Nasze projekty

Jutro Niedziela – IV zwykła C

Dlaczego prorocy są zwykle odrzucani? Dlaczego pozostają niezłomni?

Reklama

PUNKT WYJŚCIA

CZWARTA NIEDZIELA ZWYKŁA • Rok C • KOLOR SZAT: zielony • KOLEKTA: Będziemy się modlić, abyśmy potrafili chwalić Boga z całej duszy i szczerze miłowali wszystkich ludzi • CZYTANIA: Księga Jeremiasza 1,4–5.17–19 Psalm 71,1-6.15 i 17 • Pierwszy List św. Pawła do Koryntian 12,31–13,13 • Ewangelia wg św. Łukasza 4,21–30

CHMURA SŁOWA

STO SŁÓW

Żaden prorok nie jest mile widziany w swojej ojczyźnie.

Często odrzuca się ludzi za mówienie prawdy. Odrzucenie Jezusa (a właściwie próba zabicia Go), nastąpiło tylko i wyłącznie z powodu Jego słów (EWANEGLIA). Bóg zapowiedział Jeremiaszowi (PIERWSZE CZYTANIE), że będą walczyć przeciwko niemu za mówienie tego, co powiedzieć chce Bóg.

Swojego proroka Bóg przygotowuje jak na wojnę: przepasz biodra, uczynię cię twierdzą warowną, kolumną żelazną i murem ze spiżu. Żeby pozostać wiernym głoszonej prawdzie, potrzeba wielkiej odwagi, lecz przede wszystkim doświadczenia Bożej miłości. Ja jestem z tobą, aby cię ochraniać – słyszy od Boga Jeremiasz.

Tylko pewność, że jest się kochanym miłością, jaką św. Paweł opisuje w DRUGIM CZYTANIU, pozwala z odwagą mówić prawdę i przekazywać nawet niepopularne treści.

To nie siła charakteru daje pewność i pozwala uwierzyć w swoje możliwości. To wiara w Słowa Boga i Jego miłość daje moc, jaką wykazał się Jezus, gdy w swojej ojczyźnie został odrzucony. Pomimo ich zamiarów, przeszedłszy pośród nich, oddalił się.

Będą walczyć przeciw tobie, ale cię nie zwyciężą.



Czytanie z Księgi Jeremiasza

(Jr 1, 4-5. 17-19 )

Reklama

Za panowania Jozjasza Pan skierował do mnie następujące słowo: «Zanim ukształtowałem cię w łonie matki, znałem cię, nim przyszedłeś na świat, poświęciłem cię, prorokiem dla narodów ustanowiłem cię.
Ty zaś przepasz biodra, wstań i mów wszystko, co ci rozkażę. Nie lękaj się ich, bym cię czasem nie napełnił lękiem przed nimi.
A oto Ja czynię cię dzisiaj twierdzą warowną, kolumną żelazną i murem ze spiżu przeciw całej ziemi, przeciw królom judzkim i ich przywódcom, ich kapłanom i ludowi tej ziemi.
Będą walczyć przeciw tobie, ale nie zdołają cię zwyciężyć, gdyż Ja jestem z tobą – mówi Pan – by cię ochraniać».

Oto Słowo Boże.

Reklama

PIERWSZE CZYTANIE

Powołania Jeremiasza • Jr 1, 4-5. 17-19

Skąd jestem? I kim jestem? Jeremiasz odkrywa istotę swego powołania. Na słowa o miłości nakładają się obrazy wojenne, ale najważniejsze słowa Boga to: „Ja jestem z tobą, aby cię ochraniać”.

