Nasze projekty

Jutro Niedziela – VI Wielkiego Postu C – Palmowa

Odpowiedzialni za śmierć Jezusa: cała ludzkość wszystkich czasów.

Reklama

PUNKT WYJŚCIA

SZÓSTA NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU • Rok C • Tradycyjnie nosi ona nazwę Palmowa • KOLOR SZAT: czerwony • KOLEKTA: Będziemy się modlić, abyśmy pojęli naukę płynącą z męki Chrystusa i zasłużyli na udział w Jego zmartwychwstaniu • CZYTANIA: Ewangelia wg św. Łukasza 19,28–40 • Księga Izajasza 50,4–7 • Psalm 22,8-9.17-20.23–24 • List św. Pawła do Filipian 2,6–11 • Ewangelia wg św. Łukasza 22,14–23,56.

STO SŁÓW

Przez większą część Ewangelii św. Łukasz pokazuje Jezusa w drodze do Jerozolimy, świadomego wszystkiego, co na Niego przyjdzie, co więcej – pragnącego wypełnienia swej misji. Z drugiej strony, opisując mękę i śmierć Jezusa, pokazuje winnych Jego śmierci. Nie są nimi wyłącznie bezpośredni zdrajcy, sprawcy wyroku: Judasz, Piłat, Kajfasz, rzymscy żołnierze, Judasz-zdrajca czy tłum domagający się śmierci obwinionego – ale wszyscy ludzie wszystkich czasów.

Tylko pozornie wygląda to na próbę obwinienia o śmierć Jezusa kogoś, kto nawet Go nie znał. Przeciwnie, w rzeczywistości kryje się w tym chęć ukazania miłosierdzia Jezusa. Łukasz pokazuje przede wszystkim wagę zbawczego czynu: za grzech każdego z nas, żyjącego nawet dwa tysiące lat po tamtym wydarzeniu, niewinny Jezus poniósł karę śmierci – w zastępstwie nas.

Miłosierny Jezus podąża do Jerozolimy, by zamiast ciebie przyjąć konsekwencje twojego grzechu.

Reklama

Wjazd Jezusa do Jerozolimy

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

(Łk 19, 28-40)

Reklama

Jezus szedł naprzód, zdążając do Jerozolimy. Gdy przybliżył się do Betfage i Betanii, ku górze zwanej Oliwną, wysłał dwóch spośród uczniów, mówiąc: «Idźcie do wsi, która jest naprzeciwko, a wchodząc do niej, znajdziecie uwiązane oślę, którego nie dosiadał żaden człowiek. Odwiążcie je i przyprowadźcie. A gdyby was kto pytał: „Dlaczego odwiązujecie?”, tak powiecie: „Pan go potrzebuje”». Wysłani poszli i znaleźli wszystko tak, jak im powiedział. A gdy odwiązywali oślę, zapytali ich jego właściciele: «Czemu odwiązujecie oślę?» Odpowiedzieli: «Pan go potrzebuje». I przyprowadzili je do Jezusa, a zarzuciwszy na nie swe płaszcze, wsadzili na nie Jezusa. Gdy jechał, słali swe płaszcze na drodze. Zbliżał się już do zboczy Góry Oliwnej, kiedy całe mnóstwo uczniów zaczęło wielbić radośnie Boga za wszystkie cuda, które widzieli. I mówili głosem donośnym: «Błogosławiony Król, który przychodzi w imię Pańskie. Pokój w niebie i chwała na wysokościach». Lecz niektórzy faryzeusze spośród tłumu rzekli do Niego: «Nauczycielu, zabroń tego swoim uczniom!» Odrzekł: «Powiadam wam: Jeśli ci umilkną, kamienie wołać będą».

Oto słowo Pańskie.

Reklama

EWANGELIA NA WEJŚCIE

Wjazd do JerozolimyŁk 19,28-40

Każde słowo tej Ewangelii jest nieprzypadkowe. Nawiązuje do fragmentów Starego Testamentu, by pokazać, że Jezus jest Mesjaszem.

EWANGELISTA: św. Łukasz • CZAS POWSTANIA: ok. 80 r. • KATEGORIA: wydarzenie • MIEJSCE AKCJI: Jerozolima • CZAS: ok. 33 r., wiosna • BOHATEROWIE: Jezus, uczniowie, mieszkańcy Jerozolimy • WERSJE: Mk 11,1–11 • PMt 21,1–11 • PJ 12,12–16

PALMY • Kalendarz liturgiczny dobrze oddaje bliskość obu wydarzeń przedstawianych w dzisiejszej Liturgii Słowa: Jezus wjechał do Jerozolimy na tydzień przed świętem Paschy, przed swoją śmiercią • Niedziela Palmowa zestawia je jeszcze ściślej: ci sami ludzie, którzy najpierw ochoczo powitają Jezusa i uznają Go za Mesjasza, Króla, po niedługim czasie Go odrzucą. Jednak to nie tyle zmienność ludzkich nastrojów, ile rozczarowanie spowodowało taką zmianę: Jezus odrzuca wizję bycia ziemskim królem żydowskim, a takiego przywódcy oczekiwali mieszkańcy Jerozolimy. Skąd rozczarowanie? Z niesłuchania Słowa, proroctw. Jezus jest Mesjaszem, którego dokładnie charakteryzuje Stary Testament. Nawet szydzenie z Niego, odrzucenie, mękę i śmierć.

