Nasze projekty

Jutro Niedziela – Niedziela Chrztu Pańskiego C

Od momentu chrztu mamy całkiem nowe życie. Jesteśmy dziećmi Bożymi.

Reklama

PUNKT WYJŚCIA

NIEDZIELA CHRZTU PAŃSKIEGO • Rok C • Niedziela ta kończy Okres Bożego Narodzenia. Od poniedziałku rozpocznie się trwający kilka tygodni Okres Zwykły • KOLEKTA: Będziemy się modlić, abyśmy odrodzeni z wody i Ducha Świętego zawsze żyli w miłości Boga Wszechmogącego • CZYTANIA: Księga Izajasza 40,1–5. 9–11 • Psalm 104,1–4.24–25.27–30 • List św. Pawła do Tytusa 2,11–14; 3,4–7 • Ewangelia wg św. Łukasza 3,15–16.21–22

CHMURA SŁOWA

STO SŁÓW

O chrzcie Jezusa mówi cała Liturgia Słowa, choć – paradoksalnie – najbardziej oszczędny w słowach jest sam Łukasz, jak gdyby prorokom i apostołom chciał pozostawić opis pełnego bogactwa znaczeń tego wydarzenia. Jezus także przyjął chrzest – pisze zdawkowo o nie do końca zrozumiałym przecież fakcie, że Bóg, bezgrzeszny, przyjmuje chrzest razem z grzesznikami (EWANGELIA).

Wiele niezwykłości ukrywa się chwili, gdy Jezus przychodzi nad Jordan, tam, gdzie Jan zanurza w Jordanie, gdzie ludzie oczekuja pomocy: Oto Pan Bóg przychodzi z mocą – relacjonuje Izajasz (PIERWSZE CZYTANIE).

Ukazała się łaska – dopowiada św. Paweł (DRUGIE CZYTANIE). Jezus nie wchodzi jednak do rzeki po to, aby wyznać grzechy, lecz po to, aby dać to, czego oni, przybyli nad Jordan, oczekują – godność dzieci Bożych.

Reklama

Ty jesteś moim Synem umiłowanym, w Tobie mam upodobanie – słyszy te słowa nie tylko On. Od momentu chrztu mamy całkiem nowe życie, obdarzeni przywilejem bycia dziećmi Bożymi.



Czytanie z Księgi Izajasza

(Iz 40,1-5.9-11)

Reklama

Pocieszcie, pocieszcie mój lud!
mówi wasz Bóg.
Przemawiajcie do serca Jeruzalem
i wołajcie do niego,
że czas jego służby się skończył,
że nieprawość jego odpokutowana,
bo odebrało z ręki Pana karę w dwójnasób
za wszystkie swe grzechy,
Głos się rozlega:
Drogę dla Pana przygotujcie na pustyni,
wyrównajcie na pustkowiu
gościniec naszemu Bogu!
Niech się podniosą wszystkie doliny,
a wszystkie góry i wzgórza obniżą;
równiną niechaj się staną urwiska,
a strome zbocza niziną gładką.
Wtedy się chwała Pańska objawi,
razem ją wszelkie ciało zobaczy,
bo usta Pańskie to powiedziały.
Wstąpże na wysoką górę,
zwiastunko dobrej nowiny w Syjonie!
Podnieś mocno twój głos,
zwiastunko dobrej nowiny w Jeruzalem!
Podnieś głos, nie bój się!
Powiedz miastom judzkim:
Oto wasz Bóg!
Oto Pan Bóg przychodzi z mocą
i ramię Jego dzierży władzę.
Oto Jego nagroda z Nim idzie
i przed Nim Jego zapłata.
Podobnie jak pasterz pasie On swą trzodę,
gromadzi ją swoim ramieniem,
jagnięta nosi na swej piersi,
owce karmiące prowadzi łagodnie.

Oto Słowo Boże.

Reklama

PIERWSZE CZYTANIE

Drogę Panu przygotujcie Iz 40,1-5.9-11

W obrazach Izajasza ukrywa się piękna metafora chrztu. Bóg oczyszcza nas z grzechu, żeby następnie ofiarować nam słowo pociechy i miłości.

