcia Jezusa z tego świata, postanowił udać się do Jeruzalem, i wysłał przed sobą posłańców. Ci wybrali się w drogę i weszli do pewnego miasteczka samarytańskiego, by przygotować Mu pobyt. Nie przyjęto Go jednak, ponieważ zmierzał do Jeruzalem. Widząc to, uczniowie Jakub i Jan rzekli: «Panie, czy chcesz, byśmy powiedzieli: Niech ogień spadnie z nieba i pochłonie ich?» Lecz On, odwróciwszy się, zgromił ich. I udali się do innego miasteczka. A gdy szli drogą, ktoś powiedział do Niego: «Pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz». Jezus mu odpowiedział: «Lisy mają nory i ptaki podniebne – gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł położyć». Do innego rzekł: «Pójdź za Mną». Ten zaś odpowiedział: «Panie, pozwól mi najpierw pójść pogrzebać mojego ojca». Odparł mu: «Zostaw umarłym grzebanie ich umarłych, a ty idź i głoś królestwo Boże». Jeszcze inny rzekł: «Panie, chcę pójść za Tobą, ale pozwól mi najpierw pożegnać się z moimi w domu». Jezus mu odpowiedział: «Ktokolwiek przykłada rękę do pługa, a wstecz się ogląda, nie nadaje się do królestwa Bożego».

Oto słowo Pańskie.

EWANGELIA

Trzej naśladowcy • Łk 9, 51-62

Tam, gdzie kilka wieków wcześniej dokonało się powołanie Elizeusza, dochodzi do bliźniaczo podobnej sceny… „Pójdź za mną”.

EWANGELISTA: św. Łukasz • CZAS POWSTANIA: ok. 80 r. • KATEGORIA: wydarzenie • MIEJSCE: Galilea • CZAS: 30–33 r. • BOHATEROWIE: • Jezus, uczniowie, trzej naśladowcy • WERSJE: (tylko drugi epizod) Mt 8,18–22

EWANGELIA MIŁOSIERDZIA • O Łukaszu mówi się, że jest ewangelistą Bożego miłosierdzia, ponieważ ze szczególną uwagą opisuje Jezusa pochylającego się nad grzesznikami i chorymi. Przypomnijmy, Łukasz – lekarz z Antiochii Syryjskiej – był towarzyszem św. Pawła i spisał głoszoną przez niego Dobrą Nowinę. Jego dzieło dzieli się na dwie księgi: Ewangelię i jej kontynuację − Dzieje Apostolskie. Swoją Ewangelię adresuje do chrześcijan pochodzenia pogańskiego.

DROGA DO JEROZOLIMY • Dotychczas słuchaliśmy fragmentów pochodzących z tzw. ewangelii cudów i przypowieści (👁 Łk 4,14–9,50). Wydarzenia miały miejsce w Galilei • Teraz otwieramy nową część Ewangelii Łukasza: wielką sekcję, która ukazywać będzie Jezusa zdążającego ku Jerozolimie, Boskiego wysłannika podróżującego ku wypełnieniu swej misji w Mieście Świętym (👁 Łk 9,51–19,28).

DWA EPIZODY • Bardzo wyraźnie odnotuje to pierwsze zdanie niedzielnej Ewangelii, odnotowujące decyzję Jezusa o udaniu się do Jerozolimy. Zaraz potem usłyszymy pierwszy z dwóch epizodów fragmentu, o • niegościnnych Samarytanach, pełnej potępienia postawie uczniów i miłosiernej reakcji Jezusa. Drugi epizod, o • trzech naśladowcach Jezusa, ukazuje trzy przykłady pójścia za Jezusem. Zwróćmy uwagę na podobieństwo z historią Eliasza i Elizeusza z pierwszego czytania. Idzie ono jeszcze dalej: podróż Jezusa do Jerozolimy rozpoczyna się w Galilei, w tej samej okolicy, w której kilka wieków wcześniej rozegrała się scena powołania Elizeusza • Zauważmy, że nie wszyscy „naśladowcy” Jezusa bezkompromisowo odpowiadają na Boże wezwanie.

  • Eliasz na ikonie anonimowego autora szkoły pskowskiej, XIII - XIV w., Galeria Tretiakowska, Moskwa
  • Elizeusz na rosyjskiej ikonie, XVIII w., Cerkiew Przemienienia Pańskiego, Kiża, Rosja
  • "Prorok Eliasz", ikona z sygnaturą Stephanos, ok. 1200 r., Klasztor Świętej Katarzyny, Synaj, Egipt
  • "Święty Jakub Większy", Guido Reni, między 1636 a 1638 r., Museum of Fine Arts, Houston, USA
  • Święty Jan, Rubens, ok 1611 r.

 

Reklama

Dołącz do naszych darczyńców. Wesprzyj nas!

Najciekawsze artykuły

co tydzień w Twojej skrzynce mailowej

Raz w tygodniu otrzymasz przegląd najważniejszych artykułów ze Stacji7

SKLEP DOBROCI

Reklama

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
WIARA I MODLITWA
Wspieraj nas - złóż darowiznę