Niedziela po Bożym Narodzeniu jest poświęcona Świętej Rodzinie. Wpatrując się we wzór, jaki zostawili nam Jezus, Maryja i Józef, możemy budować też swoje rodziny.
Jak uczy święty Paweł, kształt tej pierwszej i najważniejszej wspólnoty zależy bowiem tak samo od rodziców, jak i od dzieci. Choć zadania poszczególnych członków są różne, to jedynie wspólny wysiłek jest tym, co buduje kochający się dom.
Najważniejszym czynnikiem spajającym bliskich sobie ludzi jest wzajemna miłość. Rodzice powinni ją okazywać dzieciom, a te – w myśl czwartego przykazania – odwzajemniać ją czcią i szacunkiem.
Rodzinie potrzeba też wspólnej modlitwy. Stanowi ona trwały fundament, który pozwoli przetrwać różnego rodzaju kryzysy. Na wzór Świętej Rodziny udającej się do Świątyni Jerozolimskiej, warto może zacząć od rodzinnej niedzielnej Mszy świętej?
Przeczytaj również
-
Jutro Niedziela – IV Wielkanocna B
-
Jak czytać psalmy? Wskazówki
-
Jutro Niedziela – III Wielkanocna B
-
Abp Wojda apeluje: niech niedziela będzie dniem modlitwy w obronie życia poczętego
-
Narodowe Czytanie Pisma Świętego już w niedzielę. To rozpocznie Tydzień Biblijny
-
Jutro Niedziela – II Wielkanocna B
-
Od Biblii do uwielbienia. Poznaj Ducha Świętego!
-
Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego
-
Co się działo z Jezusem między śmiercią a Zmartwychwstaniem?
-
Wigilia Paschalna. Analiza najbogatszej Liturgii Słowa
-
Wielki Piątek. Przygotuj się do Liturgii Męki Pańskiej
-
Wielki Czwartek. Przygotuj się do Mszy Wieczerzy Pańskiej
-
„Fiat” Bogu mówi nie tylko Maryja, ale również Jezus
-
Jutro Niedziela – VI Wielkiego Postu B – Palmowa
-
Jutro Niedziela – V Wielkiego Postu B
PUNKT WYJŚCIA
• I NIEDZIELA PO NARODZENIU PAŃSKIM “ŚWIĘTEJ RODZINY” • Rok B • KOLEKTA: Będziemy prosić, abyśmy złączeni wzajemną miłością i naśladując w naszych rodzinach cnoty Świętej Rodziny, doszli do wiecznej radości w domu Pana • CZYTANIA: Księga Rodzaju 15, 1-6; 21, 1-3; Psalm 105 (104), 1-2. 3-4. 5-6. 8-9; List św. Pawła do Kolosan 11, 8. 11-12. 17-19; Ewangelia wg św. Łukasza 2,22-40
Wybierz 02, aby zobaczyć tekst I czytania
Czytanie z Księgi Rodzaju
(Rdz 15, 1-6; 21, 1-3)
Pan tak powiedział do Abrama podczas widzenia: «Nie obawiaj się, Abramie, bo Ja jestem twoim obrońcą; nagroda twoja będzie sowita». Abram rzekł: «O Panie, mój Boże, na cóż mi ona, skoro zbliżam się do kresu mego życia, nie mając potomka; przyszłym zaś spadkobiercą mojej majętności jest Damasceńczyk Eliezer». I mówił: «Ponieważ nie dałeś mi potomka, ten właśnie, zrodzony u mnie sługa mój, zostanie moim spadkobiercą». Ale oto usłyszał słowa: «Nie on będzie twoim spadkobiercą, lecz ten po tobie dziedziczyć będzie, który od ciebie będzie pochodził». I poleciwszy Abramowi wyjść z namiotu, rzekł: «Spójrz na niebo i policz gwiazdy, jeśli zdołasz to uczynić»; potem dodał: «Tak liczne będzie twoje potomstwo». Abram uwierzył i Pan poczytał mu to za zasługę. Pan okazał Sarze łaskawość, jak to obiecał, i uczynił jej to, co zapowiedział. Sara stała się brzemienną i urodziła sędziwemu Abrahamowi syna w tym właśnie czasie, jaki Bóg wyznaczył. Abraham dał swemu synowi, który mu się urodził, a którego mu zrodziła Sara, imię Izaak.
