5 października 2018

Wąż. Upadły anioł w rajskim ogrodzie

Raj od początku skrywał w sobie tajemnice i niebezpieczeństwa. Gdyby tak nie było, Bóg nie kazałby go Adamowi strzec. Jedną z tych tajemnic była obecność Złego, nieprzyjaciela Boga i człowieka, którego symbolizuje wąż.

ks. Marcin Kowalski #BĘDZIE STRASZNIE

Reklama

Tak w Biblii, jak i w życiu, spotkanie z wężem nie należy do przyjemnych i może skończyć się tragedią. Przekonali się o tym dobitnie nasi rodzice, Adam i Ewa, na których drodze, jak z pod ziemi, wyrósł wąż. Zaraz, zaraz, właściwie jak to się stało, że znalazł się on w doskonałym ogrodzie Eden? Raj od początku skrywał w sobie tajemnice i niebezpieczeństwa. Gdyby tak nie było, Bóg nie kazałby go Adamowi strzec (Rdz 2,15). Jedną z tych tajemnic była obecność Złego, nieprzyjaciela Boga i człowieka, którego symbolizuje wąż. Biblia nie tłumaczy, skąd się wziął, ale mówią o tym inne żydowskie pisma, jak choćby 1 Księga Henocha, opisująca upadek aniołów (zob. także Rdz 6,2). Według apokryfu żydowskiego Życie Adama i Ewy Szatan zbuntował się, ponieważ nie chciał uznać wyjątkowej pozycji człowieka, z zazdrości przechodząc na pozycję nieprzyjaciela Boga i rodzaju ludzkiego.

Giuliano di Bugiardini, Adam; Ewa, fragment obrazu

Strącony anioł

Dlaczego w Księdze Rodzaju do Adama i Ewy nie przychodzi strącony anioł, ale wąż? To symboliczne wyobrażenie Złego. W starożytności wąż był symbolem mądrości i siły oraz magii. Jego obraz zdobił koronę faraonów, w Grecji czczono go jako bóstwo, wyobrażenie Asklepiosa, i przypisywano mu moc uzdrawiania oraz wieczne życie. W micie o Gilgameszu wąż pozbawił głównego bohatera owocu życia, sam zyskując nieśmiertelność. Czcili go jako bóstwo sąsiedzi Izraela, jego urokowi ulegał także naród wybrany.

Wąż w Księdze Rodzaju jest ucieleśnieniem zła, które niesie ze sobą oddawanie czci pogańskim bożkom. Uosabia demoniczną siłę, która od początków świata ukrywa się za pogańskimi kultami, prowadząc do śmierci Izraela i całą ludzkość. W Księdze Rodzaju zapowiada się jego klęskę, która przyjdzie przez Niewiastę i jej potomstwo (Rdz 3,15). Smok i wąż to ta sama postać, Szatan, który w Apokalipsie zostaje najpierw wzięty na łańcuch przez Michała, a potem zgładzony (Ap 20,2). Tak kończy się jego tragiczna historia.