KSIĘGA: Jeremiasza • AUTOR: Jeremiasz • CZAS POWSTANIA: ok. 626–587 r. przed Chr. (dalsza redakcja po śmierci proroka) • KATEGORIA: wyrocznia prorocka

BEZSKUTECZNE PRZESTROGI • Księga Jeremiasza pod względem liczby słów to najobszerniejsza księga Starego Testamentu. Zawiera aż pięćdziesiąt dwa rozdziały • Jeremiasz to wielki i kontrowersyjny dla ówczesnych prorok. Za życia uznawany za bluźniercę i zdrajcę narodu (👁 Jr 26,7–9), po śmierci został „wywyższony” przez Boga, przeszedł do historii jako orędownik narodu (👁 2 Mch 15,14–16) • Był świadkiem upadku Judy i Jerozolimy podczas niewoli babilońskiej (586 r. przed Chr.). Jego księga to świadectwo życia proroka, który pomimo cierpień i odrzucenia przez swoich pozostaje do końca wierny swojej misji.

Reklama

WSTĘP • W swej księdze Jeremiasz pozwala nam zajrzeć do swojej duszy. Pozostawia szczegółowy opis swojego powołania oraz szczere wyznania dotyczące kryzysów i zmagania ze Słowem, które każe mu głosić Pan • W 1 rozdziale jego księgi znajdujemy narrację o Słowie, które powołuje Jeremiasza (👁 Jr 1,4–10), następnie jesteśmy świadkami dwóch wizji: drzewa migdałowego, które jest obrazem czuwającego Boga (👁 Jr 1,11–12) oraz wrzącego kotła oznaczającego nieszczęście,
które nadciąga nad Jerozolimę (👁 Jr 1,13–16). Po nich prorok słyszy raz jeszcze wezwanie do podjęcia się swojej misji i zapewnienie, że Pan będzie z nim (👁 Jr 1,17–19).

MIŁOŚĆ I WALKA • Usłyszymy dwa fragmenty z powołania Jeremiasza zapisanego w 1 rozdziale jego księgi. Zwróćmy uwagę na podwójny charakter słów wypowiadanych przez Boga: najpierw będą miały charakter kojących słów miłości, a potem słownictwo stanie się militarne, sam zaś Jeremiasz, wezwany do walki, zostanie porównany z ufortyfikowanym miastem • Najważniejsze jest jednak zapewnienie Boga – skierowane do Jeremiasza, a także do każdego z nas – iż pozostanie z nami.


(Ps 71 (70), 1-2. 3-4a. 5-6b. 15ab i 17)

REFREN:  Będę wysławiał pomoc Twoją, Panie.

W Tobie, Panie, ucieczka moja,
niech wstydu nie zaznam na wieki.
Wyzwól mnie i ratuj w Twej sprawiedliwości,
nakłoń ku mnie ucho i ześlij ocalenie.

Bądź dla mnie skałą schronienia
i zamkiem warownym, aby mnie ocalić,
bo Ty jesteś moją opoką i twierdzą.
Boże mój, wyrwij mnie z rąk niegodziwca.

Bo Ty, mój Boże, jesteś moją nadzieją,
Panie, Tobie ufam od młodości.
Ty byłeś moją podporą od dnia narodzin,
od łona matki moim opiekunem.

Moje usta będą głosiły Twoją sprawiedliwość
i przez cały dzień Twoją pomoc.
Boże, Ty mnie uczyłeś od mojej młodości
i do tej chwili głoszę Twoje cuda.

PSALM

Modlitwa proroka Ps 71 (70), 1-2. 3-4a. 5-6b. 15ab i 17

Bóg „skałą schronienia”, „opoką”, „zamkiem warownym”, „twierdzą”. Psalm 71 pokazuje, w kim wierzący znajduje oparcie.

AUTOR: anonimowy lewita • CZAS POWSTANIA: czasy powygnaniowe, po 538 r. przed Chr.

LAMENTACJA PEŁNA NADZIEI • Psalm 71 należy do gatunku modlitwy błagalnej (lamentacji) jednostki (hebr. tefillah). W tego rodzaju psalmach wierzący zwraca się do Pana z prośbą o wybawienie w sytuacji: • choroby (👁 Ps 38; 41; 88) • prześladowania i oskarżenia ze strony złych ludzi (👁 Ps 3; 4; 5; 63) • grzechu (👁 Ps 51; 130; 13; 40B) • Poprzez konkretne historie Izraelitów, ich cierpienia i bolesne doświadczenia, dochodzi do głosu cierpiąca ludzkość – człowiek jako taki, w doświadczeniu opuszczenia i „nieobecności” Boga.

