Nasze projekty

Jutro Niedziela – III Wielkanocna A

Żeby spotkać Zmartwychwstałego, trzeba przebyć długą drogę. Drogę serca.

Reklama

PUNKT WYJŚCIA


TRZECIA NIEDZIELA WIELKANOCNA • rok A • KOLEKTA: Modlimy się, abyśmy z ufnością oczekiwali dnia zmartwychwstania • KOLOR SZAT: biały • CZYTANIA: Dzieje Apostolskie 2, 14. 22b–32 • Psalm 16, 1–2. 5. 7–11 • Pierwszy List św. Piotra 1, 17–21 • Ewangelia wg św. Łukasza 24, 13–35

CHMURA SŁOWA

Reklama

STO SŁÓW


Dałeś mi poznać drogi życia – Piotr cytuje słowa Psalmu 16, które znamy w nieco innej formie: Ty ścieżkę życia mi ukażesz. W drugim czytaniu życie na ziemi Piotr określa jako postój, przystanek w drodze do celu. W Ewangelii uczniowie w drodze do Emaus spotykają Jezusa. W dzisiejszych czytaniach dominuje motyw drogi.

Drugie ważne słowo to serce. Oczy uczniów były jakby specjalnie „trzymane na uwięzi”, by nie poznali nimi Jezusa – by zaczęli patrzeć sercem. Jezus najpierw otwiera przed nimi Pisma, potem oczy.

Reklama

Trzecie słowo-klucz to „dzień”. Jedyny w historii dzień zmartwychwstania. Paradoksalnie to dzień, który nigdy się nie oddala: wraca zawsze, gdy Jezusa rozpoznajemy przy łamaniu chleba.



Czytanie z Dziejów Apostolskich

(Dz 2, 14. 22b–32)

Reklama

W dniu Pięćdziesiątnicy stanął Piotr razem z Jedenastoma i przemówił donośnym głosem:

«Mężowie Judejczycy i wszyscy mieszkańcy Jeruzalem, przyjmijcie do wiadomości i posłuchajcie uważnie mych słów! Jezusa Nazarejczyka, Męża, którego posłannictwo Bóg potwierdził wam niezwykłymi czynami, cudami i znakami, jakich Bóg przez Niego dokonał wśród was, o czym sami wiecie, tego Męża, który z woli, postanowienia i przewidzenia Boga został wydany, przybiliście rękami bezbożnych do krzyża i zabiliście. Lecz Bóg wskrzesił Go, zerwawszy więzy śmierci, gdyż niemożliwe było, aby ona panowała nad Nim, bo Dawid mówi o Nim: „Miałem Pana zawsze przed oczami, gdyż stoi po mojej prawicy, abym się nie zachwiał. Dlatego ucieszyło się moje serce i rozradował się mój język, także i moje ciało spoczywać będzie w nadziei, że nie zostawisz duszy mojej w Otchłani ani nie dasz Świętemu Twemu ulec rozkładowi. Dałeś mi poznać drogi życia i napełnisz mnie radością przed obliczem Twoim”. Bracia, wolno powiedzieć do was otwarcie, że patriarcha Dawid umarł i został pochowany w grobie, który znajduje się u nas aż po dzień dzisiejszy. Więc jako prorok, który wiedział, że Bóg przysiągł mu uroczyście, iż jego Potomek zasiądzie na jego tronie, widział przyszłość i przepowiedział zmartwychwstanie Mesjasza, że ani nie pozostanie w Otchłani, ani ciało Jego nie ulegnie rozkładowi. Tego właśnie Jezusa wskrzesił Bóg, a my wszyscy jesteśmy tego świadkami».

Oto Słowo Boże.

PIERWSZE CZYTANIE

Katecheza Piotra Dz 2, 14. 22b–32

Piotr cytuje psalm Dawida i dowodzi, że przepowiedział on zmartwychwstanie Mesjasza. Oto fragment katechezy, którą św. Piotr wygłosił tuż po zesłaniu Ducha Świętego.

