Nasze projekty

Jutro Niedziela – XVII zwykła B

Nie chodzi tylko o znak rozmnożenia chleba… Jezus ukazuje dużo, dużo więcej.

Reklama

PUNKT WYJŚCIA

SIEDEMNASTA NIEDZIELA ZWYKŁA • Rok B • KOLOR SZAT: zielony • KOLEKTA: Będziemy prosić Boga, abyśmy dobrze używali rzeczy przemijających • CZYTANIA: • Przez kilka najbliższych niedziel tematem Liturgii Słowa będzie chleb, a zamiast Ewangelii św. Marka będziemy słuchali Ewangelii św. Jana • Druga Księga Królewska 4,42–44 • Psalm 145,10–11.15–18 • List do Efezjan 4,1–6 • Ewangelia wg św. Jana 6,1–15

CHMURA SŁOWA

STO SŁÓW

Przez znak i gest Jezus uczy Eucharystii. Pomnożenie jęczmiennego chleba, niewielkiej ilości pokarmu, która nasyca wszystkich, jest zaledwie znakiem tego, co następuje podczas każdej Mszy św.

Ale zanim Jezus uczyni znak, uczy postawy eucharystycznej: postawy pozbawionej kalkulacji Filipa i sceptycyzmu Andrzeja: po prostu bierze chleb i odmawia dziękczynienie. Jakby chciał nam pokazać, czego z naszej postawy się trzeba się wyzbyć, zanim przystąpimy do Łamania Chleba.

Znacząca jest chmura słowa, w której wybijają się trzy podstawowe słowa. Wszyscy jesteśmy głodni i potrzebujemy nasycenia, nawet ci z nas, którzy nie cierpią z powodu braku jedzenia. Tylko Jezus, tylko Bóg jest w stanie zaspokoić ten głód: Karmi do syta wszystkich we właściwym czasie (PSALM). A pokarmem, który daje Jezus, jest tajemniczy Chleb. W przyszłym tygodniu poznamy prawdę o tym Chlebie.

Reklama

Czytanie z II Księgi Królewskiej

(2 Krl 4,42-44)

Pewien człowiek przyszedł z Baal-Szalisza, przynosząc mężowi Bożemu chleba z pierwocin, dwadzieścia chlebów jęczmiennych i świeżego zboża w worku. On zaś rozkazał: Podaj ludziom i niech jedzą! Lecz sługa jego odrzekł: Jakże to rozdzielę między stu ludzi? A on odpowiedział: Podaj ludziom i niech jedzą, bo tak mówi Pan: Nasycą się i pozostawią resztki. Położył więc to przed nimi, a ci jedli i pozostawili resztki – według słowa Pańskiego.

Reklama

Oto Słowo Boże.

PIERWSZE CZYTANIE

Reklama

Pierwsze rozmnożenie chleba 2 Krl 4, 42-44

Nie tylko Jezus rozmnażał chleby. Elizeusz, następca Eliasza, dokonał identycznego cudu.

KSIĘGA: Druga Księga Królewska • AUTOR: deuteronomista (szkoła historyczna) • CZAS POWSTANIA: VII–VI w. przed Chr. • KATEGORIA: wydarzenie • MIEJSCE: północny Izrael • BOHATEROWIE: Elizeusz, anonimowy człowiek


PODZIELONE KRÓLESTWO • Dwie Księgi Królewskie stanowiły kiedyś całość. To dalsza część historii opowiedzianych w dwóch Księgach Samuela. Tamte opisują wybór króla i scalanie królestwa Izraela pod rządami Dawida. Pierwsza Księga Królewska (rozpoczyna się od opowiadania o starości Dawida) mówi o wyborze oraz rządach Salomona. Po jego śmierci i podziale Izraela na dwa królestwa Księga opisuje na przemian dzieje Izraela i Judy. Kontynuuje to Druga Księga Królewska.

ŚWIĄTYNIA, TORA, ELIASZ, ELIZEUSZ • Księgi Królewskie to nie monotonna narracja o kolejnych królach Izraela oraz Judy. Ich tematem jest historia podziału królestwa Salomona, monarchów Północy i Południa i ich niewierności Przymierzu Mojżeszowemu • Narracja osnuta jest wokół Świątyni, którą na początku wznosi ją Salomon. W niej znajduje swoje miejsce Tora. Powstające miejsca kultu w Betel i Dan czy w Samarii, konkurencyjne wobec jedynej Świątyni, to znak niewierności i przyczyna nieszczęść Izraela • Obok historii Salomona i jego następców Pierwsza i Druga Księga Królewska opowiada dzieje Eliasza i Elizeusza, dwóch wielkich proroków.

CUDA ELIZEUSZA • Czwarty rozdział to zestawienie kilku cudów uczynionych przez Elizeusza: cud z oliwą, wskrzeszenie syna Szunemitki, cud z zatrutą strawą, odnalezienie zaginionej siekiery oraz jeden z najbardziej znanych cudów: uzdrowienie Naamana • My usłyszymy o cudzie rozmnożenia chleba.


