Nasze projekty

Jutro Niedziela – VII Wielkanocna A

Uczniowie patrzą w niebo. Jezus każe im mocno stąpać po ziemi.

Reklama

PUNKT WYJŚCIA


WNIEBOWSTĄPIENIE PAŃSKIE • rok A • KOLOR SZAT: biały • KOLEKTA: Modlimy się, by Bóg utwierdził naszą nadzieję, że połączymy się z Nim w chwale • CZYTANIA: Dzieje Apostolskie 1, 1–11 • Psalm 47, 2–3. 6–9 • List do Efezjan 1, 17–23 • Ewangelia wg św. Mateusza 28, 16–20

CHMURA SŁOWA

Reklama

STO SŁÓW


Wniebowstąpienie Pańskie to czas przełomu. Tym wydarzeniem kończy św. Łukasz swoją Ewangelię, by jego opisem rozpocząć później Dzieje Apostolskie. Jezus przestaje dawać się widzieć apostołom, teraz to apostołowie mają dać się widzieć światu.

Wniebowstąpienie to droga – i jej kierunek. Uczniowie patrzyli w niebo, zdając sobie pewnie sprawę, że to również i ich cel.

Reklama

Ale myli się ten, kto myśli, że chodzi o bujanie w niebiańskich obłokach. Wniebowstąpienie jest celem w tym sensie, że mamy patrzeć w niebo, twardo jednak stąpając po ziemi.


Czytanie z Dziejów Apostolskich

(Dz 1, 1–11)

Reklama

Pierwszą Księgę napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus czynił i czego nauczał od początku aż do dnia, w którym dał polecenia apostołom, których sobie wybrał przez Ducha Świętego, a potem został wzięty do nieba. Im też po swojej męce dał wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym. A podczas wspólnego posiłku przykazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca: «Słyszeliście o niej ode Mnie – mówił – Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym». Zapytywali Go zebrani: «Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela?» Odpowiedział im: «Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jeruzalem i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi». Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy jeszcze wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: «Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba».

Oto Słowo Boże.

PIERWSZE CZYTANIE

Wniebowstąpienie Dz 1, 1–11

Tylko Łukasz opisał Wniebowstąpienie. I to dwa razy, w obu napisanych przez siebie księgach.

KSIĘGA: Dzieje Apostolskie • AUTOR: Łukasz • CZAS POWSTANIA: ok. 80–85 r. • KATEGORIA: wydarzenie • MIEJSCE: Jerozolima • CZAS: ok. 33 r. • BOHATEROWIE: Jezus, apostołowie, aniołowie • WERSJE: Łk 24, 50–53


REPORTER WNIEBOWSTĄPIENIA • Jedynym autorem biblijnym, który pozostawił opis Wniebowstąpienia, jest święty Łukasz. Co ciekawe, to opowiadanie zawarł w obu swoich dziełach: na zakończenie swej Ewangelii oraz na samym początku Dziejów Apostolskich • O Łukaszu wiemy stosunkowo dużo: był towarzyszem św. Pawła i spisał głoszoną przez niego Dobrą Nowinę. Pochodził z Antiochii Syryjskiej, z wykształcenia był lekarzem (patrz: Dz 4, 14).

POCZĄTEK DZIEJÓW APOSTOLSKICH • Usłyszymy sam początek Dziejów Apostolskich, ich pierwsze jedenaście wersetów. To tu właśnie Łukasz zawarł swój drugi opis Wniebowstąpienia • Wniebowstąpienie to punkt wyjścia dla opisywanych przez Łukasza początków Kościoła: po powrocie z Góry Oliwnej, skąd Pan wstąpił do nieba, apostołowie i uczniowie Jezusa zbierają się razem w Wieczerniku. Tam, w obecności 120 osób, Piotr przypomina tragiczną historię Judasza, po czym apostołowie dokonują wyboru jego następcy. Będzie nim Maciej. W kolejnym rozdziale Łukasz opisuje już zstąpienie Ducha Świętego.

WNIEBOWSTĄPIENIE • Co usłyszymy? Łukasz streszcza pierwszą księgę, Ewangelię, opowiadającą o wszystkim, co Jezus czynił i czego nauczał od początku aż do dnia, w którym dał polecenia apostołom, a potem został wzięty do nieba • W Dziejach Apostolskich Łukasz wraca do tego wydarzenia, dodając kilka znaczących szczegółów • Początek Dziejów Apostolskich to jeden z niewielu momentów, kiedy autor używa pierwszej osoby. Zwraca się do Teofila, tego samego, którego wymienia na początku swojej Ewangelii.