Oto Słowo Boże
• CHMURA SŁÓW •
•
PIERWSZE CZYTANIE
KSIĘGA RODZAJU • AUTOR: anonimowy kapłan • CZAS POWSTANIA: wygnanie w Babilonii (587-538 r. przed Chr.) i czas po powrocie
O KSIĘDZE • Księga Rodzaju to pierwsza z ksiąg biblijnych. Rozpoczyna się od znanych nam wszystkich słów: Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię, opisujących stworzenie świata. Powstała podczas wygnania w Babilonii. Dzieło odpowiada na pytanie o tożsamość Izraela i chroni go przed rozpłynięciem się w morzu obcej kultury. Księgę zredagowała szkoła kapłańska, łącząc w całość istniejące już przeróżne księgi i starożytne tradycje • Dzieli się na dwie części »pierwsza z nich to historia początków (protohistoria), obejmująca stworzenie świata i dzieje pierwszych ludzi aż do przymierza z Noem (>>Rdz 1-11) »w drugiej części (>>Rdz 12-50) zapisano koleje losów Abrahama, Izaaka i Jakuba (historia “Bożej rodziny”). Część tę kończy opis śmierci Józefa w Egipcie.
Wybierz 02, aby zobaczyć tekst psalmu
(Ps 105, 1-2. 3-4. 5-6. 8-9)
REFREN: Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu
Sławcie Pana, wzywajcie Jego imienia, głoście Jego dzieła wśród narodów. Śpiewajcie i grajcie Mu psalmy, rozgłaszajcie wszystkie Jego cuda.
Szczyćcie się Jego świętym imieniem, niech się weseli serce szukających Pana. Rozmyślajcie o Panu i Jego potędze, zawsze szukajcie Jego oblicza.
Pamiętajcie o cudach, które On uczynił, o Jego znakach, o wyrokach ust Jego. Potomkowie Abrahama, słudzy Jego, synowie Jakuba, Jego wybrańcy.
Na wieki pamięta o swoim przymierzu, obietnicy danej tysiącu pokoleń, o przymierzu, które zawarł z Abrahamem, przysiędze danej Izaakowi.
CYTATY
Bóg obrońcą: Ja jestem twoim obrońcą; nagroda twoja będzie sowita.
Obietnica Boga: Tak liczne będzie twoje potomstwo
Wystarczy uwierzyć: Abram uwierzył i Pan poczytał mu to za zasługę.
•
PSALM
PSALM 105 • AUTOR: nieznany • CZAS POWSTANIA: po powrocie z niewoli
CYTATY
Radość z wiary: niech się weseli serce szukających Pana
Bóg nie zapomina: Na wieki pamięta o swoim przymierzu, obietnicy danej tysiącu pokoleń
Wy też nie zapominajcie: Pamiętajcie o cudach, które on uczynił, o Jego znakach, o wyrokach ust Jego.
Wybierz 02, aby zobaczyć tekst II czytania
Czytanie z Listu św. Pawła Apostoła do Hebrajczyków
(Hbr 11, 8. 11-12. 17-19)
Bracia: Dzięki wierze ten, którego nazwano Abrahamem, usłuchał wezwania, by wyruszyć do ziemi, którą miał objąć w posiadanie. Wyszedł, nie wiedząc, dokąd idzie. Dzięki wierze także i sama Sara, mimo podeszłego wieku, otrzymała moc poczęcia. Uznała bowiem za godnego wiary Tego, który udzielił obietnicy. Przeto z człowieka jednego, i to już niemal obumarłego, powstało potomstwo tak liczne jak gwiazdy na niebie, jak niezliczone ziarnka piasku na wybrzeżu morza. Dzięki wierze Abraham, wystawiony na próbę, ofiarował Izaaka, i to jedynego syna składał na ofiarę, on, który otrzymał obietnicę, któremu powiedziane było: «Z Izaaka będzie dla ciebie potomstwo». Pomyślał bowiem, iż Bóg mocen jest wskrzesić także umarłych, i dlatego odzyskał go, na podobieństwo śmierci i zmartwychwstania Chrystusa.