KSIĘGA: Dzieje Apostolskie • AUTOR: Łukasz • CZAS POWSTANIA: ok. 80–85 r. • KATEGORIA: mowa • MIEJSCE: Jerozolima • CZAS: ok 33 r., dzień zesłania Ducha Świętego • KTO MÓWI: Piotr • SŁUCHACZE: Żydzi „ze wszystkich narodów pod słońcem”.


DZIEŃ ZESŁANIA • Podobnie jak w zeszłym tygodniu usłyszymy część drugą rozdziału, ale wcześniejszą. Rozdział 2 rozpoczyna się zesłaniem Ducha Świętego, a kończy opisem rodzącego się Kościoła pierwszych chrześcijan (słuchaliśmy go przed tygodniem). Między tymi wydarzeniami znajduje się katecheza Piotra.

ZNAKI DUCHA • Zanim jednak stanął Piotr razem z Jedenastoma i przemówił, dowiadujemy się, że: • w Jerozolimie przebywali pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem • wszyscy usłyszeli szum towarzyszący zesłaniu Ducha Świętego i zbiegli się tłumnie; oraz że • każdy z nich słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku. „Co to ma znaczyć?” – mówili jeden do drugiego. „Upili się młodym winem” – drwili inni. I w tym momencie rozpoczyna się pierwsza katecheza Piotra.

ŚWIADECTWO PIOTRA • Usłyszymy fragment katechezy Piotra. W pierwszej, pominiętej części Piotr tłumaczy: Ci ludzie nie są pijani, jak przypuszczacie, […] ale spełnia się właśnie to, co powiedział prorok Joel. My usłyszymy drugą część mowy Piotra • Zwróćmy uwagę przede wszystkim na argumentację Piotra: mówi o zmartwychwstaniu jako » wydarzeniu autentycznym » mającym naocznych świadków » zapowiedzianym przez proroków. Zauważmy także, że część katechezy Piotra – i pierwszego czytania – to fragment Psalmu 16, który usłyszymy jako psalm responsoryjny, aczkolwiek w nieco innym brzmieniu.

Szersza analiza czytania dostępna jest w najnowszej, książkowej wersji cyklu “Jutro Niedziela”, TUTAJ oraz w wersji EBOOK.


(Ps 16, 1–2. 5. 7–11)
REFREN: Ukaż nam, Panie, Twoją ścieżkę życia

lub Alleluja

Zachowaj mnie, Boże, bo chronię się do Ciebie, * mówię do Pana: «Ty jesteś Panem moim». Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem, *  to On mój los zabezpiecza. Błogosławię Pana, który dał mi rozsądek, *  bo serce napomina mnie nawet nocą. Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy, *  On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje. Dlatego cieszy się moje serce i dusza raduje, *  a ciało moje będzie spoczywać bezpiecznie, bo w kraju zmarłych duszy mej nie zostawisz *  i nie dopuścisz, bym pozostał w grobie. Ty ścieżkę życia mi ukażesz, *  pełnię radości przy Tobie  i wieczne szczęście *  po Twojej prawicy.

PSALM

O zmartwychwstaniu Mesjasza Ps 16, 1–2. 5. 7–11

Oto cytowany przez Piotra Psalm 16. Według św. Piotra w nim Dawid zapowiedział zmartwychwstanie Jezusa.

PSALM 16 • AUTOR: Dawid/lewita • CZAS POWSTANIA: epoka monarchiczna


MODLITWA UFNOŚCI • Psalm 16 Zachowaj mnie, Boże to modlitwa ufności. Autorstwo i czas powstania utworu nie są znane. Niektórzy przypisują psalm Dawidowi, który miał go stworzyć po rzezi kapłanów z Nob dokonanej przez Saula (1 Sam 22) lub po tym, jak oszczędził Saula w jaskini na pustyni Engaddi (1 Sam 24). Inni, sytuując psalm w epoce królów, widzieli w nim wyznanie wiary, które monarcha mógł składać w świątyni podczas liturgii odnowienia przymierza • Utwór przepełniają głęboka wiara i ufność pokładana w Panu, który ratuje ludzkie życie od śmierci.