POKUTA I POST • Modlitwy błagalne były częścią rytuału wielkich dni postu i pokuty, obchodzonych przez całą wspólnotę Izraela. Wyznawano wtedy grzechy i błagano o pomoc w sytuacji zagrażających ludowi nieszczęść. Finał modlitwy błagalnej wyraża pewność, że Bóg wybawi wołających z sytuacji próby • Dopatrywano się w nim modlitwy króla w czasie Święta Namiotów, modlitwy Izraelity, poszukującego w świątyni schronienia przed swymi nieprzyjaciółmi, modlitwy starszego człowieka, chorego i stojącego na progu śmierci czy modlitwy wspólnoty Izraela proszącego o Bożą pomoc i ochronę w czasach powygnaniowych.

BÓG ZAMKIEM WAROWNYM • Usłyszymy początkowe strofy psalmu. Zwróćmy uwagę na podobny charakter słów pełnych miłości, na które nakładają się metafory wojenne, jakie spotkaliśmy już w pierwszym czytaniu. Zauważmy, w jaki sposób psalmista określa Boga: swoją ucieczką, skałą schronienia, zamkiem warownym, opoką i twierdzą. Są to określenia spotkane już w pierwszym czytaniu • Co ciekawe, zamkiem warownym psalm nazywa Boga, tymczasem sam Bóg nazywa Jeremiasza bardzo podobnie, twierdzą warowną.


Czytanie z I Listu św. Pawła do Koryntian

(1 Kor 12, 31 – 13, 13)

Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Bracia:
Starajcie się o większe dary, a ja wam wskażę drogę jeszcze doskonalszą.
Gdybym mówił językami ludzi i aniołów, a miłości bym nie miał, stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący. Gdybym też miał dar prorokowania i znał wszystkie tajemnice, i posiadał wszelką wiedzę, i wiarę miał tak wielką, iżbym góry przenosił, a miłości bym nie miał – byłbym niczym. I gdybym rozdał na jałmużnę całą majętność moją, a ciało wystawił na spalenie, lecz miłości bym nie miał, nic mi nie pomoże.
Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą; nie jest bezwstydna, nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego; nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz współweseli się z prawdą. Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma.
Miłość nigdy nie ustaje, nie jest jak proroctwa, które się skończą, albo jak dar języków, który zniknie, lub jak wiedza, której zabraknie. Po części bowiem tylko poznajemy i po części prorokujemy. Gdy zaś przyjdzie to, co jest doskonałe, zniknie to, co jest tylko częściowe.
Gdy byłem dzieckiem, mówiłem jak dziecko, czułem jak dziecko, myślałem jak dziecko. Kiedy zaś stałem się mężem, wyzbyłem się tego, co dziecinne.
Teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno; wtedy zaś ujrzymy twarzą w twarz. Teraz poznaję po części, wtedy zaś będę poznawał tak, jak sam zostałem poznany.
Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość – te trzy: największa z nich jednak jest miłość.

Oto Słowo Boże.

DRUGIE CZYTANIE

Hymn o miłości • 1 Kor 12, 31 – 13, 13

Choć zwykle słyszymy go podczas ślubów, hymn nie opiewa miłości ludzkiej, lecz zupełnie inną, Bożą. Taką, bez której człowiek staje się zaledwie „cymbałem brzęczącym”.