Oto Słowo Boże
•
DRUGIE CZYTANIE
LIST DO KOLOSAN • NADAWCA: św. Paweł • SKĄD: Rzym • DATA: ok. 59-61 r. • ADRESACI: chrześcijanie w Kolosach
JEZUS – OSOBA I DZIEŁO • List do Hebrajczyków przez wieki przypisywany był Pawłowi. Różnice w stylu i tematach teologicznych wskazują jednak na innego, nieznanego bliżej autora. Podejrzewano, że mogli nim być: Łukasz, Apollos, Barnaba, Klemens Rzymski bądź inny uczeń Pawła. Autor to prawdopodobnie Żyd ze środowiska aleksandryjskiego, należący do drugiego pokolenia uczniów Jezusa. Swoje pismo kieruje do chrześcijan pochodzenia żydowskiego i pogańskiego w Azji Mniejszej • Głównym tematem listu jest osoba i dzieło Jezusa, Arcykapłana i Ofiary Nowego Przymierza, które wypełnia i przewyższa Przymierze Mojżeszowe.
BOHATEROWIE WIARY • Od rozdziału 11 autor podaje przykłady wiary zaczerpnięte ze Starego Testamentu. Abel, Henoch, Noe, Abraham, Mojżesz ale także Gedeon, Barak, Samson, Jefte, Dawid, Samule i prorocy. Wszyscy oni mają być dla wspólnoty chrześcijańskiej, cierprącej próby i prześladowania, przykładem wiary i wytrwałości.
ABRAHAM I SARA Spośród bohaterów wiary Starego Testamentu dzisiejsze drugie czytanie wspomina Abrahama i Sarę. Pierwszy z wiarą w sercu wyruszył w nieznane, do Ziemi Obiecanej, i oddał Bogu w ofierze swego syna. Sara dzięki wierze w Słowo Boga poczęła Izaaka. Oboje mieszkając pod namiotami, oczekiwali na Nowe Miasto, zbudowane rękoma Boga, do którego szukali drogi.
CYTATY
Prawdziwa wiara Abrama: Wyszedł, nie wiedząc, dokąd idzie.
Prawdziwa wiara Sary: Dzięki wierze także i sama Sara, mimo podeszłego wieku, otrzymała moc poczęcia.
Nic niemożliwego: Przeto z człowieka jednego, i to już niemal obumarłego, powstało potomstwo tak liczne jak gwiazdy na niebie.
Wybierz 02, aby zobaczyć tekst Ewangelii
Słowa Ewangelii według św. Łukasza
(Łk 2,22-40)
Gdy upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, Rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby przedstawić Go Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: «Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu». Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego. A żył w Jeruzalem człowiek imieniem Symeon. Był to człowiek sprawiedliwy i pobożny, wyczekujący pociechy Izraela; a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Z natchnienia więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił: «Teraz, o Władco, pozwalasz odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, które przygotowałeś wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela». A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: «Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą – a Twoją duszę miecz przeniknie – aby na jaw wyszły zamysły serc wielu». Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już sobie osiemdziesiąt cztery lata. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jeruzalem. A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta – Nazaretu. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.
Oto Słowo Pańskie
•
EWANGELIA
Rodzina w świątyni • Łk 2, 22-40
EWANGELISTA: św. Łukasz • CZAS POWSTANIA: 70-80 r.