ZAPOWIEDŹ ZMARTWYCHWSTANIA • Na pewno w czasach machabejskich był ważnym tekstem zapowiadającym zmartwychwstanie. Widać to szczególnie w strofie drugiej i trzeciej, gdzie wierny wyraża pewność, że Pan nie pozostawi człowieka w grobie ani nie pozwoli, by jego ciało doświadczyło zepsucia. Bóg ukaże mu ścieżkę życia i posadzi go w wiecznej radości po swojej prawicy: obrazy te wykraczają daleko poza błogosławieństwo doczesne, ukazując Izraelitę, który cieszy się bliskością Boga w Jego królestwie.

CYTAT PIOTRA • Z punktu widzenia dzisiejszej liturgii słowa najważniejsze są druga, trzecia i czwarta zwrotka psalmu: cytował je Piotr w katechezie w pierwszym czytaniu. Fragment ten można interpretować na dwa sposoby: • modlitwa o wybawienie w chwili śmierci – ścieżka życia to ścieżka wytyczana przez doczesność, której nie przerwie ciężka choroba ani nieszczęście. Bóg daje się wierzącemu cieszyć bezpiecznym i błogosławionym życiem, którego ten kosztuje, także uczestnicząc w liturgii świątynnej • perspektywa mesjańska – ukazał ją św. Piotr, odnosząc Psalm 16 do Mesjasza – Jezusa. Jezus jako pierwszy ufnością i posłuszeństwem sprawił, że Jego droga ziemskiego życia wkroczyła w progi wieczności. Także nas prowadzi dziś do królestwa Ojca. A św. Piotr jasno powiedział, że pisząc te słowa, Dawid przepowiedział zmartwychwstanie Mesjasza

Szersza analiza psalmu dostępna jest w najnowszej, książkowej wersji cyklu “Jutro Niedziela”, TUTAJ oraz w wersji EBOOK.


Czytanie z Pierwszego listu świętego Piotra Apostoła

(1 P 1, 17–21)

Bracia:

Jeżeli Ojcem nazywacie Tego, który bez względu na osoby sądzi każdego według uczynków, to w bojaźni spędzajcie czas swojego pobytu na obczyźnie.

Wiecie bowiem, że z odziedziczonego po przodkach waszego złego postępowania zostaliście wykupieni nie czymś przemijającym, srebrem lub złotem, ale drogocenną krwią Chrystusa, jako baranka niepokalanego i bez zmazy.

On był wprawdzie przewidziany przed stworzeniem świata, dopiero jednak w ostatnich czasach objawił się ze względu na was. Wy przez Niego uwierzyliście w Boga, który wskrzesił Go z martwych i udzielił Mu chwały, tak że wiara wasza i nadzieja są skierowane ku Bogu.

Oto Słowo Boże.

DRUGIE CZYTANIE

Postój w drodze 1 P 1, 17–21

Nasze życie na ziemi Piotr nazywa przebywaniem na obczyźnie. A dosłownie: przystankiem, postojem w drodze ku zmartwychwstaniu.

KSIĘGA: Pierwszy list św. Piotra • NADAWCA: św. Piotr lub uczeń Piotra • ADRESACI: chrześcijanie w Poncie, Galacji, Kapadocji, Azji i Bitynii • CZAS POWSTANIA: 60–90 r. • MIEJSCE POWSTANIA: Rzym


DWA LISTY PIERWSZEGO • Przypomnijmy: w okresie wielkanocnym słuchamy fragmentów z listu pierwszego z apostołów, św. Piotra, a dokładniej pierwszego z jego dwóch listów. Z pomocą, rzecz jasna, któregoś z sekretarzy. Język grecki w tym liście jest na tyle poprawny, że naukowcy wątpią, by został napisany ręką rybaka z Galilei. To krótki, składający się z pięciu rozdziałów tekst, pełen zachęt i apeli • List został napisany do właśnie nawróconych chrześcijan zamieszkujących Azję Mniejszą. Miał na celu podtrzymanie ich wiary w obliczu wielu prób, których doświadczali.