(Ps 145,10-11.15-18)

REFREN: Otwierasz rękę, karmisz nas do syta

Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła

i niech Cię błogosławią Twoi święci.

Niech mówią o chwale Twojego królestwa

i niech głoszą Twoją potęgę.

Oczy wszystkich zwracają się ku Tobie,

a Ty karmisz ich we właściwym czasie.

Ty otwierasz swą rękę

i karmisz do syta wszystko, co żyje.

Pan jest sprawiedliwy na wszystkich swych drogach

i łaskawy we wszystkich swoich dziełach.

Pan jest blisko wszystkich, którzy Go wzywają,

wszystkich wzywających Go szczerze.

PSALM

Bóg karmi Ps 145 (144), 10-11. 15-16. 17-18

…do syta i we właściwym czasie – opiewa to psalm, którego kolejne wersety rozpoczynają się od kolejnych liter alfabetu.

PSALM 145 • AUTOR: anonimowy lewita • CZAS POWSTANIA: powygnaniowy, epoka perska (V–IV w. przed Chr.)

A… B… C… • Psalm 145 to utwór pochwalny, bogaty w określenia dotyczące wielkości i bliskości Boga, a także radości Jego wyznawcy. To psalm alfabetyczny – następujące po sobie hebrajskie wersety rozpoczynają się od kolejnej litery hebrajskiego alfabetu, aczkolwiek tego bogactwa formy nie dostrzeżemy w polskim tłumaczeniu • Psalm ten należy do gatunku hymnu, bezinteresownej modlitwy uwielbienia (hebr. tehillah). Wierzący wzywa wspólnotę zgromadzoną na modlitwie w świątyni, która reprezentuje całe stworzenie, do wychwalania Bożego panowania nad światem.

KARMI WE WŁAŚCIWYM CZASIE • Usłyszymy mniej więcej połowę Psalmu 145. Wybrane wersety charakteryzują już to, co dostrzegliśmy w chmurze Słowa: słowo Pan przeplata się ze słowem wszyscy • Najistotniejsza z punktu widzenia dzisiejszej Liturgii jest druga zwrotka: Oczy wszystkich zwracają się ku Tobie, a Ty karmisz ich we właściwym czasie. Ty otwierasz swą rękę i karmisz do syta wszystko, co żyje”.


Czytanie z Listu św. Pawła Apostoła do Efezjan

(Ef 4,1-6)

Zachęcam was ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, jakim zostaliście wezwani, z całą pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miłości. Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój. Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który [jest i działa] ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich.

Oto Słowo Boże.

DRUGIE CZYTANIE

O naśladowaniu ChrystusaEf 4,1-6

Walczcie o jedność – apeluje Paweł – bo jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest.

KSIĘGA: List do Efezjan • NADAWCA: św. Paweł lub jego uczeń • ADRESACI: wspólnota w Efezie, chrześcijanie w Azji Mniejszej • DATA: 62–64 r. lub ok. 70–95 r. • SKĄD: Rzym lub inne nieznane miejsce

KOSMICZNY KOŚCIÓŁ • Sercem i myślą przewodnią listu jest Pawłowa nauka o Kościele, która tutaj osiąga szczyt rozwoju. Apostoł, opierając się na Listach do Koryntian, ukazuje Kościół uniwersalny i kosmiczny, w którym znajduje swoje miejsce Izrael i wszystkie narody.

ZACHĘTY • W poprzednie niedziele słuchaliśmy fragmentów pochodzących z pierwszej części listu, który – zaraz po wstępie (1,1–2,10) mówi o chrześcijańskiej egzystencji w Kościele jako misterium zbawienia • Teraz przechodzimy do czwartego rozdziału. Rozpoczyna on serię zachęt, które Paweł kieruje do chrześcijan (4,1–6,20) • W czwartym rozdziale Paweł przewiduje trzy niebezpieczeństwa, jakie grożą
Kościołowi. Są nimi: • niezgoda • konsekwencje podziału • herezje. Każdemu z tych niebezpieczeństw Paweł przeciwstawia program jedności w Chrystusie.

JEDNOŚĆ DUCHA • To zestawienie: zachęta, a potem jej uzasadnienie „w Bogu” usłyszymy na przykładzie wezwania do zgody. Kontekstem jest niebezpieczeństwo rozłamu, niejednomyślności. Paweł zachęca do jedności, pokazując, że źródłem jego zachęty jest jedność Boga. Zwróćmy uwagę, jak wiele razy – w krótkim czytaniu – padnie słowo jeden.