KSIĘGA: Pierwszy List do Koryntian • NADAWCA: św. Paweł i Sostenes • ADRESACI: wspólnota chrześcijańska w Koryncie • CZAS POWSTANIA: ok. 54 r. • MIEJSCE POWSTANIA: Efez

PROBLEMY W KORYNCIE • Przypomnijmy, że podczas pobytu w Koryncie Pawłowi udało się założyć wspólnotę chrześcijan. Młoda wspólnota, funkcjonująca w dużym mieście pogańskim, entuzjastycznie przyjęła Ewangelię, miała jednak poważne problemy z wdrożeniem jej w życie. Stąd interwencja Pawła – Pierwszy List do Koryntian • Jednym z problemów było poszukiwanie spektakularnych duchowych darów, jak dar języków, przy równoczesnym zaniedbywaniu tych, które służą całej wspólnocie. Reakcją Pawła jest cała sekcja w rozdziałach 12–14 tego listu poświęcona kwestii charyzmatów.

CHARYZMATY • Kontynuujemy lekturę wybranych fragmentów z tzw. traktatu Pawła o charyzmatach • Dwa tygodnie temu, opisując różne charyzmaty w Kościele św. Paweł podkreślił, że ich dawcą jest jeden Duch (👁 1 Kor 12,1–11) • W zeszłą niedzielę Paweł potwierdził, że wszystkie charyzmaty służyć mają budowaniu jedności wspólnoty, która jest Ciałem Chrystusa (👁 1 Kor 12,12–30). W ciele tym każdy ma swoje
miejsce i swoją misję do wypełnienia. Nie każdy może być prorokiem, apostołem, nauczycielem czy cudotwórcą • Pośrodku katalogu darów Ducha pojawia się rozdział 13, który opisuje dar największy, miłość.

NAJWAŻNIEJSZY DAR • Usłyszymy cały 13 rozdział, dobrze znany z mszy ślubnych Hymn o miłości św. Pawła. Wbrew temu, co zwykle myślimy, nie mówi o miłości ludzkiej, lecz Bożej, o miłości Chrystusa do Jego Kościoła, na której opiera się każda ludzka miłość • Zwróćmy uwagę, że w pierwszej części czytania Paweł wymieni dar języków i prorokowania oraz postawę całkowitego wyzbycia się wszystkiego – pokaże, że przy braku miłości, najważniejszego z charyzmatów, ich wartość jest pusta.


Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

(Łk 4, 21-30)

Kiedy Jezus przyszedł do Nazaretu, przemówił do ludu w synagodze:
«Dziś spełniły się te słowa Pisma, które słyszeliście». A wszyscy przyświadczali Mu i dziwili się pełnym łaski słowom, które płynęły z ust Jego. I mówili: «Czy nie jest to syn Józefa?»
Wtedy rzekł do nich: «Z pewnością powiecie Mi to przysłowie: Lekarzu, ulecz samego siebie; dokonajże i tu, w swojej ojczyźnie, tego, co wydarzyło się, jak słyszeliśmy, w Kafarnaum».
I dodał: «Zaprawdę, powiadam wam: Żaden prorok nie jest mile widziany w swojej ojczyźnie. Naprawdę, mówię wam: Wiele wdów było w Izraelu za czasów Eliasza, kiedy niebo pozostawało zamknięte przez trzy lata i sześć miesięcy, tak że wielki głód panował w całym kraju; a Eliasz do żadnej z nich nie został posłany, tylko do owej wdowy w Sarepcie Sydońskiej. I wielu trędowatych było w Izraelu za proroka Elizeusza, a żaden z nich nie został oczyszczony, tylko Syryjczyk Naaman».
Na te słowa wszyscy w synagodze unieśli się gniewem. Porwawszy się z miejsc, wyrzucili Go z miasta i wyprowadzili aż na urwisko góry, na której zbudowane było ich miasto, aby Go strącić. On jednak, przeszedłszy pośród nich, oddalił się.

Oto Słowo Pańskie.

EWANGELIA

Próba proroka • Łk 4, 21-30

Pierwsza – zapisana u Łukasza – próba zabicia Jezusa, i to w Jego rodzinnym Nazarecie. Jezus doświadcza odrzucenia wśród swoich, a jednak nie zmienia swojej postawy.