KSIĘGA: Izajasza • AUTOR: Deutero-Izajasz • CZAS POWSTANIA: okres wygnania (586–538 r. przed Chr.) • KATEGORIA: mowa prorocka • KTO MÓWI: prorok (w imieniu Boga) • ADRESACI: Izraelici, wszystkie narody

IZAJASZ I JEGO SZKOŁA • Najdłuższa spośród ksiąg Starego Testamentu Księga Izajasza to w istocie trzy księgi, którym przypisuje się różnych autorów i odmienny czas powstania. Adresatami każdej z części są Izraelici w zmieniających się okolicznościach historii zbawienia: • pierwsza część (rozdziały 1–39) powstała przed wygnaniem babilońskim, za czasów panowania bezbożnego króla Achaza (735–715 r. przed Chr.) oraz jego syna, wiernego reformatora Ezechiasza (715–698 r. przed Chr.) • część druga, (rozdziały 40–55) kierowana jest już do Izraelitów na wygnaniu (586– 538 r. przed Chr.). Jej autorem jest Drugi Izajasz (Deutero-Izajasz), prawdopodobnie uczeń wielkiego Izajasza. Najpóźniejsza • część trzecia powstała już po powrocie z wygnania.

POCIESZENIE • Druga część Księgi Izajasza powstała zasadniczo podczas niewoli babilońskiej. W przeciwieństwie do części pierwszej, mającej charakter ostrzeżenia, ta nazywana jest Księgą Pocieszenia. Zawiera słowa otuchy skierowane do ludu pozostającego wciąż na obczyźnie. Bóg – jak czynił to już wielokrotnie w przeszłości – jeszcze raz zlituje się nad Izraelem. Na horyzoncie rysuje się już cud Nowego Wyjścia • Odrębną częścią Księgi Pocieszenia są cztery pieśni o cierpiącym Słudze Jahwe, który przez ofiarę swojego życia przybliża zbawienie ludu.

KSIĘGA POCIESZENIA • Słowa pierwszego czytania to sam początek Księgi Pocieszenia. Swoją nazwę bierze ona od wezwania: Pocieszajcie, pocieszajcie mój lud • Zwróćmy uwagę na zapowiedź, że czas niewoli babilońskiej dobiega końca, i na wezwanie Boga do przygotowania Mu drogi. Pamiętajmy, że słowa te przywoływał św. Jan, wzywając do nawrócenia i chrzcząc nad Jordanem • Zauważmy, że obrazach i sformułowaniach Izajasza kryje się zapowiedź i znaczenie chrztu św.


REFREN: Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię

(Ps 104,1.24.29-31.34)

Błogosław, duszo moja, Pana,
o Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki.
Jak liczne są dzieła Twoje, Panie,
ziemia jest pełna Twych stworzeń.

Gdy odbierasz im oddech, marnieją
i w proch się obracają.
Stwarzasz je napełniając swym duchem
i odnawiasz oblicze ziemi.

Niech chwała Pana trwa na wieki,
niech Pan się raduje z dzieł swoich.
Niech miła Mu będzie pieśń moja,
będę radował się w Panu.

PSALM

Tchnienie Ojca Ps 104,1.24.29-31.34

Kiedy Duch zstępuje na człowieka, odnawia się jej oblicze ziemi. Psalm 104 obrazuje chrzest Jezusa, mówi też o znaczeniu naszego chrztu.

PSALM 104 • AUTOR: lewita • CZAS POWSTANIA: czasy powygnaniowe, po 538 r. przed Chr.

HYMN NA CZEŚĆ STWÓRCY • Psalm 104 to hymn opiewający wspaniałość stworzenia, hymn (hebr. tehillah), czyli bezinteresowna modlitwa uwielbienia zanoszona przez wspólnotę w świątyni • Psalm zawiera wiele motywów, które zbliżają go do egipskich i kananejskich hymnów na cześć bogów stwarzających i podtrzymujących w istnieniu świat (Ra, Baal) • Psalmista piszący ten utwór w czasach po wygnaniu głęboko przepracowuje starożytne motywy mityczne w duchu zawartego w Księdze Rodzaju opisu stworzenia. Być może psalm recytowano w świątyni w czasie Święta Tygodni, dziękując za pierwsze plony ziemi.

