Pojawiają się na początku Księgi Wyjścia. Dwie położne, nie wiemy o nich wiele. Nawet do końca nie wiadomo czy były spośród Hebrajczyków. Mają semickie imiona: Szifra, czyli piękno/przejrzystość i Pua, czyli wdzięk/chwała/dziewczynka. Niektórzy uważają, że imię Pua jest pochodna czasownika pʻh, który w Iz 42,14 odnosi się do krzyku Boga porównanego do krzyku rodzącej. Ważne jest to, że w tym opowiadaniu kobiety mają imię, a faraon nie. One posiadają tożsamość, świadomość tego, kim są. Faraon – niekoniecznie. Wydaje się mu, że jest bogiem, ale to właśnie te dwie kobiety pokażą, że tak nie jest.
Przewaga nad królem
Gdy pojawia się okrutny nakaz faraona, położne mają patrzeć na dziecko, na jego płeć, gdy będzie ono jeszcze w trakcie porodu, zaledwie opuszczając łono matki i w tym właśnie momencie, zanim matka weźmie je w ramiona i przytuli do serca, mają zabić każde niemowlę płci męskiej. Jednak te odważne kobiety za nic mają nakaz faraona. Dlaczego są takie odważne? Bo boją się Boga (Wj 1,17). To znaczy mają ogromny szacunek do Boga, Jego woli i Jego praw. Bóg Jedyny jest Bogiem życia i położne są Mu posłuszne. Ten, kto się boi Boga nie boi się ludzi, nawet faraona. Co ciekawe, tekst nie mówi w jaki sposób faraon dowiedział się o wzrastającej liczbie chłopców hebrajskich. Jednak od razu wiadomo, kto jest temu winien! Pojawia się więc „przesłuchanie” położnych.
Kobiety znajdują wymówkę, która zamyka usta faraonowi. Jest to niezwykłe, że dwukrotnie kobiety osiągają przewagę nad okrutnym królem: nie poddają się okrutnemu rozkazowi oraz zdołają znaleźć sprytne „wytłumaczenie”. Położne mówią o żywotności kobiet hebrajskich, słowo tu użyte może oznaczać wigor, żywotność, ale też dosłownie „są jak dzikie zwierzęta”, a one nie potrzebują położnych, same radzą sobie z rodzeniem swojego potomstwa. W tym momencie przychodzi pora na sankcje. Zadziwiająco po raz pierwszy pojawia się Bóg jako podmiot działania w tej sytuacji. Położne działały pod wpływem bojaźni Bożej, respektu wobec Boga i to właśnie On teraz odpowiada!
Przeczytaj również
-
Jak czytać psalmy? Wskazówki
-
Jutro Niedziela – III Wielkanocna B
-
Narodowe Czytanie Pisma Świętego już w niedzielę. To rozpocznie Tydzień Biblijny
-
Od Biblii do uwielbienia. Poznaj Ducha Świętego!
-
Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego
-
„Fiat” Bogu mówi nie tylko Maryja, ale również Jezus
-
Jutro Niedziela – VI Wielkiego Postu B – Palmowa
-
Zanim wstąpił do seminarium miał… narzeczoną. Tego nie wiedzieliście o papieżu Franciszku
-
Jutro Niedziela – V Wielkiego Postu B
-
Co czuje mama patrząca na cierpienie dziecka? „Obecność Jezusa przemieniła wszystko”
-
Jutro Niedziela – IV Wielkiego Postu B
-
W Dzień Kobiet wylosuj Słowo dla siebie!
-
Kobiety w Biblii. Nieskończone źródło inspiracji kobiecości
-
Ani szminka, ani szpilki czyli przepis na kobiecość totalną
-
Dobre chęci aktywiszczy
Obrończynie życia
Pierwsza odpowiedź Boga w Księdze Wyjścia jest odpowiedzią na postawę dwóch położnych! To dzięki ich postawie narodzi się kolejna odpowiedź Boga na płacz ludu, jaką jest Mojżesz. Taka wydaje się być celowość tego tekstu. Egipt jawi się jako symbol śmierci, skąd Bóg wyprowadzi swój lud (to będzie symbol wszelkiego Bożego ratunku, aż po Jezusa Chrystusa, który również dokonuje dzieła zbawienia w kontekście Paschy). U podstaw tego Bożego zbawienia, działania, objawienia Bożej potęgi nad faraonem i Egiptem jest odważna, konsekwentna postawa dwóch kobiet, które stają się obrończyniami życia. Wcześniej jednak same położne doświadczają Bożej łaski oraz przyczyniają się do rozrastania się Izraela w domu niewoli.
Bóg jest głównym bohaterem oraz tym, który ostatecznie kieruje historią. Atak faraona na Boże prawo do życia sprawia, że ulega sprytowi położnych, nie potrafi ich zwyciężyć. Autor biblijny użył mocnego kontrastu zestawiając potężnego faraona i nic nie znaczące położne. To opowiadanie przygotowuje wielką przemianę w egzystencji Izraela. Czytelnik zauważa zamianę ról: to nie faraon będzie decydował o losie Izraela, ale sam Bóg. Dokona się przejście od niewolniczej służby Egiptowi do wolności służby Bogu, którą wyrazi akt przyjęcia Prawa, jako podstawy przymierza synajskiego oraz liturgiczna służba w przenośnym sanktuarium na pustyni. A wszystko zaczyna się od odwagi i wolności serca dwóch położnych. Kiedy stanie się po stronie Boga to nawet będąc słabym i nic nie znaczącym, można dokonać wiele.