KATEGORIA: dialog • MIEJSCE: Jerozolima • CZAS: ok. 6/7 przed Chr. • KTO MÓWI: Symeon i Anna • ADRESACI: Jezus, Maryja i Józef
KSIĘGA • O autorze trzeciej Ewangelii wiemy stosunkowo dużo. Wedle najstarszych tradycji, mających potwierdzenie w Dziejach Apostolskich, św. Łukasz był towarzyszem św. Pawła i spisał głoszoną przez niego Dobrą Nowinę. Pochodził z Antiochii Syryjskiej, z wykształcenia był lekarzem (4,14). Spisana przez niego księga bywa nazywana Ewangelią Ewangelizatora, ponieważ powstawała w środowisku pogańskim, a jej przekaz ma znaczenie ewangelizacyjne. Łukasz, na wzór Apostoła Pawła, przygotowuje ludzi do podjęcia zadania głoszenia Chrystusa tym, którzy Go jeszcze nie znają. Ewangelia stanowi pewną całość wraz z Dziejami Apostolskimi, także spisanymi przez Łukasza. W Łk można wyróżnić kilka części: • ewangelię dzieciństwa (1,5-2,52) • ewangelię cudów i przypowieści w Galilei (4,14-9,50) • wypełnioną nauczaniem podróż do Jerozolimy (9,51-19,28) • nauczanie o charakterze eschatologicznym w Jerozolimie (19,29-21,38) • ewangelię Męki i Zmartwychwstania, zakończoną wezwaniem do głoszenia (22,1-24,53).
KONTEKST • Niedzielna Ewangelia należy do tej części księgi spisanej przez św. Łukasza, która opowiada o dzieciństwie Jezusa. Maryja i Józef udają się z małym Jezusem do Świątyni, by dokonać aktu oczyszczenia. Wraz z narodzinami dziecka każda kobieta zaciągała nieczystość, którą można było zmazać przez złożenie stosownej ofiary (Kpł 12,1-8). Zwykle składano baranka i gołębicę lub baranka i synogarlicę (ptak podobny do gołębia, ale większy od niego). Ci, których nie było stać na baranka, mogli złożyć dwa gołębie lud dwie synogarlice.
Maryja z Józefem powinni złożyć również drugą ofiarę – ofiarę wykupu pierworodnego. Św. Łukasz nie wspomina jednak o niej, co symbolizuje zupełne powierzenie Jezusa Bogu.
ZANIM USŁYSZYSZ • W dzisiejszej Ewangelii spotykamy • Symeona i Annę oraz • Józefa i Maryję. Pierwsi symbolizują lud Starego Testamentu, oczekujący na Mesjasza, drudzy należą już do historii Nowego Testamentu – są opiekunami Jezusa. Tym, który zbiera ich w jednym miejscu, jest Nowonarodzony. Fragment składa się z dwóch części: • hymnu uwielbienia Boga Symeona oraz • hymnu wdzięczności Anny. Ewangelista zapisał jedynie pierwszą z pieśni. Jest ona zwana Kantykiem Symeona. Po oddaniu chwały Bogu Symeon wygłasza proroctwo, w którym zapowiada los Jezusa oraz Maryi.
CYTATY
Symeon może spokojnie opuścić ten świat: Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu.
Nie krzyże na ścianach, a ściany opierają się na krzyżach: Na znak, któremu sprzeciwiać się będą.
Bolesne proroctwo: A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu.
-
Doni Tondo, Michał Anioł, pocz. XVI w., Galeria Uffizi, Florencja, Włochy -
Swięta Rodzina wg Agnolo Bronzino, XVI w, Kunsthistorisches Museum, Wiedeń, Austria -
Święta Rodzina z aniołami, Rembrandt, 1645 r., Ermitaż, Petersburg, Rosja -
Święta Rodzina, Juan Simon Gutierrez, 1643-1718 r. -
Święta Rodzina, Rafael, XVI w. Luwr, Paryż
