Opisane historie są prawdziwe – dotyczą osób, które ojciec Krzysztof Pałys spotkał w trakcie pracy duszpasterskiej
Z oddziału zamkniętego wyszedł po kilku miesiącach. Leczył chorobę alkoholową. Miał motywację i szczere intencje, aby naprawiać swoje życie. Po dwóch latach życia w trzeźwości próbował na nowo ułożyć relacje z żoną i nastoletnim synem. Nie było łatwo. Przeszłość niosła wiele zranień.
Któregoś dnia przyszedł na grupę wsparcia AA. Jego przyjaciele, którzy znali go od dłuższego czasu, momentalnie zauważyli, że coś się wydarzyło.
Przeczytaj również
-
Przewodniczący KEP: aborcja niesie zagrożenie dla całego społeczeństwa
-
Co się działo z Jezusem między śmiercią a Zmartwychwstaniem?
-
„Powstaję tylko wtedy, gdy uwalniasz mnie od grzechów”. Franciszek napisał rozważania drogi krzyżowej [tekst]
-
Tego nie wiedziałeś o postaciach z „Pasji”
-
Wielki Post z „Pasją”: Dobry łotr – „kanonizowany” przez samego Jezusa
-
Misterium Męki Pańskiej już w sobotę w Górze Kalwarii. Największe na Mazowszu
-
Noc Konfesjonałów, czyli ostatnia szansa na spowiedź przed świętami. Gdzie do niej przystąpić?
-
Wielki Post z „Pasją”: Św. Weronika – cicha bohaterka
-
Co czuje mama patrząca na cierpienie dziecka? „Obecność Jezusa przemieniła wszystko”
-
„Im prościej, tym lepiej”. Jak dobrze przygotować się do spowiedzi?
-
Nocą ulicami Krakowa przeszła Akademicka Droga Krzyżowa. „Nasza droga ma sens”
-
Bp Milewski: Niech post będzie czasem powrotu na właściwą drogę
-
Wielki Post z „Pasją”. Szymon i „pech”, który zmienił jego życie
-
„Nie przyznawałam się do Boga, bo nie potrafiłam bronić swojej wiary…”
-
„24 godziny dla Pana”. To dobra okazja do spowiedzi i adoracji
– Potrzebuję waszej rady – zaczął Michał. – Jestem świeżo po rozmowie z żoną. Chciałbym zabrać syna na wakacje i usłyszałem od niej, że się nie zgadza. Powiedziała, że nie ma już do mnie zaufania.
Wspólnota siedziała w milczeniu. W końcu cisza została przełamana. Głos zabrał Mirek, potężny mężczyzna, który w zakładzie karnym spędził sześć lat. Kiedy tu trafił, udawał twardziela, tylko nieliczni wiedzieli, że w głębi serca przeżywa udrękę. Musiało upłynąć wiele czasu zanim stanął na nogi, teraz doświadczeniem życia w trzeźwości dzieli się z innymi, stając się autorytetem dla wielu osób.
– Ile lat piłeś? – zapytał.
– Sami wiecie, będzie z piętnaście.
– Powiedzmy, że to ten duży kawał sznurka – stwierdził Mirek. – A teraz powiedz, ile już nie pijesz?
– Dwa lata.
– To jest ten mały sznurek – pokazał. – Widzisz różnicę?
Michał ścisnął pięści, tłumiąc w sobie złość. Miał głębokie poczucie niesprawiedliwości. W końcu nie wytrzymał.
– Dzięki za przypomnienie – odparł czerwony ze złości. – Ale chyba należą mi się te wakacje z dzieckiem? Czy to jest coś złego?
– Nie, nie ma w tym nic złego – zaczął Mirek nie śpiesząc się – Tylko oczekiwania masz takie, jakbyś nie pił już dwadzieścia lat. Całkiem możliwe, że twoja żona nie odzyska do ciebie już nigdy zaufania i musisz nauczyć się z tym żyć.
Michał wyszedł wściekły z mitingu. To co usłyszał było dla niego ogromnym wstrząsem.
Jego znajomi ze wspólnoty zostali w milczeniu. Każdy z nich mógłby dodać do tej historii osobny rozdział. Nierzadko, równie bolesny, oparty na osobistych doświadczeniach.
Po dwóch tygodniach Michał niespodziewanie wrócił. Przez cały miting siedział milczący z założonymi rękoma. Kiedy w końcu zabrał głos powiedział krótko:
– To była jedna z najcenniejszych nauk, jakie otrzymałem. Macie rację – wyznał. – Nic mi się nie należy. Nadmierne oczekiwania, powodują jedynie rozczarowania.
Do rozmyślania:
Są doświadczenia, którymi zostaliśmy wytatuowani. Są blizny, które nigdy nie znikną. Są takie braki, które już nigdy na zostaną zaspokojone. Bywają błędy, których już nie da się naprawić.
Życia nie można napisać od nowa.
Jednak te ślady nie są bez znaczenia. Przypominają, że każdy dzień ma datę ważności. Ta pustka przypomina o tęsknocie, o tym, że nasz dom znajduje się zupełnie gdzie indziej.
Poczucie samozadowolenia bywa początkiem upadku. To rozczarowanie światem sprawia, że pojawia się tęsknota za czymś więcej.