ZACHĘTY • Usłyszymy kolejny fragment tego listu umieszczony po hymnie pochwalnym na cześć Boga. Trzy zdania zawarte w czytaniu to w rzeczywistości jedno, bardzo długie, wielokrotnie złożone zdanie, ciągnące się przez pięć wersetów. Piotr zachęca wierzących, aby ziemski czas swojego życia spędzali w bojaźni.

POSTÓJ, PRZYSTANEK • Zwróćmy uwagę przede wszystkim na tę jedną z zachęt Piotra. Według niego życie ludzkie to zaledwie przystanek, postój, zamieszkiwanie w drodze do celu. Dla Piotra życie chrześcijanina to życie wznoszące się nieustannie ku niebu. 

Szersza analiza czytania dostępna jest w najnowszej, książkowej wersji cyklu “Jutro Niedziela”, TUTAJ oraz w wersji EBOOK.

Wybierz 02, aby zobaczyć tekst Ewangelii

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

(Łk 24, 13–35)

W pierwszy dzień tygodnia dwaj uczniowie Jezusa byli w drodze do wsi, zwanej Emaus, oddalonej o sześćdziesiąt stadiów od Jeruzalem. Rozmawiali oni z sobą o tym wszystkim, co się wydarzyło. Gdy tak rozmawiali i rozprawiali z sobą, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi. Lecz oczy ich były jakby przesłonięte, tak że Go nie poznali.

On zaś ich zapytał: «Cóż to za rozmowy prowadzicie z sobą w drodze?» Zatrzymali się smutni. A jeden z nich, imieniem Kleofas, odpowiedział Mu: «Ty jesteś chyba jedynym z przebywających w Jerozolimie, który nie wie, co się tam w tych dniach stało».

Zapytał ich: «Cóż takiego?»

Odpowiedzieli Mu: «To, co się stało z Jezusem Nazarejczykiem, który był prorokiem potężnym w czynie i słowie wobec Boga i całego ludu; jak arcykapłani i nasi przywódcy wydali Go na śmierć i ukrzyżowali. A my spodziewaliśmy się, że On właśnie miał wyzwolić Izraela. Ale po tym wszystkim dziś już trzeci dzień, jak się to stało. Nadto, jeszcze niektóre z naszych kobiet przeraziły nas: były rano u grobu, a nie znalazłszy Jego ciała, wróciły i opowiedziały, że miały widzenie aniołów, którzy zapewniają, iż On żyje. Poszli niektórzy z naszych do grobu i zastali wszystko tak, jak kobiety opowiadały, ale Jego nie widzieli».

Na to On rzekł do nich: «O, nierozumni, jak nieskore są wasze serca do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy! Czyż Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swej chwały?» I zaczynając od Mojżesza, poprzez wszystkich proroków, wykładał im, co we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego.

Tak przybliżyli się do wsi, do której zdążali, a On okazywał, jakby miał iść dalej. Lecz przymusili Go, mówiąc: «Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi i dzień się już nachylił». Wszedł więc, aby zostać wraz z nimi. Gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dawał im. Wtedy otworzyły się im oczy i poznali Go, lecz On zniknął im z oczu. I mówili między sobą: «Czy serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiał z nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał?»

W tej samej godzinie zabrali się i wrócili do Jeruzalem. Tam zastali zebranych Jedenastu, a z nimi innych, którzy im oznajmili: «Pan rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi». Oni również opowiadali, co ich spotkało w drodze i jak Go poznali przy łamaniu chleba.

Oto Słowo Pańskie

EWANGELIA

W drodze do Emaus Łk 24, 13–35

Tajemniczy człowiek dołącza do uczniów idących z Jerozolimy. Otwiera im oczy na proroctwa, objawia sens tego, czego byli świadkami. Gdy Go poznają, znika.