Słowa Ewangelii wg św. Jana

(J 6,1-15)

Jezus udał się za Jezioro Galilejskie, czyli Tyberiadzkie. Szedł za Nim wielki tłum, bo widziano znaki, jakie czynił dla tych, którzy chorowali. Jezus wszedł na wzgórze i usiadł tam ze swoimi uczniami. A zbliżało się święto żydowskie, Pascha. Kiedy więc Jezus podniósł oczy i ujrzał, że liczne tłumy schodzą do Niego, rzekł do Filipa: Skąd kupimy chleba, aby oni się posilili? A mówił to wystawiając go na próbę. Wiedział bowiem, co miał czynić. Odpowiedział Mu Filip: Za dwieście denarów nie wystarczy chleba, aby każdy z nich mógł choć trochę otrzymać. Jeden z uczniów Jego, Andrzej, brat Szymona Piotra, rzekł do Niego: Jest tu jeden chłopiec, który ma pięć chlebów jęczmiennych i dwie ryby, lecz cóż to jest dla tak wielu? Jezus zatem rzekł: Każcie ludziom usiąść! A w miejscu tym było wiele trawy. Usiedli więc mężczyźni, a liczba ich dochodziła do pięciu tysięcy. Jezus więc wziął chleby i odmówiwszy dziękczynienie, rozdał siedzącym; podobnie uczynił z rybami, rozdając tyle, ile kto chciał. A gdy się nasycili, rzekł do uczniów: Zbierzcie pozostałe ułomki, aby nic nie zginęło. Zebrali więc, i ułomkami z pięciu chlebów jęczmiennych, które zostały po spożywających, napełnili dwanaście koszów. A kiedy ci ludzie spostrzegli, jaki cud uczynił Jezus, mówili: Ten prawdziwie jest prorokiem, który miał przyjść na świat. Gdy więc Jezus poznał, że mieli przyjść i porwać Go, aby Go obwołać królem, sam usunął się znów na górę.

Oto Słowo Pańskie.

EWANGELIA

Ponad ludzkie kalkulacje J 6, 1-15

Jezus karmi kilkutysięczny tłum. Ale przy okazji pokazuje postawę eucharystyczną.

EWANGELISTA: św. Jan • CZAS POWSTANIA: ok. 90 r. • KATEGORIA: wydarzenie • CZAS AKCJI: ok. 30–33 r. • MIEJSCE AKCJI: okolice Jeziora Tyberiadzkiego • BOHATEROWIE: Jezus, Filip, Andrzej, tłum • WERSJE: Mt 14,13–21 • Mk 6,32–44 • Łk 9,10–17

W GŁĄB MISTERIUM • Przerywamy trwającą w roku B lekturę Ewangelii św. Marka. Przez pięć tygodni będziemy słuchali fragmentów Ewangelii wg św. Jana. Ewangelia ta powstała najpóźniej, została napisana przez najmłodszego z apostołów • Styl opisu wydarzeń z życia Jezusa wg św. Jana różni się od trzech pozostałych. Jeśli u synoptyków przeważa narracja i opis wydarzeń, u Jana widzimy raczej dialogi i wejście w głąb misterium i osoby Jezusa. Jeśli w Ewangeliach synoptycznych możemy odnaleźć wiele wersji opisów, a nawet wersji tego samego wydarzenia, u św. Jana znajdziemy najwięcej opisów wyjątkowych wydarzeń, których w innych Ewangeliach nie znajdziemy.

CHLEB ŻYCIA • Jednym z wielkich tematów przedstawionych przez Jana jest chleb życia – w szóstym rozdziale Jego Ewangelii. Przez kolejnych pięć niedziel będziemy systematycznie słuchali kolejnych fragmentów tego rozdziału • Temat zostanie poprowadzony w charakterystyczny dla św. Jana sposób. Wprowadzeniem będzie znak cudownego rozmnożenia chleba. W tym samym rozdziale znajdziemy mowę Jezusa dotyczącą znaku, która przekształci się w polemikę, spór z faryzeuszami.

ROZMNOŻENIE CHLEBA • Wielką mowę Jezusa o chlebie żywym – usłyszymy ją za tydzień – poprzedza znak rozmnożenia i nakarmienia pięciu tysięcy mężczyzn. Zwróćmy uwagę, że w opisie Jana nie tylko sam znak jest ważny. Poprzedza go dialog z uczniami, przez który Jezus wskazuje błędne postawy człowieka, zamykające go na działanie Boga.


Szersza analiza czytań, psalmu oraz Ewangelii dostępna jest w książkowej wersji cyklu “Jutro Niedziela”, TUTAJ oraz w wersji EBOOK.


Reklama

Dołącz do naszych darczyńców. Wesprzyj nas!

Najciekawsze artykuły

co tydzień w Twojej skrzynce mailowej

Raz w tygodniu otrzymasz przegląd najważniejszych artykułów ze Stacji7

SKLEP DOBROCI

Reklama

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
WIARA I MODLITWA
Wspieraj nas - złóż darowiznę