Dlatego ich odpowiedzi i oczekiwania są różne od tego, co wyrażaliby dobroduszni uczniowie. Jeśli wierzyć relacjom medialnym i komentarzom wielu dziennikarzy (nie tylko w Polsce), temat rodziny jest lub powinien być na Synodzie o Rodzinie (!) całkowicie zmarginalizowany. Kościół ma bowiem ważniejsze sprawy na głowie.
I tak na przykład Adam Szostkiewicz z Polityki pisze na swoim blogu: Stosunek do osób homoseksualnych w Kościele, do homofobii, do dyskusji o celibacie – to tematy jak najbardziej pasujące do hasła obrad. Rodzina niejedno ma imię. Wtóruje mu Aleksandra Klich z Gazety Wyborczej: W niedzielę zaczyna się druga część synodu poświęconego rodzinie, rozwodom i związkom homoseksualnym. To tylko symboliczne cytaty, bo takich fragmentów z gazet i portali można znaleźć nieograniczoną ilość.
A wszystkie te głosy pomnożone przez ilość tekstów w innych miejscach, unoszących się w podobnej tonacji, tworzą polifonię życzeniowego myślenia. Daje się w nich usłyszeć echo melodii sprzed roku, kiedy po zakończeniu zgromadzenia opublikowano dokument (Relatio Synodi) składający się z 62 punktów, wśród których zainteresowaniem mediów cieszyły się tylko trzy – o osobach rozwiedzionych i homoseksualistach. Te sytuacje są zgoła identyczne.
Wydarzenie, które ma właśnie miejsce w Watykanie, jest wyjątkowe i nikomu rozsądnemu nie trzeba tłumaczyć, że jego waga duszpasterska jest trudna do przecenienia. To oczywiste, że wobec takich spotkań mamy swoje oczekiwania. Problem w tym, że część mediów wyraźnie pragnie nie tyle dobra Kościoła i wiernych (poza katolickimi publicystami nikt nie wspomina o duszpasterstwie rodzin i sakramencie małżeństwa, które są głównym tematem Synodu!), co rozluźnienia zasad i jak najgłębszego kościelnego samozaprzeczenia. To dlatego soczewki komentatorów ogniskują się na wybranych, marginalnych kwestiach, podobnie jak rok temu uwagę poświęcało się tylko trzem kontrowersyjnym punktom Relatio.
Przeczytaj również
-
50 tys. osób uczestniczyło w Narodowym Marszu Życia. „Nie wywiesimy białej flagi”
-
Wielka manifestacja w obronie życia już w niedzielę w Warszawie. „Nie możemy stać z boku”
-
Rafał Zawierucha: jako osoba wierząca, wielokrotnie doświadczyłem dobroci Stwórcy
-
Jesteś mamą z małym dzieckiem? Przyjdź na wyjątkowe wielkopostne rekolekcje
-
Marsz dla Życia i Rodziny ponownie przejdzie ulicami Warszawy
-
Wojciech Modest Amaro i jego żona: żyliśmy bez Boga wiele lat, nie chcemy do tego wracać
-
Proboszczowie z całego świata spotkają się we Włoszech
-
„Małżeństwo Bliskości”. Wkrótce Międzynarodowy Tydzień Małżeństwa
-
Małżonkowie odnowią przysięgę na Jasnej Górze
-
Papież mianował konsultorów sekretariatu Synodu Biskupów
-
Mama zmarła na jego rękach, teraz zadedykował jej nagrodę. Poruszające słowa Kuby Błaszczykowskiego
-
Andrzej Gołota: Bóg dał nam wszystko
-
„Myślałam, że jest moim krzyżem, teraz wiem, że to on pomaga mi nieść moje krzyże”
-
Bp Wiesław Śmigiel na Niedzielę Świętej Rodziny: Rodzina jest jak sanktuarium
-
Odnowienie przyrzeczeń małżeńskich. Jak powinno wyglądać?
Na marginesie: dokument ten był przeznaczony dla biskupów jako materiał przygotowawczy do trwającego Synodu, podobnie jak samo zeszłoroczne Zgromadzenie było tylko wstępem do tego, co właśnie trwa za Spiżową Bramą. Warto skorzystać z wyszukiwarki i z perspektywy czasu przeczytać rozentuzjazmowane teksty wróżące na podstawie tego urywka z notatek nowy azymut, jaki miała niebawem obrać łódź Kościoła.
Że ogólny redakcyjny kompas nastawiony jest jedynie na szukanie sensacji i wywieranie nacisku, świadczy również inny fakt. Poprzedni pontyfikat zaowocował kilkoma synodami, zwyczajowo zakończonymi wydaniem adhortacji. Efektem ostatniej z nich (o Nowej Ewangelizacji) jest dokument Evangelii Gaudium. Ten oficjalny dokument – podobnie jak poprzednie kilkadziesiąt posynodalnych od czasu Soboru – został kompletnie zignorowany i nie przyciągnął nawet ułamka tego zainteresowania, jakim rok temu obdarzono Relatio Synodi i jakim w tej chwili cieszy się Synod. Medialne zaangażowanie sięga bowiem poziomu konklawe i Vaticanum II.
Nadzieja nieprzychylnych Kościołowi komentatorów Synodu domaga się, aby biskupi ugrzęźli w wąskim urywku seksualnej problematyki i zmarnowali czas na jałowe spory. W tym czasie rodzina, której kryzys jest głównym powodem tego wydarzenia, ma się stać jedynie dodatkiem, wyjątkiem, marginesem. A pozostawiona sama sobie uczyni to niechybnie.
Odwrócenie uwagi od tego, co istotne – oto klucz i medialny modus operandi. Módlmy się, by był nieskuteczny.