PRAWDZIWE OBLICZE BOGA • Wobec Bogów pogańskich, na których Izrael napatrzył się w Babilonii, Jahwe jest jedynym Stwórcą i Ojcem stworzenia. W Jego ręku śmiercionośne żywioły nie walczą ze sobą, lecz komponują się w harmonijną całość, aby stworzyć bezpieczny i szczęśliwy dom dla wszelkiej istoty żywej • Psalmistę przepełnia podziw i uwielbienie dla kosmicznego dzieła Pana, które przenika Duch Jego ojcowskiej miłości.

STWORZENIE I DUCH • W pierwszych dwóch strofach psalmista opisuje: • Boga kroczącego przez stworzony świat, okrytego światłością, posyłającego wichry i posługującego się ogniem i płomieniem • Dalej chwali piękno i bogactwo dzieła stworzenia. Ziemię wypełnia rzesza stworzeń, które świadczą o hojności, wręcz rozrzutności Pana • W ostatnich: Boże stworzenie jako kruche, wołające o Jego pomoc. Bez Bożego Ducha ginie i obraca się w proch. Duch to moc stwórcza Boga, to tchnienie Ojca, który daje i podtrzymuje życie stworzeń.


Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Tytusa

(Tt 2, 11-14; 3, 4-7)

Ukazała się łaska Boga, która niesie zbawienie wszystkim ludziom i poucza nas, abyśmy wyrzekłszy się bezbożności i żądz światowych rozumnie i sprawiedliwie, i pobożnie żyli na tym świecie, oczekując błogosławionej nadziei i objawienia się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa, który wydał samego siebie za nas, aby odkupić nas od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud wybrany na własność, gorliwy w spełnianiu dobrych uczynków. Gdy zaś ukazała się dobroć i miłość Zbawiciela, naszego Boga, do ludzi, nie ze względu na sprawiedliwe uczynki, jakie spełniliśmy, lecz z miłosierdzia swego zbawił nas przez obmycie odradzające i odnawiające w Duchu Świętym, którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego, abyśmy, usprawiedliwieni Jego łaską, stali się w nadziei dziedzicami życia wiecznego.

Oto Słowo Boże.

DRUGIE CZYTANIE
Ukazała się łaskaTt 2, 11-14; 3, 4-7

Św. Paweł pisze do swojego współpracownika, biskupa na Krecie, między innymi o chrzcie. Nazywa je „obmyciem odradzającym i odnawiającym w Duchu Świętym”.

KSIĘGA: List do Tytusa • NADAWCA: św. Paweł lub uczeń z jego szkoły • ADRESAT: Tytus, przełożony wspólnoty na Krecie • DATA POWSTANIA: po 62 r. • MIEJSCE POWSTANIA: Rzym lub w przypadku ucznia inne nieznane miejsce: Macedonia, Korynt lub Nikopolis

LIST DO BISKUPA • Tytus – znany jest wyłącznie z listów św. Pawła. Był współpracownikiem Pawła i pośrednikiem w kontaktach między nim a Kościołem w Koryncie. Pochodził z rodziny grecko-rzymskiej, zamieszkałej w okolicy Antiochii Syryjskiej (dzisiejsza Turcja). Został wyznaczony przez św. Pawła na biskupa Krety • W liście dominują tematy związane z dyscypliną młodej wspólnoty chrześcijańskiej, unikaniem sporów, zasadami życia dla różnych stanów oraz wezwaniem do posłuszeństwa władzy świeckiej.