EWANGELISTA: św. Łukasz • CZAS POWSTANIA: ok. 80 r. • KATEGORIA: wydarzenie • MIEJSCE AKCJI: Nazaret, synagoga • CZAS AKCJI: ok. 30 r. • BOHATEROWIE: Jezus, mieszkańcy Nazaretu • WERSJE: Mk 6,1–6 • Mt 13,53–58

JEZUS GALILEI • Przypomnijmy: Ewangelista Łukasz, którego Ewangelię z reguły słyszymy w niedziele roku C, prezentuje się jako historyk i badacz (z wykształcenia był lekarzem). Jego tekst obfituje często w szczegóły, których brak w relacjach z tych samych wydarzeń spisanych przez Marka bądź Mateusza. Dzieło Łukasza przeznaczone jest do formacji głosicieli Słowa. Kontynuacją Ewangelii są Dzieje Apostolskie. W zeszłym tygodniu rozpoczęliśmy lekturę fragmentów z części, która opisuje działalność Jezusa w Galilei (👁 Łk 4,14–9,50).

ZABIĆ JEZUSA • Ewangelie odnotowują kilka prób zgładzenia Jezusa, i to od Jego narodzenia. Już Herod, usłyszawszy wiadomość o narodzonym właśnie Mesjaszu, by Go wyeliminować, rozkazał zabić wszystkich małych chłopców (👁 Mt 2,16–18). Święty Łukasz pisze o mieszkańcach Nazaretu chcących strącić Jezusa z góry oraz – gdy Jezus przybył do Jerozolimy – o arcykapłanach, uczonych w Piśmie i przywódcach ludu czyhających na Jego życie (👁 Łk 19,47; Łk 20,19). Ich „pragnienie” dostania Go w swoje ręce nie mogło się zrealizować tylko z tego powodu, że słuchał Go tłum. U św. Jana o powodach zabicia Jezusa dowiadujemy się od uzdrowienia chromego w szabat: powodem był nie tylko dzień uczynienia tego znaku, ale przede wszystkim fakt, iż Jezus czynił się równym Bogu (👁 J 5,18). Ostatecznie to uzdrowienie Łazarza przesądziło o losie Jezusa (👁 J 11,53) • W końcu spisek, w który włączona była zdrada Judasza, doprowadził do pojmania Jezusa, procesu, wyroku i śmierci na krzyżu.

W NAZARECIE C.D. • W zeszłym tygodniu słyszeliśmy o pobycie Jezusa w swoim rodzinnym mieście, w synagodze. W szabat odczytał On Słowo Boże i powiedział: Dziś spełniły się te słowa Pisma, które słyszeliście • Usłyszymy ciąg dalszy wizyty Jezusa w rodzinnym Nazarecie. Po tym jak w szabat odczytał Pisma w synagodze, spotyka się z niedowierzaniem i sceptycyzmem rodaków. Podejmą oni próbę zabicia Go • Zwróćmy uwagę na postawę Jezusa, w której odnajdziemy zapisaną u Jeremiasza (👁 PIERWSZE CZYTANIE) postawę proroka: pewnego swojej misji dzięki miłości Boga.


  • "Jeremiasz", Michał Anioł, fragment fresku z Kaplicy Sykstyńskiej, 1508 -1512 r., Rzym
  • "Eliasz wskszesza syna wdowy w Sarepcie Sydońskiej", Louis Hersent, XVIII-XIX w.
  • "Elizeusz odmawia przyjęcia darów Naamana", Pieter de Grebber, 1637 r., Frans Hals Museum, Haarlem, Holandia
  • "Święty Paweł", El Greco, 1608-1614r., Museo del Greco, Toledo, Hiszpania
  • "Salvator Mundi", Jacopo Palma starszy, 1520 r., Musée des Beaux-Arts de Strasbourg, Francja

Reklama

Dołącz do naszych darczyńców. Wesprzyj nas!

Najciekawsze artykuły

co tydzień w Twojej skrzynce mailowej

Raz w tygodniu otrzymasz przegląd najważniejszych artykułów ze Stacji7

SKLEP DOBROCI

Reklama

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
WIARA I MODLITWA
Wspieraj nas - złóż darowiznę