WJAZD DO JEROZOLIMY • Usłyszymy opis wjazdu Jezusa do Jerozolimy – według św. Łukasza. To znak wypełniających się proroctw i nadchodzącego Królestwa Bożego. Wjeżdżając w ten sposób, Jezus ukazuje, że jest Mesjaszem królem, oczekiwanym potomkiem Dawida. Wjeżdża jak Salomon, aby objąć swój tron. Jednocześnie w Nim samym przybywa sam dający zbawienie Bóg, którego oczekiwali prorocy, na którego czekały Jeruzalem i cała ludzkość.


Czytanie z Księgi Izajasza

(Iz 50,4-7)

Pan Bóg mnie obdarzył językiem wymownym, bym umiał przyjść z pomocą strudzonemu, przez słowo krzepiące. Każdego rana pobudza me ucho, bym słuchał jak uczniowie. Pan Bóg otworzył Mi ucho, a Ja się nie oparłem ani się cofnąłem. Podałem grzbiet mój bijącym i policzki moje rwącym Mi brodę. Nie zasłoniłem mojej twarzy przed zniewagami i opluciem. Pan Bóg Mnie wspomaga, dlatego jestem nieczuły na obelgi, dlatego uczyniłem twarz moją jak głaz i wiem, że wstydu nie doznam.

Oto Słowo Boże.

PIERWSZE CZYTANIE
Trzecia pieśń SługiIz 50,4-7

Zadziwiające, kilka wieków przed narodzeniem Jezusa powstaje utwór, który szczegółowo Go opisuje. Zwłaszcza Jego cierpienie i mękę.

KSIĘGA: Izajasza • AUTOR: Deutero-Izajasz • CZAS POWSTANIA: 587–538 r. przed Chr., wygnanie w Babilonii • KATEGORIA: pieśń.

Z KSIĘGI POCIESZENIA • Pierwsze czytanie pochodzi ze środkowej części Księgi Izajasza zwanej Księgą Pocieszenia (rozdziały 40–55). Autorem jest Deutero-Izajasz, jeden z uczniów wielkiego Izajasza. O ile proroctwa samego Izajasza mają charakter przestrogi (były kierowane przecież do niewiernego Bogu Izraela przed dramatem niewoli babilońskiej), o tyle u Deutero-Izajasza – adresującego księgę do Izraelitów, którzy doświadczyli klęski wygnania i zburzenia Świątyni – znajdujemy już słowa otuchy, pocieszenia i zapowiedzi uwolnienia • Księga Pocieszyciela zawiera m.in. cztery Pieśni Sługi Jahwe. Ukazują one tajemniczą osobę, w której Żydzi widzieli historię Jeremiasza lub swego narodu, a chrześcijanie dostrzegli zapowiedź Chrystusa.

PIEŚNI SŁUGI JAHWE • Cztery pieśni Sługi Jahwe przedstawiają sprawiedliwego, który ponosi niezasłużoną karę i przez to gładzi grzechy innych. W całości to rodzaj dramatu, który osiąga punkt kulminacyjny w momencie śmierci i uwielbienia Sługi • W pierwszej pieśni Bóg ustanawia Sługę przymierzem dla ludów i światłością narodów (powołanie i misja, 👁 Iz 42,1–9) • w drugiej Sługa przedstawia trudności, na jakie natrafia (👁 Iz 49,1–7) • w trzeciej Sługa mówi o swojej gorliwości trudnościach i nadziei pokładanej w Panu (👁 Iz 50,4–9) • w czwartej pieśni (👁 Iz 52,13–53,20) opisany jest ogrom cierpień i śmierć, jakie musi znieść wybrany • Niezwykle wymowne są trzecia i czwarta pieśń Sługi Jahwe, zawierające niektóre szczegóły męki Jezusa. Zadziwiające, że kilka wieków przed narodzeniem Jezusa powstaje utwór tak szczegółowo zapowiadający mękę Pana.