Szersza analiza czytania dostępna jest w najnowszej, książkowej wersji cyklu “Jutro Niedziela”, TUTAJ oraz w wersji EBOOK.


(Ps 47, 2–3. 6–9)

Refren: Pan wśród radości wstępuje do nieba.
Albo: Alleluja.

Wszystkie narody, klaskajcie w dłonie, * radosnym głosem wykrzykujcie Bogu, bo Pan Najwyższy i straszliwy, *  jest wielkim Królem nad całą ziemią. Bóg wstępuje wśród radosnych okrzyków, * Pan wstępuje przy dźwięku trąby. Śpiewajcie psalmy Bogu, śpiewajcie, *  śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie. Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi, * hymn zaśpiewajcie! Bóg króluje nad narodami, *  Bóg zasiada na swym świętym tronie.

PSALM

Bóg wstępuje  Ps 47, 2–3. 6–9

Wyrażające wiarę Izraela Słowa i obrazy obecne w Psalmie 47 wypełniły się wtedy, gdy Jezus wstępował do Ojca.

PSALM 47 • AUTOR: lewita • CZAS POWSTANIA: czasy monarchii, przed 586 r. przed Chr.


BÓG JEST KRÓLEM • Spośród 150 psalmów w dziesięciu powtarza się okrzyk: Bóg jest królem. Pierwszy z nich to Psalm 47. Jego powstanie wiąże się ściśle z kultem i Świątynią Jerozolimską. Niektórzy uczeni twierdzili, że jest to modlitwa błogosławieństwa króla wyruszającego na wyprawę wojenną. Według innych mamy przed oczyma utwór, który wykonywano w świątyni w święto Nowego Roku, celebrując panowanie Jahwe nad Izraelem i stworzonym światem. Dla jeszcze innych psalm ten upamiętniał powrót Jahwe na Syjon po wygnaniu babilońskim. W liturgii żydowskiej jest on dziś wykonywany w Rosz ha-Szana (Nowy Rok).

POWSZECHNA LITURGIA • Dlaczego to właśnie Psalm 47 usłyszymy podczas uroczystości Wniebowstąpienia? Może z powodu tych słów: Bóg wstępuje wśród radosnych okrzyków, Pan wstępuje wśród dźwięków trąby • W psalmie jest również obecna powszechna liturgia, w której cała ludzkość wielbi zwycięskiego Boga wstępującego na Syjon. Zwróćmy na to uwagę, ponieważ wyrażające wiarę Izraela słowa i obrazy wypełniły się wtedy, gdy Jezus wstępował do Ojca. 


Czytanie z Listu św. Pawła Apostoła do Efezjan

(Ef 1, 17–23)

Bracia: Bóg Pana naszego, Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, niech da wam ducha mądrości i objawienia w głębszym poznawaniu Jego samego. Niech da wam światłe oczy serca, byście wiedzieli, czym jest nadzieja, do której On wzywa, czym bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych i czym przeogromna Jego moc względem nas wierzących – na podstawie działania Jego potęgi i siły. Wykazał On je, gdy wskrzesił Go z martwych i posadził po swojej prawicy na wyżynach niebieskich, ponad wszelką Zwierzchnością i Władzą, i Mocą, i Panowaniem, i ponad wszelkim innym imieniem, wzywanym nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym. I wszystko poddał pod Jego stopy, a Jego samego ustanowił nade wszystko Głową dla Kościoła, który jest Jego Ciałem, Pełnią Tego, który napełnia wszystko wszelkimi sposobami.

DRUGIE CZYTANIE

Ponad wszelką zwierzchnością Ef 1, 17–23

Święty Paweł tłumaczy to, czego uczniowie już nie zobaczyli, kiedy Jezus znikł im z oczu: Bóg posadził po swojej prawicy na wyżynach niebieskich…

KSIĘGA: List do Efezjan • NADAWCA: św. Paweł lub uczeń z jego szkoły • ADRESACI: chrześcijanie w Efezie/inne wspólnoty chrześcijańskie • MIEJSCE POWSTANIA: Rzym lub w przypadku ucznia inne nieznane miejsce • CZAS POWSTANIA: 58–62 lub po śmierci Pawła.