EWANGELISTA: św. Łukasz • CZAS POWSTANIA: ok. 80 r. •KATEGORIA: wydarzenie • MIEJSCE: droga do Emaus, Emaus • CZAS: ok. 33 r., dzień zmartwychwstania, wieczór • BOHATEROWIE: Jezus, Kleofas i drugi z uczniów • WERSJE: brak


EWANGELIA EWANGELIZATORA • Tym razem usłyszymy kolejne słowa autorstwa św. Łukasza, fragment jego Ewangelii. Powód jest prozaiczny: tylko Łukasz opisał objawienie się zmartwychwstałego Jezusa uczniom idącym do Emaus • O autorze trzeciej Ewangelii i Dziejów Apostolskich wiemy stosunkowo dużo. Wedle najstarszych tradycji, mających potwierdzenie w Dziejach Apostolskich, św. Łukasz był towarzyszem św. Pawła i spisał głoszoną przez niego Dobrą Nowinę. Pochodził z Antiochii Syryjskiej, z wykształcenia był lekarzem (patrz: Kol 4, 14) • Spisana przez niego księga bywa nazywana Ewangelią Ewangelizatora, ponieważ powstawała w środowisku pogańskim, a jej przekaz ma znaczenie ewangelizacyjne. Łukasz, na wzór apostoła Pawła, przygotowuje ludzi do podjęcia zadania głoszenia Chrystusa tym, którzy Go jeszcze nie znają.

PO ZMARTWYCHWSTANIU • Ewangelia stanowi pewną całość wraz z Dziejami Apostolskimi. Można w niej wyróżnić kilka części: • Ewangelię dzieciństwa (1, 5–2, 52) • Ewangelię cudów i przypowieści w Galilei (4, 14–9, 50) • wypełnioną nauczaniem podróż do Jerozolimy (9, 51–19, 28) • nauczanie o charakterze eschatologicznym w Jerozolimie (19, 29–21, 38) • ewangelię Męki i Zmartwychwstania, zakończoną wezwaniem do głoszenia (22, 1–24, 53) • W Ewangelii wg św. Łukasza Jezus po zmartwychwstaniu ukazuje się jednego dnia, w dniu zmartwychwstania, dwa razy: • dwóm uczniom w drodze do Emaus oraz • wszystkim apostołom. Wiemy też, ale tylko z relacji (patrz: Łk 24, 34), o trzecim ukazaniu się: samemu Piotrowi.

SPOTKANIE W DRODZE • Dzisiejsza Ewangelia dotyczy tego pierwszego spotkania – z uczniami idącymi do Emaus. Wysłuchamy jednego z najpiękniejszych literacko opowiadań Nowego Testamentu. Historia drogi do Emaus to historia ucieczki przemienionej w drogę nadziei


Szersza analiza Ewangelii dostępna jest w najnowszej, książkowej wersji cyklu “Jutro Niedziela”, TUTAJ oraz w wersji EBOOK.

  • Droga do Remaus, Robert Zund (1826-1909)
  • Droga do Emaus, Ołtarz katedry w Sienie, 1308-1311
  • Emaus. Chrystus łamie chleb, Pier Leone Ghezzi, 1674 - 1755
  • Wieczerza w Emaus, Rembrandt, 1629, Musée Jacquemart-André w Paryżu
  • Wieczerza w Emaus, Rembrandt, 1648, Muzeum Louvre, Paryż
  • Emaus, szkoła Rembrandta, Statens Museum for Kunst, Copenhagen
  • Wieczerza w Emaus, Tycjan, ok. 1530, Luwr, Paryż
  • Wieczerza w Emaus, Michelangelo da Caravaggio, obraz namalowany dla Ciriaco Mattei w 1601-02, National Gallery (London) (UK)
  • Wieczerza w Emaus, Carl Heinrich Bloch, 1834-1890

Reklama

Dołącz do naszych darczyńców. Wesprzyj nas!

Najciekawsze artykuły

co tydzień w Twojej skrzynce mailowej

Raz w tygodniu otrzymasz przegląd najważniejszych artykułów ze Stacji7

SKLEP DOBROCI

Reklama

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
WIARA I MODLITWA
Wspieraj nas - złóż darowiznę