TRZECIA PIEŚŃ • Usłyszymy fragment trzeciej Pieśni Sługi Jahwe. Zwróćmy uwagę na słowa, które dobitnie oddają doświadczenia Chrystusa, a przede wszystkim przepowiadają mękę Jezusa (zwłaszcza Jego pojmanie i biczowanie). Zwróćmy uwagę na • opis doświadczenia cierpienia, któremu zostaje poddany Sługa Jahwe, a także na • źródło siły cierpiącego: jest nim Słowo Boga.


(Ps 22,8-9.17-20.23-24)

REFREN: Boże mój, Boże, czemuś mnie opuścił?

Szydzą ze mnie wszyscy, którzy na mnie patrzą,

wykrzywiają wargi i potrząsają głowami:

„Zaufał Panu, niech go Pan wyzwoli,

niech go ocali, jeśli go miłuje”.

Sfora psów mnie opadła,

otoczyła mnie zgraja złoczyńców.

Przebodli moje ręce i nogi,

policzyć mogę wszystkie moje kości.

Dzielą między siebie moje szaty

i los rzucają o moją suknię.

Ty zaś, o Panie, nie stój z daleka:

pomocy moja śpiesz mi na ratunek.

Będę głosił swym braciom Twoje imię

i będę Cię chwalił w zgromadzeniu wiernych:

„Chwalcie Pana, wy, którzy się Go boicie,

niech się Go lęka całe potomstwo Izraela”.

PSALM

Czemuś mnie opuścił?Ps 22,8-9.17-20.23-24

Ten psalm to ostatnia modlitwa Jezusa przed śmiercią na krzyżu. Zawołał: „Boże mój, Boże, czemuś mnie opuścił”.

PSALM 22 • AUTOR: nieznany • CZAS POWSTANIA: czasy powygnaniowe, po 538 r. przed Chr.

OPUSZCZENIE CZY MODLITWA? • To jeden z najważniejszych i najbardziej poruszających psalmów. Rozpoczyna się od zawołania: Boże mój, Boże czemuś mnie opuścił? Tych samych słów użył Jezus, gdy wisiał na krzyżu. Czy były to słowa skargi? Czy Jezus poczuł się opuszczony przez Boga? Czy może zaczął po prostu śpiewać Psalm 22?

GATUNEK: LAMENTACJA • Psalm jest zaliczany do gatunku lamentacji indywidualnej. Prawdopodobnie towarzyszył on modlitwie za człowieka stojącego u kresu życia w wyniku choroby, przedłużającego się cierpienia czy śmiertelnego niebezpieczeństwa. To modlitwa mająca wyrwać wierzącego z objęć pewnej śmierci.

PROROCTWO O MĘCE JEZUSA • Usłyszymy kilka wersetów Psalmu 22, tych, które – podobnie jak pierwsze czytanie – zapowiadają mękę Jezusa. A od chwili, kiedy Jezus modli się Psalmem 22 i umiera z modlitwą na ustach, ten dawny psalm, lamentacja cierpiącego, zyskuje nowy wymiar: modląc się nim w czasie próby, uczestniczymy w śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa.


Czytanie z Listu św. Pawła Apostoła do Filipian

(Flp 2,6-11)

Chrystus Jezus istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka, uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci – i to śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich i podziemnych. I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest PANEM – ku chwale Boga Ojca.

Oto Słowo Boże.

DRUGIE CZYTANIE
Męka oczami niebaFlp 2,6-11

Przed opisem męki i śmierci Jezusa, Liturgia Słowa pokaże jej sens oczami nieba. To „kenoza”: nieśmiertelny Bóg staje się człowiekiem i… umiera.

KSIĘGA: List do Filipian • NADAWCY: św. Paweł i Tymoteusz • ADRESACI: wspólnota chrześcijańska w Filippi • MIEJSCE POWSTANIA: Efez, Cezarea bądź Rzym • CZAS POWSTANIA: 54–57 r. (Efez), 57–59 r. (Cezarea) lub 60–64 r. (Rzym).

LIST WIĘZIENNY • Pisząc list do mieszkańców Filippi, Paweł przebywał pod strażą pretorianów. Straż ta musiała bronić go, a zarazem nadzorować wykonywanie kary. Więzienie nie miało ścisłego reżimu, skoro Paweł mógł otrzymywać wieści z Filippi, przyjmować gości, dary lub też posyłać współtowarzyszy z listami • W krótkim, czterorozdziałowym Liście do Filipian brak systematycznej teologii, znanej z innych dzieł św. Pawła. To raczej list – podziękowanie za wsparcie i serdeczność okazane mu przez wspólnotę • Apostoł zapewnia Filipian, że misja głoszenia Ewangelii pomimo jego uwięzienia nie została wstrzymana, a on sam ma się dobrze. W liście odnajdujemy jeden z najdojrzalszych opisów cierpienia Pawła łączącego się z Krzyżem.