O LIŚCIE • Są dwie hipotezy co do autorstwa oraz czasu i miejsca powstania listu. Wedle pierwszej List do Efezjan wyszedł spod ręki samego Pawła (i jest zaliczany do czterech tzw. listów więziennych), a według dominującego dziś poglądu badaczy został skomponowany przez ucznia z jego szkoły, nieco inny jest bowiem zarówno styl listu, jak i teologia, odmienna od tzw. niekwestionowanych listów Pawła.

TEOLOGIA NA SZCZYCIE • W tym liście teologia św. Pawła osiąga szczyt rozwoju. Paweł podejmuje i rozwija tematy z Listu do Kolosan oraz ukazuje Kościół uniwersalny i kosmiczny, w którym znajduje swoje miejsce Izrael i wszystkie narody • List dzieli się na dwie części • Pierwsze trzy rozdziały prezentują teologię: misterium Chrystusa w Kościele • Ostatnie trzy rozdziały to wnioski praktyczne.

JEZUS GŁOWĄ KOŚCIOŁA • Usłyszymy fragment z pierwszej części, siedem wersetów z 1 rozdziału. To modlitwa św. Pawła za adresatów jego listu: prosi, by Bóg dał • ducha mądrości i objawienia w głębszym poznawaniu Jego samego oraz • światłe oczy serca.

Szersza analiza czytania dostępna jest w najnowszej, książkowej wersji cyklu “Jutro Niedziela”, TUTAJ oraz w wersji EBOOK.


Słowa Ewangelii według św. Mateusza

(Mt 28, 16–20)

Jedenastu uczniów udało się do Galilei, na górę, tam gdzie Jezus im polecił. A gdy Go ujrzeli, oddali Mu pokłon. Niektórzy jednak wątpili. Wtedy Jezus podszedł do nich i przemówił tymi słowami: «Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata».

Oto Słowo Pańskie.

EWANGELIA

Zakończenie Ewangelii Mateusza Mt 28, 16–20

Ostatnie spotkanie Jezusa z uczniami. Jestem z wami aż do skończenia świata – obiecuje. I nakazuje „czynić uczniów”.

EWANGELISTA: św. Mateusz • CZAS POWSTANIA: 70–80 r. • KATEGORIA: wydarzenie • MIEJSCE: Galilea, nieznana góra • CZAS: ok. 33 r. • BOHATEROWIE: Jezus, apostołowie • WERSJE: brak


JESTEM Z WAMI • Usłyszymy zakończenie Ewangelii św. Mateusza, ostatnie spotkanie Jezusa z apostołami. Jezus kieruje do nich ostatnie słowa. Co się stało potem, nie wiemy. Ewangelia kończy się słowami Jezusa: A oto ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do skończenia świata.

TAJEMNICZE ODEJŚCIE • Wbrew pozorom czytany fragment z Ewangelii św. Mateusza nie opisuje Wniebowstąpienia (patrz: PIERWSZE CZYTANIE). Mateusz w ogóle nie opisuje, w jaki sposób Jezus odchodzi. Zresztą Wniebowstąpienie opisane przez Łukasza miało miejsce na Górze Oliwnej, niedaleko Jerozolimy, tymczasem wydarzenia tu opisywane dzieją się w Galilei.

Szersza analiza Ewangelii dostępna jest w najnowszej, książkowej wersji cyklu “Jutro Niedziela”, TUTAJ oraz w wersji EBOOK.

  • "Wniebowstąpienie" Giotto, 1305r., Kaplica Scrovegnich, Padwa
  • "Wniebowstąpienie" Ikona prawosławna
  • "Wniebowstąpienie" Salvador Dali, 1958r., kolekcja prywatna
  • "Wniebowstąpienie" Benjamin West, 1801r.
  • "Wniebowstąpienie" Pietro Perugino, 1495r., Muzeum Sztuk Pięknych, Lyon, Francja

Reklama

Dołącz do naszych darczyńców. Wesprzyj nas!

Najciekawsze artykuły

co tydzień w Twojej skrzynce mailowej

Raz w tygodniu otrzymasz przegląd najważniejszych artykułów ze Stacji7

SKLEP DOBROCI

Reklama

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
WIARA I MODLITWA
Wspieraj nas - złóż darowiznę