Dorota Rabczewska, znana jako Doda, celebrytka, piosenkarka, skandalistka przed trzema laty została skazana za obrazę uczuć religijnych. Kilka dni temu Trybunał Konstytucyjny orzekł, że kara grzywny z tego tytułu jest zgodna z polską ustawa zasadniczą. I nie byłoby w tej sprawie nic wartego komentarza, gdyby nie reakcja mediów
Lewica z radością staje w obronie skazanej i atakuje niedzisiejszy, średniowieczny zapis w postaci artykułu 196 kodeksu karnego, który traktuje o karaniu publicznego znieważania miejsca lub przedmiotu kultu. Rzecz w tym, że podstawowy argument, mówiący o aksamitnej cenzurze dla artystów, nie wytrzymuje porównania z rzeczywistością.
Mówi się o efekcie mrożącym, który ma oznaczać, że istnienie tego przepisu blokuje swobodę artystyczną. Boją się zatem podejmować tematu religii i kontrowersji wokół Kościoła katolickiego przede wszystkim wszelkiej maści pisarze, aktorzy, reżyserzy – słowem: artyści – ale za tą obawą ma podążać również awersja dyrektorów teatrów, czy właścicieli galerii. Ma to skutkować brakiem patronatów, dotacji oraz grantów. Większość mediów lewicowych uderza w tony podobne.
Tyle tylko, że mechanizm, na który wskazują, mający nosić symptomy cenzury, knebla, który nie pozwala na dyskusję o religii za pomocą sztuki, to diagnoza stojąca na antypodach tego, co widzimy na co dzień. Rzekomy kaganiec, który polskie prawo nakłada na wolność słowa nikogo nie powstrzymuje od dolewania oliwy do ognia.
Integralną częścią Pasji Doroty Nieznalskiej były genitalia umieszczone w centralnym punkcie krzyża. Po raz pierwszy wystawiono ją prawie półtorej dekady temu. Władze Gdańska zdecydowały się dofinansować wydarzenie w Galerii Wyspa. Autorka ostatecznie została uniewinniona od zarzutu z artykułu o obrazie uczuć religijnych. Włoski artysta Maurizio Cattelan zdobył rozgłos w Polsce i na świecie posągiem Jana Pawła II przygniecionego meteorem. Jego Dziewiąta godzina – bo taki tytuł nosi instalacja – sprawiła, że po dziesięciu latach wrócił do Polski w opinii gwiazdy sztuki z figurami ukrzyżowanej kobiety lub zwłok konia z tablicą INRI. Wystawa była współfinansowana m.in. przez Ministra Kultury i Miasto Stołeczne Warszawa. O żadnym wyroku za obrazę nie było mowy, za to prowokująca wystawa pozwoliła twórcy sprzedać rzeźbę papieża za ok. 800 tys. $.
Przeczytaj również
-
Dlaczego czcimy relikwie?
-
Ołtarze na Boże Ciało. Dlaczego są cztery?
-
Akty: wiary, nadziei, miłości i żalu. Warto się nimi modlić!
-
Wyjątkowe wydarzenie w więzieniu. Abp Galbas udzielił osadzonemu bierzmowania
-
Kard. Nycz: człowiek czasami stawia samego siebie w miejscu Boga
-
Biblia przetłumaczona już na 743 języki. Z roku na rok jest ich coraz więcej
-
Franciszek do księży: bądźcie jak „chusta Weroniki” dla każdego człowieka
-
Bp Kawa: w Rosji zapanowała jakaś zbiorowa katastrofa moralna
-
Krzysztof Krawczyk: modlitwa jest dla mnie rozmową z Kimś wyjątkowym
-
Bp Muskus: zmartwychwstanie nie jest wspominaniem przeszłości, ale rzeczywistością, która wciąż trwa
-
Piotr Cugowski: jestem człowiekiem wierzącym
-
Do kiedy można przyjąć Komunię św. wielkanocną?
-
Ostatnia lekcja Jezusa
-
Jak uzyskać odpust zupełny w czasie Triduum Paschalnego?
-
Wielki sukces 4. sezonu The Chosen! W polskich kinach zobaczyło go ponad 50 tysięcy widzów
Gdy na Malcie próbowano wystawić bluźnierczy i prowokujący spektakl Golgota Picnic, w Polsce zawrzało. Jednak nikt z organizatorów nie odpowiedział za obrazę uczuć religijnych. Natomiast pośpiesznie skazana została protestująca licealistka Maria Kołakowska. Dla porównania: za zakłócenie odczytu Golgota Picnic pozbawiono ją wolności na miesiąc i skazano na 20 godzin prac społecznych; Dodę skazano na karę grzywny w wysokości 5 tys. złotych, czyli – wg szacunków serwisów specjalistycznych – 1/8 honorarium za jeden koncert.
Adoracja Chrystusa – to film Jacka Markiewicza, w którym artysta leży nago i ociera się genitaliami o średniowieczny krzyż z Muzeum Narodowego w Warszawie. Dzieło jest elementem pracy dyplomowej i wzbudziło wiele głosów sprzeciwu nie tylko katolików. Protestował również przewodniczący Rady Naczelnej Ligi Muzułmańskiej w RP, imam Ali Abi Issa. Od 2013 r. nagranie można podziwiać w finansowanym przez Ministerstwo Kultury Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie. Prokuratura wszczęła dochodzenie w sprawie obrazy uczuć religijnych po ponad 20 latach (!) od powstania filmu.
W zeszłym roku w Legnicy miała miejsce wystawa There will be blood, której osią tematyczną była… menstruacja. Artystyczne elementy biżuterii z naniesionymi kroplami sztucznej krwi zaprezentowane zostały na tle archiwalnych wizerunków świętych czy Matki Boskiej. Miejscowy protest katolików wsparł Muzułmański Związek Religijny. Sfinansowała wszystko barcelońska La Galeria, w której wystawa należy do stałej ekspozycji. Do odpowiedzialności za obrazę uczuć religijnych nie pociągnięto nikogo spośród organizatorów.
Fotografowanie się piosenkarki w stroju zakonnicy pieszczącej się różańcem i wiele innych pomniejszych wybryków nie jest wartych dalszego wspominania. To tylko kropla w morzu. Kropla, którą prokuratura nie zawraca sobie głowy.
Uderzanie w religię jest nie tylko modne, ale opłacalne. Świat sztuki odkrył to już dawno i Zachód zdaje się nie mieć z tym problemu, na co wskazuje choćby wspomniana wyżej barcelońsko-legnicka wystawa. Zresztą równo rok temu w Hiszpanii, w jednym z muzeów zorganizowano wernisaż, którego główną atrakcję stanowiły instalacje przedstawiające świętych i Maryję z podpisem: idioci, a także listy z proaborcyjną wersją Modlitwy Pańskiej, czy dziewiętnastowieczne zachęty Kropotkina do podpalania kościołów.
Wymazanie z kodeksu karnego artykułu o obrazie uczuć religijnych, o które walczy antykościelna lewica, spowoduje, że zachodnia normalność – której hiszpańskie wystawy są znakomitym symbolem – zawita nad Wisłę i zwielokrotni bluźniercze wydarzenia. Pytanie: czy tego chcemy?, wydaje się zbyteczne.