DUCH I CHRZEST • Usłyszymy końcowy fragment drugiego i część trzeciego rozdziału Listu do Tytusa. Paweł pisze o łasce, która uzdalnia chrześcijan do pobożnego życia w tym świecie i oczekiwania na przyjście Chrystusa • Przypomni także wspólnocie chrzest, gdy padają słowa o obmyciu odradzającym i odnawiającym w Duchu Świętym. Motyw Ducha oraz chrztu łączy List do Tytusa z pierwszym czytaniem i Ewangelią.


Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

(Łk 3,15-16.21-22)

Gdy więc lud oczekiwał z napięciem i wszyscy snuli domysły w sercach co do Jana, czy nie jest Mesjaszem, on tak przemówił do wszystkich: Ja was chrzczę wodą; lecz idzie mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów. On chrzcić was będzie Duchem Świętym i ogniem. Kiedy cały lud przystępował do chrztu, Jezus także przyjął chrzest. A gdy się modlił, otworzyło się niebo i Duch Święty zstąpił na Niego, w postaci cielesnej niby gołębica, a nieba odezwał się głos: Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie.

Oto Słowo Pańskie.

EWANGELIA
Chrzest WyjątkowegoŁk 3,15-16.21-22

Jezus nie wchodzi do Jordanu, aby wyznać grzechy, lecz aby dać nam to, czego potrzebujemy – godność dzieci Bożych i dar Ducha.

EWANGELISTA: św. Łukasz • CZAS POWSTANIA: ok. 80 r. • KATEGORIA: wydarzenie • MIEJSCE AKCJI: brzegi Jordanu • CZAS AKCJI: ok. 30 r. • BOHATEROWIE: Jezus, Jan Chrzciciel, lud • WERSJE: Mt 3,11–17 • Mk 1,7–11 • J 1,15.26n.30.33

EWANGELISTA MIŁOSIERDZIA • Przypomnijmy, że w roku „C” dominuje Ewangelia wg św. Łukasza. Łukasz był towarzyszem św. Pawła i spisał głoszoną przez niego Dobrą Nowinę. Pochodził z Antiochii Syryjskiej, z wykształcenia był lekarzem. Jego dzieło dzieli się na dwie księgi: pierwsza to Ewangelia, druga – jej kontynuacja – Dzieje Apostolskie • Mówi się o Łukaszu, że jest ewangelistą Bożego miłosierdzia, ponieważ ze szczególną uwagą opisuje Jezusa pochylającego się nad chorymi i grzesznikami.

ROZDZIAŁ 3 • Rozdział 3 rozdział Łukasza stanowi przejście od ewangelii dzieciństwa do publicznej działalności Jezusa. Rozpoczyna się od głoszenia Jana Chrzciciela, który przygotowuje drogę dla Mesjasza (👁 II NIEDZIELA ADWENTU, EWANGELIA). Jan udziela chrztu nawrócenia dla odpuszczenia grzechów i zapowiada przyjście mocniejszego od siebie, który chrzcić będzie Duchem Świętym. Zaraz potem Łukasz opisuje chrzest Jezusa w Jordanie i podaje Jego rodowód • W 3 rozdziale słyszymy jeszcze o uwięzieniu Chrzciciela. Jego czas się wypełnił, nadszedł czas Mesjasza.

WYZNANIE I CHRZEST • Usłyszymy opowiadanie Łukasza o chrzcie Jezusa w Jordanie. Zwróćmy uwagę na Jana Chrzciciela, który stwierdza, że nie jest Mesjaszem • Następnie widzimy Jezusa przyjmującego chrzest w Jordanie. Towarzyszy mu otwarte niebo, Duch zstępujący w postaci gołębicy oraz kolejne wyznanie, tym razem Ojca: Ty jesteś moim Synem umiłowanym, w Tobie mam upodobanie.


Reklama

Dołącz do naszych darczyńców. Wesprzyj nas!

Najciekawsze artykuły

co tydzień w Twojej skrzynce mailowej

Raz w tygodniu otrzymasz przegląd najważniejszych artykułów ze Stacji7

SKLEP DOBROCI

Reklama

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
WIARA I MODLITWA
Wspieraj nas - złóż darowiznę