HYMN O UNIŻENIU • List zawiera piękny hymn umieszczony w 2 rozdziale, który usłyszymy w ramach drugiego czytania. To hymn o kenozie Chrystusa. Opisuje uniżenie Syna Bożego • Hymn ten stanowi serce wezwań skierowanych do Filipan (👁 1,27–2,18), zachęcających do jedności, która pozwala owocniej głosić Ewangelię i sprawia, że chrześcijanie dają dobre świadectwo poganom • Wzorem, który Filipianie mają naśladować, jest sam Chrystus.

O BOSKIEJ NATURZE JEZUSA • Od strony teologicznej znajdujemy tu jasne stwierdzenie o boskiej naturze Jezusa (istniejąc w postaci Bożej) – jak twierdzą niektórzy – Jego egzystencji przed narodzeniem • Dla Liturgii Słowa Niedzieli Palmowej hymn ukazuje nijako boską perspektywę całego ziemskiego życia Jezusa, a przede wszystkim Jego męki i śmierci.


Męka Pana naszego Jezusa Chrystusa według świętego Łukasza.

(Łk 22, 14 – 23, 56)

Kliknij, aby przeczytać Ewangelię

EWANGELIA
Pasja według ŁukaszaŁk 22, 14 – 23, 56

Ten opis męki Jezusa podkreśla odpowiedzialność całej ludzkości za śmierć Syna Bożego. Również naszą.

EWANGELISTA: św. Łukasz • CZAS POWSTANIA: ok. 80 r. • KATEGORIA: wydarzenie • MIEJSCE AKCJI: Jerozolima • CZAS AKCJI: ok. 33 r., wiosna • BOHATEROWIE: Jezus, Piotr, Judasz, Piłat, Wysoka Rada, Herod, lud, dobry i zły łotr, setnik • WERSJE: Łk 23,42–43 • PMt 26–27.

EWANGELIA NA ROLE • Tylko dwa razy w roku Ewangelia odczytywana jest w ten sposób: z podziałem na role. To Niedziela Palmowa, kiedy się czyta Mękę Pańską według któregoś z synoptyków, i Wielki Piątek, gdy zawsze słuchamy Męki Pańskiej wg św. Jana.

JEZUS W ŚWIĘTYM MIEŚCIE • Charakterystyczne dla Ewangelii wg św. Łukasza jest to, że Ewangelista ukazuje Jezusa zdążającego do Jerozolimy (👁 Łk 9,51–19,28). O ile u innych Ewangelistów Mesjasz w Jerozolimie przebywa wiele razy podczas swojej publicznej działalności, u Łukasza jest tylko raz (👁 Łk 19,29–21,38) • Ostatnie rozdziały to – rzecz jasna – opis męki, śmierci i zmartwychwstania Jezusa.

MĘKA I ZMARTWYCHWSTANIE • W 22 i 23 rozdziale Ewangelii Łukasza wkraczamy w finał Jezusowej drogi do Jerozolimy. Historia męki i zmartwychwstania to wypełnienie misji i tożsamości Jezusa. Rozpoczyna się od spisku i zdrady Judasza, a kończy wniebowstąpieniem Pana i powrotem uczniów do Jerozolimy • Słuchając opisu męki, zwróćmy uwagę, że św. Łukasz podkreśla odpowiedzialność całej rodziny ludzkiej za śmierć Chrystusa.


Szersza analiza czytań, psalmu oraz Ewangelii dostępna jest w książkowej wersji cyklu “Jutro Niedziela” na rok C dostępna TUTAJ oraz w wersji EBOOK.


  • "Flevit super illam - Płakał nad nią", Enrique Simonet, 1892 r., Muzeum Prado, Madryt, Hiszpania
  • "Niedziela Palmowa", Alfred Stevens, ok. 1862 r., Walters Art Museum, Baltimore, USA
  • "Procesja przez ulice Jerozolimy", James Tissot, między 1886 a 1894 r., Brooklyn Museum, USA
  • "Wjazd Chrystusa do Jerozolimy", X w., kość słoniowa, Kolekcja sztuki biznatyjskiej w Muzeum im. Bodego, Berlin
  • "Wjazd do Jerozolimy", Benjamin Robert Haydon, 1814-20 r., Seminarium na Górze św. Marii, Sinsinati, USA
  • "Wjazd do Jerozolimy", Giotto, 1305 r., Kaplica Scrovegnich, Padwa, Włochy

Reklama

Dołącz do naszych darczyńców. Wesprzyj nas!

Najciekawsze artykuły

co tydzień w Twojej skrzynce mailowej

Raz w tygodniu otrzymasz przegląd najważniejszych artykułów ze Stacji7

SKLEP DOBROCI

Reklama

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
WIARA I MODLITWA
Wspieraj nas - złóż darowiznę